Prawo do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z samochodem używanym przez przedstawiciela

19.9.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2014r. (data wpływu 9 czerwca 2014r.), uzupełnionym pismem z 26 sierpnia 2014r. (data wpływu 29 sierpnia 2014r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z samochodem używanym przez przedstawiciela ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z samochodem używanym przez przedstawiciela.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 29 sierpnia 2014r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 sierpnia 2014 r. znak: IBPP2/443-559/14/JJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Siedziba firmy Wnioskodawcy mieści się w X. Jeden z jej pracowników - przedstawiciel handlowy ds. zakupów obsługujący całą Europę - mieszka pod Z. i tam też ma swoją bazę działalności jako przedstawiciel - posiada tam komputer, drukarkę itp. W tym miejscu ? w okolicy Z. - parkuje również samochód służbowy (leasingowany od 2012 roku VOLVO V50 o wadze do 2,5T), którego używa wyłącznie dojazd służbowych, zgodnie z Zarządzeniem Prezesa Zarządu. Użytkowanie samochodu kontrolowane jest za pomocą urządzenia GPS.

Prowadzona jest również ewidencja przebiegu pojazdu zgodna z punktem 6 art. 86a Ustawy o VAT. Informację w sprawie w/w pojazdu złożono (zgodnie z wymogiem punktu 12 artykułu 86a Ustawy o VAT) w terminie 7 dni naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego.

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił wniosek o informacje wskazane poniżej.

Wnioskodawca posiada pięć samochodów, które są wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych oraz jeden samochód, który jest wykorzystywany w celach służbowych, a wyjątkowych sytuacjach również w celach prywatnych pracowników.

Wniosek Wnioskodawcy o wydanie interpretacji nie dotyczy samochodu wykorzystywanego również w celach prywatnych.

Pięć samochodów wykorzystywanych wyłącznie w celach służbowych zostało zarejestrowanych w Urzędzie Skarbowym - jako samochody wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych i Wnioskodawca nie zmieniał tego statusu dla żadnego z omawianych samochodów. Informację w sprawie w/w pojazdów złożono (zgodnie z wymogiem punktu 12 artykułu 86a Ustawy o VAT) w terminie 7 dni naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego.

Wszystkie samochody są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Pojazdy te nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, a ich konstrukcja nie wyklucza jego użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj Dz U. z 2011r Nr 177, poz. 1054 ze zm. ))

W poniższej tabelce Wnioskodawca podaje parametry techniczne określone w dokumentach pojazdów, wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

TABELA - załącznik pdf - s. 9.

Od kwietnia 2014r. zostały w firmie Wnioskodawcy ustalone reguły wykluczające wykorzystanie samochodów do celów prywatnych - obowiązuje regulamin korzystania z samochodów służbowych, który zabrania wykorzystywania samochodów do celów prywatnych.

Okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego to:

Nadzorowana przez pracodawcę, prowadzona dla wszystkich samochodów, ewidencja przebiegu pojazdu, która zawiera odczyt stanu licznika (kontrolowanego fizycznie w cyklach miesięcznych),
Nadzorowany przez pracodawcę - dla samochodów 1 - 4 - zapis rejestratora GPS. monitorowany zarówno wyrywkowo dla każdego samochodu jak i systematycznie w cyklach miesięcznych.

Pracodawca poprzez wprowadzenie i kontrolowanie powyższych ewidencji oraz w czterech przypadkach poprzez dodatkową i weryfikowaną rejestrację GPS prowadzi bieżący nadzór i dokonał należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdów do celów prywatnych pracownika.

W myśl regulaminu, użycie samochodu służbowego do celów prywatnych skutkuje ukaraniem pracownika wraz ze zwolnieniem dyscyplinarnym włącznie.

W związku z wprowadzonymi powyżej zasadami oraz zgodnie z opisaną poniżej specyfiką firmy, samochody po godzinach pracy nie są pozostawiane na wskazanym przez pracodawcę parkingu bez możliwości jego pobrania.

Każdy z samochodów jest garażowany w innym miejscu, a wynika to ze specyfiki pracy w firmie Wnioskodawcy.

