Czy Gmina może zastosować zwolnienie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i (...)

14.8.2013

Czy Gmina może zastosować zwolnienie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013r. (data wpływu 14 maja 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2013r. znak: ... (data wpływu 26 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lipca 2013r. znak: ... (data wpływu 26 lipca 2013r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 16 lipca 2013r. znak: IBPP2/443-438/13/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Gmina) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza sprzedać bezprzetargowo działki rolne nr 327/60 o pow. 0,0540ha i nr 326/60 o pow. 0,2240ha przeznaczone na polepszenie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej - nieruchomości niezabudowanej, użytkowanej rolniczo. Działki z uwagi na położenie, brak dostępu do drogi publicznej nie mogą być zagospodarowane jako odrębna nieruchomość. Z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego wynika, że działki położone są w sąsiedztwie budynku po byłym ... oraz terenów użytkowanych rolniczo. Działki nr 327/60 i 326/60 stanowią tereny niezabudowane nieogrodzone, niezagospodarowane, nieuzbrojone, bez dostępu do drogi publicznej. Działka nr 327/60 opisana w rejestrze gruntów jako rów (W) stanowi suchodół porośnięty roślinnością trawiastą i samosiejkami. Działka nr 326/60 opisana w rejestrze gruntów jako pastwisko trwałe (PS IV) stanowi teren niezagospodarowany, porośnięty samosiewami drzew i krzewów liściastych.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miejscowości /?/ zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy /?../ nr ... z dnia 28 grudnia 2007r. w/w działki położone są na terenie przeznaczonym pod teren obsługi gospodarki rolniczej i hodowlanej o symbolu RU, teren położony jest w strefie ochrony konserwatorskiej-historycznego układu przestrzennego ?B" zespół pofolwarczny (?B6").

Natomiast w piśmie z dnia 24 lipca 2013r. znak: ... Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalenia dla teren obsługi gospodarki rolniczej i hodowlanej oznaczonej symbolem RU to przeznaczenie podstawowe - zabudowa związana z produkcją i usługami rolniczymi. Zgodnie z zapisem § 18 ust. 5 planu "dla terenów zainwestowanych utrzymuje się istniejącą zabudowę z prawem do rozbudowy, przebudowy i modernizacji oraz uzupełnieniem zagospodarowania o obiekty i urządzenia nowe z zachowaniem warunku określonego w ust. 3 (ust. 3 - zakazuje się lokalizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów szczególnych o zasięgu oddziaływania wykraczającym poza granice terenu, do którego inwestor na tytuł prawny)" .

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, że choć działki przeznaczone do sprzedaży położone są na terenie przeznaczonym pod teren obsługi gospodarki rolniczej i hodowlanej, to jednak nie spełniają one wymogów przewidzianych dla działki budowlanej, ponadto ze względu na ukształtowanie terenu, położenie nie mogą stanowić samodzielnej nieruchomości. Nieruchomość przyległa na rzecz której zostaną sprzedane działki położona jest na terenie poza planem zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy przeznaczona jest pod rolniczą przestrzeń produkcyjną wyłączoną z zabudowy. Przedmiotowe działki mające być przedmiotem sprzedaży będą użytkowane rolniczo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina może zastosować zwolnienie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Działki stanowią teren niezabudowany niebędący terenem budowlanym, w związku z czym ma zastosowanie przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej również ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z ww. przepisami, grunt, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, iż nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? według ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r. ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy nadmienić, iż do dnia 31 marca 2013r., powyższy przepis miał następujące brzmienie: ?działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych?.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powołany wyżej przepis § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia jednoznacznie wskazuje, iż zwolnieniem od podatku nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ww. ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r., nadanym art. 1 pkt 34 lit. a tiret czwarty ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r., poz. 35) ? zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Nadmienia się, iż ww. przepis do dnia 31 marca 2013 r. posiadał następującą treść: ?zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę?.

Powyższe oznacza, iż zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Ponadto, definicję terenów budowlanych ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 33, który został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 1 lit. b tiret trzeci ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. i obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2013 r. Zgodnie z tym przepisem, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu ? zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 647 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, ze w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje), ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Zgodnie art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Tak więc charakter terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej ? przeznaczony pod zabudowę. Jeżeli natomiast planu nie ma, charakter terenu wyznacza decyzja zakwalifikowania danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen ? ?teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę?.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza sprzedać bezprzetargowo działki rolne:

nr 327/60 o pow. 0,0540ha i
nr 326/60 o pow. 0,2240ha,

przeznaczone na polepszenie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej - nieruchomości niezabudowanej, użytkowanej rolniczo.

Przedmiotowe działki z uwagi na położenie, brak dostępu do drogi publicznej nie mogą być zagospodarowane jako odrębna nieruchomość. Z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego wynika, że działki położone są w sąsiedztwie budynku po byłym ... oraz terenów użytkowanych rolniczo. Działki te (nr 327/60 i 326/60) stanowią tereny niezabudowane nieogrodzone, niezagospodarowane, nieuzbrojone, bez dostępu do drogi publicznej. Działka nr 327/60 opisana w rejestrze gruntów jako rów (W) stanowi suchodół porośnięty roślinnością trawiastą i samosiejkami. Działka nr 326/60 opisana w rejestrze gruntów jako pastwisko trwałe (PS IV) stanowi teren niezagospodarowany, porośnięty samosiewami drzew i krzewów liściastych.

Zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalenia dla teren obsługi gospodarki rolniczej i hodowlanej oznaczonej symbolem RU to przeznaczenie podstawowe - zabudowa związana z produkcją i usługami rolniczymi. Zgodnie z zapisem § 18 ust. 5 planu "dla terenów zainwestowanych utrzymuje się istniejącą zabudowę z prawem do rozbudowy, przebudowy i modernizacji oraz uzupełnieniem zagospodarowania o obiekty i urządzenia nowe z zachowaniem warunku określonego w ust. 3 (ust. 3 - zakazuje się lokalizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów szczególnych o zasięgu oddziaływania wykraczającym poza granice terenu, do którego inwestor na tytuł prawny)"

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy do sprzedaży przedmiotowych działek ma możliwość zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że skoro mające być przedmiotem sprzedaży działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały oznaczone jako przeznaczone pod zabudowę (zabudowa związana z produkcją i usługami rolniczymi) to, ich sprzedaż winna zostać opodatkowana podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie (dla zakresu opodatkowania czynności sprzedaży) pozostaje okoliczność, że przedmiotowe działki będą użytkowane rolniczo.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.