Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących dzierżawę i najem

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur wystawionych przez kontrahenta dokumentujących dzierżawę oraz najem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 grudnia 2010r. (data wpływu 3 stycznia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 grudnia 2010r. znak: IBPP2/443-769/10/UH.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż Wnioskodawca w ww. piśmie z dnia 27 grudnia 2010r. dokonał modyfikacji wniosku i stan faktyczny, pytanie przyporządkowane do stanu faktycznego oraz stanowisko Wnioskodawcy zostały przedstawione w sposób następujący:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Dnia 7 czerwca 2010r. Wnioskodawca i firma X podpisały umowę na dzierżawę nieruchomości i najem składników majątku niezbędnych do prowadzenia działalności górniczej.

Zgodnie z postanowieniami § 4 łączących strony umów w ciągu 7 dni od podpisania umów przedmiot umowy zostanie przekazany protokołem zdawczo odbiorczym.

Przekazanie nastąpiło 14 czerwca 2010r. protokołem zdawczo odbiorczym.

Firma X wystawiła faktury VAT za dzierżawę i za najem za okres od 7 czerwca 2010r. czyli od dnia podpisania umowy na kwotę 118.095,90 zł i kwotę 50.751,90 zł.

Wnioskodawca nie przyjął w/w faktur i wrócił się do firmy X o wystawienie, prawidłowych faktur dokumentujących czynność od 14 czerwca 2010r. Firma X wystawiła faktury dokumentujące czynność zgodnie z umową od dnia 14.06.2010r. na kwotę 78.730,66 zł (f-ra 72/D/2010 z dnia 14.06.2010) i kwotę 33.384,66zł (f-ra 71/D/2010 z dnia 14.06.2010).

Na początku lipca Wnioskodawca otrzymał od firmy X faktury korygujące do faktur 71/D/2010 i 72/D/2010 zerujące je i otrzymał wcześniej niezaakceptowane faktury na kwotę 118.095,90 zł (f-ra 73/D/2010) i kwotę 50.751,90 zł (f-ra 74/D/2010).

Faktury korygujące nie zawierają żadnego uzasadnienia wystawienia ich. Mimo, że dnia 19.07.2010r. Wnioskodawca złożył pisemne oświadczenie, że nie podpisze i nie zaakceptuje faktur korygujących oraz faktur o zwiększonej wartości, firma X dokonała potrącenia kwoty 118.095,90 zł i 50.751,90 zł z wadium wpłaconym w momencie przystąpienia do przetargu.

Wnioskodawca zaewidencjonował i odliczył podatek VAT od wszystkich dokumentów wystawionych przez firmę SRK.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących czynność za okres od 7 czerwca 2010 roku na kwotę 118.095.90 zł (73/D/2010) i na kwotę 50.751,90 (74/D/2010)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 88 ust 3a pkt 4a ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowią podstawy obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku łub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności. Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż faktura 73AD/2010 w wysokości 118.095,90 zł w części przewyższającej wartość 78.730,66 zł dokumentuje czynność nie istniejącą. Tak samo faktura 74/D/2010 w wysokości 50.751,90 zł w części przewyższającej kwotę 33.834,66 zł.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy czynsz, a tym samym VAT naliczony w powyższych fakturach w części dotyczącej okresu od 7 czerwca do 14 czerwca 2010r. został naliczony w sposób nieprawidłowy, gdyż dotyczy czynności nieistniejącej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie może on odliczyć podatku VAT za czynsz z faktur 73/D/2010 i 74/D/2010.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) cytowanego powyżej artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatki, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego (?).

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Czynności te zostały wymienione w art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem jest to:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import usług,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obostrzona ograniczeniami zawartymi w dziale IX cytowanej ustawy o VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, np. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 4a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w dniu 7 czerwca 2010r. podpisał z najemcą umowę na dzierżawę nieruchomości i najem składników majątku niezbędnych do prowadzenia działalności górniczej.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowie przekazanie ww. nieruchomości nastąpiło w dniu 14 czerwca 2010r. tj. w terminie 7 dni od dnia podpisania ww. umowy.

Najemca wystawił faktury VAT za dzierżawę i za najem za okres od 7 czerwca 2010r. czyli od dnia podpisania umowy na kwotę 118.095,90 zł i kwotę 50.751,90 zł.

Wnioskodawca nie przyjął ww. faktur i zwrócił się o wystawienie, faktur dokumentujących czynność od 14 czerwca 2010r. Najemca wystawił faktury dokumentujące czynność zgodnie z umową od dnia 14 czerwca 2010r. na kwotę 78.730,66 zł (f-ra 72/D/2010 z dnia 14.06.2010r.) i kwotę 33.384,66zł (f-ra 71/D/2010 z dnia 14.06.2010r.).

Na początku lipca Wnioskodawca otrzymał od najemcy faktury korygujące do faktur 71/D/2010 i 72/D/2010 zerujące je i otrzymał wcześniej niezaakceptowane faktury na kwotę 118.095,90 zł (f-ra 73/D/2010) i kwotę 50.751,90 zł (f-ra 74/D/2010).

Faktury korygujące nie zawierają uzasadnienia ich wystawienia. W dniu 19 lipca 2010r. Wnioskodawca złożył pisemne oświadczenie, że nie podpisze i nie zaakceptuje faktur korygujących oraz faktur o zwiększonej wartości. Najemca natomiast dokonał potrącenia kwoty 118.095,90 zł i 50.751,90 zł z wadium wpłaconym w momencie przystąpienia do przetargu.

Wnioskodawca zaewidencjonował i odliczył podatek VAT od wszystkich dokumentów wystawionych przez najemcę.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca uważa, iż należność z tytułu ww. czynności cywilnoprawnych winna być naliczana począwszy od 14 czerwca 2010r. Konsekwentnie faktury winny odzwierciedlać kwoty odpowiednie do wskazanych wyżej okoliczności.

Wyjaśnić zatem należy, że tut. organ nie jest władny do oceny umowy cywilnoprawnej w zakresie sposobu wyliczenia umówionej kwoty czynszu. Przyjęto zatem za element stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, że kwota ta jest należna za okres od 14 czerwca 2010r.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż o ile faktycznie wystawione faktury stwierdzające dzierżawę ww. nieruchomości i najem składników majątku niezbędnych do prowadzenia działalności górniczej stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, to nie stanowią one, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 4a ustawy o VAT, podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego ? w części dotyczącej tych czynności.

W myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zgodnie zaś z art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny (?).

Faktem jest więc, że postępowanie w przedmiocie interpretacji opiera się na stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę. Tut. organ nie może ustalać stanu faktycznego, gdyż jest on związany ze stanowiskiem Wnioskodawcy.

Prawem i obowiązkiem organów podatkowych jest dokonywanie oceny stosunków prawnych, zdarzeń czy stanów rzeczy danego rodzaju pod kątem skutków, jakie wywierają one w zakresie obowiązków podatkowych. W szczególności organy podatkowe mają obowiązek badania, czy dyspozycyjny charakter umów cywilnoprawnych nie jest wykorzystywany przez strony do uchylenia się od obowiązku podatkowego albo zaniżenia zobowiązania podatkowego. Treść umowy cywilnoprawnej jak i wyrażona w niej wola stron w zakresie, w jakim rzutują na rozmiar obowiązku publicznoprawnego są elementami prawno podatkowego stanu faktycznego i jako takie mogą być ustalone i ocenione przez organy podatkowe tylko w toku prowadzonego przez nie postępowania na podstawie przepisów proceduralnych (tak w uchwale NSA z dnia 4 czerwca 2001r., sygn. FPS 14/00).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją moc w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.