Jeden z pracowników - przedstawiciel handlowy ds. zakupów obsługujący całą Europę - mieszka pod Z. i tam też ma swoją bazę działalności jako przedstawiciel - posiada tam komputer, drukarkę itp. W tym miejscu - w okolicy Z. - parkuje również samochód służbowy (leasingowany od 2012 roku VOLVO V50 o wadze do 2.5T), którego używa wyłącznie do jazd służbowych, zgodnie z Zarządzeniem Prezesa Zarządu jest to podyktowane interesem ekonomicznym firmy i pozwala na najbardziej ekonomiczne wykorzystanie czasu pracy pracownika przy możliwie najniższych kosztach użytkowania samochodu.

Drugi samochód VOLVO V50 jest wykorzystywany przez współpracującą z nami firmę - samochód ten przez większość czasu przemieszcza się po terytorium polski i Europy w celach służących wyłącznie działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Volkswagen Caddy spełnia wymogi dotyczące definicji samochodu ciężarowego - kiedy nie jest w trasie jest garażowany pod firmą (zarówno w godzinach jak i po godzinach pracy) i służy jako samochód dostawczy.

Pozostałe dwa samochody w czasie postoju - zarówno w godzinach pracy jak i poza godzinami pracy - przebywają na parkingu pod firmą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy samochód ten spełnia od 1.04.2014 r. warunki przedstawione w Ustawie o VAT dla odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z tym samochodem?

Pytanie dotyczy wydatków eksploatacyjnych samochodu takich jak: paliwo, oleje, filtry, płyn do spryskiwaczy i innych drobnych materiałów służących bieżącej eksploatacji samochodu, jak również opon, klocków hamulcowych i innych wymienialnych, zużywających się elementów samochodu.

Czy parkowanie samochodu poza siedzibą firmy, po wypełnieniu przez pracownika obowiązków służbowych danego dnia, wpływa na możliwość odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z tym samochodem?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że oparciu o artykuł 86a Ustawy o VAT, samochód ten spełnia wszystkie przesłanki do odliczenia 100% od wydatków związanych z tym pojazdem samochodowym. Miejsce parkowania pojazdu, o ile jest dopuszczone w wewnętrznych przepisach obowiązujących w firmie, nie ma wpływu na możliwość odliczenia VAT - bowiem to sposób użytkowania pojazdu decyduje o możliwości odliczenia 100% podatku, a nie miejsce, w którym został on zaparkowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, że Wnioskodawca pismem z 26 sierpnia 2014r. w sposób istotny poszerzył opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, dokonał zmiany zadanego pytania, jak też własnego stanowiska, w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z 30 maja 2014r. W związku z powyższym wskazane nowe okoliczności, dotyczące prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z samochodami, które zostały wskazane w uzupełnieniu tj. Citroen Berlingo, Volkswagen Caddy, Volvo V50, Volkswagen Passat, nie są uwzględnione w niniejszej interpretacji, mogą one natomiast być przedmiotem odrębnego wniosku.

Tym samym interpretacja dotyczy wyłącznie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących samochodu wskazanego we wniosku z 30 maja 2014r. tj. VOLVO V50 użytkowanego przez przedstawiciela handlowego z Z.

Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z 26 sierpnia 2014r. było konsekwencją wezwania tut. organu o wyjaśnienie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, a tut. Organ nie wzywał o zmianę (przeredagowywanie) pytania i własnego stanowiska, w interpretacji przyjęto, że pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2014r. są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku ?mieszanego?, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd - dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: ?ustawą nowelizującą?, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 ? jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 ? dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej ? jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że siedziba firmy Wnioskodawcy mieści się w X. Jeden z jej pracowników - przedstawiciel handlowy ds. zakupów obsługujący całą Europę - mieszka pod Z. i tam też ma swoją bazę działalności jako przedstawiciel - posiada tam komputer, drukarkę itp. W tym miejscu ? w okolicy Z.- parkuje również samochód służbowy (leasingowany od 2012 roku VOLVO V50 o wadze do 2,5T), którego używa wyłącznie dojazd służbowych, zgodnie z Zarządzeniem Prezesa Zarządu. Użytkowanie samochodu kontrolowane jest za pomocą urządzenia GPS.

Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Pojazd ten nie jest pojazdem konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, a jego konstrukcja nie wyklucza jego użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego to:

Nadzorowana przez pracodawcę, prowadzona dla wszystkich samochodów, ewidencja przebiegu pojazdu, która zawiera odczyt stanu licznika (kontrolowanego fizycznie w cyklach miesięcznych),
Nadzorowany przez pracodawcę zapis rejestratora GPS monitorowany zarówno wyrywkowo dla każdego samochodu jak i systematycznie w cyklach miesięcznych.

