Czy Wnioskodawca może stosować zwolnienie z podatku należnego VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 1 (...)

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania zwolnienia z podatku należnego VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 1 (poz. 1 załącznika 4) dla opłat pobranych za zakwaterowanie w domach studenckich dla studentów własnych i obcych oraz osób niebędących studentami.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 lipca 2010r. znak: KK/228/2010 (data wpływu 8 lipca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 1 lipca 2010r. znak: IBPP2/443-359/10/JJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Uniwersytet prowadzi działalność statutową, która jest podstawową działalnością Uczelni niepodlegającą ustawie o VAT oraz mieszczącą się w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Uniwersytet jest właścicielem domów studenckich, w których zakwaterowani są studenci U. oraz studenci innych uczelni. Ponadto w ramach wolnych miejsc kwaterowane są osoby niebędące studentami (kandydaci na studia, absolwenci, rodziny studentów, pracownicy, uczestnicy zjazdów i konferencji).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że stoi na stanowisku, iż na ww. usługi (tj. usługi zakwaterowania w domach studenckich dla studentów własnych i obcych oraz osób niebędących studentami) należy stosować następujący symbol PKWiU: 55.23.15 ? usługi krótkotrwałego zakwaterowania pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może stosować zwolnienie z podatku należnego VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 1 (poz. 1 załącznika 4) dla opłat pobranych za zakwaterowanie w domach studenckich dla studentów własnych i obcych oraz osób niebędących studentami...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakwaterowanie w domach studenckich jest usługą zwolnioną z podatku VAT bez względu na to kto jest jej odbiorcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Art. 8 ust. 3 ustawy wskazuje, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do treści obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, usługi są identyfikowane na podstawie przepisów o statystyce publicznej, zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie do odpowiedniego symbolu PKWiU wykonywanych usług.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W poz. 1 tego załącznika wymienione zostały, jako korzystające ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, usługi o symbolu PKWiU ex 55.23.15 ?Usługi zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich?.

Należy przy tym zauważyć, iż użycie przez ustawodawcę ?ex? przy grupowaniu PKWiU, oznacza, że dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność statutową, która jest podstawową działalnością Uczelni niepodlegającą ustawie o VAT oraz mieszczącą się w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Uniwersytet jest właścicielem domów studenckich, w których zakwaterowani są studenci U. oraz studenci innych uczelni. Ponadto w ramach wolnych miejsc kwaterowane są osoby niebędący studentami (kandydaci na studia, absolwenci, rodziny studentów, pracownicy, uczestnicy zjazdów i konferencji). W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że stoi na stanowisku, iż na ww. usługi (tj. usługi zakwaterowania w domach studenckich dla studentów własnych i obcych oraz osób niebędących studentami) należy stosować następujący symbol PKWiU: 55.23.15 ? usługi krótkotrwałego zakwaterowania pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone wyżej regulacje prawne stwierdzić należy, iż o ile faktycznie świadczone przez Wnioskodawcę usługi, o których mowa we wniosku, zostały przez niego prawidłowo zaklasyfikowane według PKWiU do grupowania 55.23.15, wówczas będą one korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, w związku z poz. 1 załącznika nr 4 do tej ustawy, bez względu na to kto jest ich odbiorcą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o zaklasyfikowanie wskazane przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.