stawka podatku od towarów i usług w przypadku jeśli w umowie nie wyszczególnia się ceny za miejsca (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2009r. (data wpływu 4 marca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług w przypadku jeśli w umowie nie wyszczególnia się ceny za miejsca postojowe oraz za komórkę lokatorską, jedynie cenę ogólną za jaką klient płaci za całość, tj. lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórką lub lokalu z samą komórką - jest nieprawidłowe.

UZASADNiENIE

W dniu 4 marca 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług w przypadku jeśli w umowie nie wyszczególnia się ceny za miejsca postojowe oraz za komórkę lokatorską, jedynie cenę ogólną za jaką klient płaci za całość, tj. lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórką lub lokalu z samą komórką.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług deweloperskich na rynku nieruchomości. W ramach inwestycji Spółka zawiera z klientami umowy zobowiązujące do wybudowania budynku i ustanowienia odrębnej własności lokalu. W ramach umów przyrzeczonych spółka zobowiązała się do przeniesienia na kupującego odrębnej własności w różnych konfiguracjach:

1. samodzielny lokal mieszkalny,
2. samodzielny lokal mieszkalny wraz z komórką lokatorską,
3. samodzielny lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym w garażu podziemnym, bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami,
4. samodzielny lokal mieszkalny wraz z komórką lokatorską oraz miejscem postojowym w garażu poziemnym, bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami,
5. komórka lokatorska,
6. miejsce postojowe w garażu podziemnym, bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką opodatkowania podatkiem od towarów i usług (7 czy 22%) objęta jest sprzedaż jeśli w umowie nie wyszczególnia się ceny za miejsca postojowe oraz za komórkę lokatorską, jedynie cenę ogólną za jaką klient płaci za całość, tj. lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórką lub lokalu z samą komórką...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym oraz komórką lub osobno miejsca postojowego lub komórki lokatorskiej stosuje się stawkę 7% dla lokalu mieszkalnego oraz 22% dla komórki lokatorskiej lub miejsca postojowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się ? w myśl ust. 12 wskazanego artykułu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r. ? do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 ? wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl ust. 12b wskazanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
  
  

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z treścią § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Od dnia 1 stycznia 2008r. pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższego wynika, że do sprzedaży lokali mieszkalnych zastosowanie ma obniżona do 7% stawka podatku VAT, natomiast do lokali użytkowych stosuje się podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego. W związku z tym należy posłużyć się definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), która stanowi, iż samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, zgodnie z art. 2 ust. 4 ww. ustawy o własności lokali, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej ?pomieszczeniami przynależnymi?.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi a pomieszczeniami przynależnymi. Pomieszczenie pomocnicze służy bezpośredniemu zaspakajaniu mieszkaniowych potrzeb ludzi, podczas gdy pomieszczenie przynależne, które stanowi część składową lokalu mieszkalnego, jest przeznaczone do realizacji potrzeb innych niż mieszkaniowe osób korzystających z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Termin ?lokal użytkowy? został zdefiniowany w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), gdzie w § 3 pkt 14 wskazano, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Odrębną kategorię stanowi - wg cyt. rozporządzenia - pomieszczenie pomocnicze zdefiniowane jako pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 9 pkt 11). Komórka lokatorska - zgodnie z tym aktem, stanowi pomieszczenie gospodarcze, a zatem nie wchodzi ? w przeciwieństwie do garażu - do pojęcia lokalu użytkowego. Zatem mając na uwadze powyższe można zasadnie przyjąć, że stawka podatku 7% odnosi się do komórki lokatorskiej, jednakże w sytuacji gdy jest ona przedmiotem dostawy jako pomieszczenie gospodarcze określonego lokalu mieszkalnego i jednocześnie jest z nim sprzedawana.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że garaż czy miejsce postojowe nie stanowi lokalu mieszkalnego ani innego pomieszczenia służącego zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych (pomieszczenia pomocniczego). Garaż oraz miejsce postojowe stanowią pomieszczenie przynależne, a według ww. rozporządzenia, lokal użytkowy służy funkcjom innym niż mieszkaniowe i w związku z tym pomieszczenia te nie korzystają z obniżonej 7% stawki VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług deweloperskich na rynku nieruchomości. W ramach inwestycji Spółka zawiera z klientami umowy zobowiązujące do wybudowania budynku i ustanowienia odrębnej własności lokalu. W ramach umów przyrzeczonych Spółka zobowiązała się do przeniesienia na kupującego odrębnej własności w różnych konfiguracjach:

1. samodzielny lokal mieszkalny,
2. samodzielny lokal mieszkalny wraz z komórką lokatorską,
3. samodzielny lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym w garażu podziemnym, bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami,
4. samodzielny lokal mieszkalny wraz z komórką lokatorską oraz miejscem postojowym w garażu poziemnym, bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami,
5. komórka lokatorska,
6. miejsce postojowe w garażu podziemnym, bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami.
   
   
   

W świetle przytoczonych przepisów prawa należy stwierdzić, że dostawa lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%. Natomiast dostawa miejsca postojowego znajdującego się w garażu podziemnym, bez wyodrębnienia go trwałymi ścianami i drzwiami, jako że nie stanowi ono obiektu budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług lub w § 6 ust. 2 wskazanego wyżej rozporządzenia, objęta jest stawką podstawową, tj. 22%.

Obniżone stawki mają bowiem charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Wskazać należy natomiast, iż komórki lokatorskie, które co do zasady, przynależą do lokalu mieszkalnego, nie powinny być, o czym mowa była wcześniej, traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią one pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Zatem mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego mieszczącego się w definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz z przynależną komórką lokatorską opodatkowana jest 7% stawką tego podatku.

Należy zauważyć, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku od towarów i usług, jednakże możliwe jest oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka konieczność. Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje zatem okoliczność, że w umowie nie wyszczególnia się ceny za miejsca postojowe oraz za komórkę lokatorską, jedynie cenę ogólną za jaką klient płaci za całość, tj. lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską lub lokalu z samą komórką.

Reasumując, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz miejscem postojowym, opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT podlegać będzie jedynie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską, natomiast sprzedaż miejsca postojowego będzie opodatkowana stawką podstawową, tj. 22%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym oraz komórką lub osobno miejsca postojowego lub komórki lokatorskiej stosuje się stawkę 7% dla lokalu mieszkalnego oraz 22% dla komórki lokatorskiej lub miejsca postojowego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, iż kwestie dotyczące:

• stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego oraz komórki lokatorskiej, w przypadku jeżeli umowa sprzedaży obejmuje zarówno lokal mieszkalny, jak i prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego oraz komórki lokatorskiej oraz
• stawki podatku VAT w przypadku sprzedaży odrębnie miejsca postojowego lub komórki lokatorskiej, bez lokalu mieszalnego stosuje się stawkę 22%

będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.