Pracodawca poprzez wprowadzenie i kontrolowanie powyższych ewidencji oraz poprzez dodatkową i weryfikowaną rejestrację GPS prowadzi bieżący nadzór i dokonał należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdów do celów prywatnych pracownika.

W myśl regulaminu, użycie samochodu służbowego do celów prywatnych skutkuje ukaraniem pracownika wraz ze zwolnieniem dyscyplinarnym włącznie.

Każdy z samochodów jest garażowany w innym miejscu, a wynika to ze specyfiki pracy w firmie Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy samochód służbowy VOVLO V50 użytkowany przez przedstawiciela z Z. spełnia od 1.04.2014r. warunki przedstawione w Ustawie o VAT dla odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z tym samochodem. Pytanie dotyczy wydatków eksploatacyjnych samochodu takich jak: paliwo, oleje, filtry, płyn do spryskiwaczy i innych drobnych materiałów służących bieżącej eksploatacji samochodu, jak również opon, klocków hamulcowych i innych wymienialnych, zużywających się elementów samochodu.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów, w tym napraw, paliwa itp. w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazano już wyżej do uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego oraz wydatków związanych z jego utrzymaniem (takich jak np. koszty przeglądów i napraw) nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, samochód ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w art. 86a ust. 4 ustawy.

Dla celów pełnego odliczania VAT ? fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego tego pojazdu. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdów dla tych celów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów.

W odniesieniu do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że parkowanie samochodu służbowego w okolicy Z., gdzie pracownik mieszka i ma swoją bazę działalności jako przedstawiciel handlowy wskazuje, że obiektywnie nie można wykluczyć wykorzystania pojazdu do celów prywatnych. W takim przypadku przedstawiciel handlowy używa samochodu służbowego celem powrotu do swojej bazy działalności, tym samym powrotu do miejsca zamieszkania, a zatem pojazd wykorzystywany jest do celów mieszanych. Nie ma obiektywnych możliwości rozdzielenia wykorzystania tego pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej tj. powrotu do bazy działalności i celów prywatnych - powrotu do miejsca zamieszkania. Żadne regulaminy, umowy czy też prowadzone ewidencje nie spowodują zmiany takiego stanu rzeczy. Ponadto parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania w żadnej sytuacji nie wykluczy istnienia potencjalnych możliwości użytku tego pojazdu do celów prywatnych. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że samochód wykorzystywany jest wyłącznie w celach służbowych, wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wbrew opinii Wnioskodawcy fakt, że miejsce zamieszkania przedstawiciela handlowego jest jednocześnie bazą jego działalności i do celów dojazdu do tego miejsca wykorzystywany jest samochód udostępniony przez Wnioskodawcę ma istotne znaczenie dla określenia prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT z otrzymywanych faktur w pełnej wysokości. Jak wskazano powyżej powoduje to, że samochód nie może być uznany za wykorzystywany jedynie do celów działalności gospodarczej, a to z kolei powoduje, że w sprawie nie może mieć zastosowania art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. Prowadzenie i nadzorowanie ewidencji przebiegu pojazdu opisane we wniosku nie stanowi przesłanki do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bowiem o tym w pierwszej kolejności decyduje sposób użytkowania i reguły wykluczające obiektywnie użycie pojazdu do celów prywatnych. Tymczasem z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że Spółka nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia pojazdu użytkowanego przez przedstawiciela z Z., do użytku prywatnego. Praca przedstawicieli handlowych charakteryzuje się tym, że niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki. Zatem z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że istnieją realne możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych pracownika.

W związku z tym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z otrzymanych faktur, dokumentujących wydatki związane z samochodem służbowym przedstawiciela.

Z wniosku wynika, że pojazd samochodowy (VOLVO V50, leasingowany od 2012r.) jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem, o którym mowa we wniosku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu ww. pojazdu samochodowego wykorzystywanego do celów ?mieszanych? tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych, z uwagi na treść art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

W świetle powyższych ustaleń stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z samochodami tj. Citroen Berlingo, Volkswagen Caddy, Volvo V50, Volkswagen Passat, gdyż opis zdarzenia przyszłego, pytanie oraz stanowisko w tej kwestii zostało sformułowane na etapie wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Jeżeli Wnioskodawca chce uzyskać interpretację indywidualną w tym zakresie, powinien złożyć odrębny wniosek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.