Zbycie akcji w spółce w formie sprzedaży. sygn: IBPP2/443-789/13/AMP

Zbycie akcji w spółce w formie sprzedaży.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) ? Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu 28 sierpnia 2013 r. uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży akcji w spółkach komandytowo-akcyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży akcji w spółkach komandytowo-akcyjnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPBII/1/436-234/13/JP, IBPP2/443-789/13/AMP, IBPBI/2/423-1118/13/MS z dnia 14 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w piśmie z 22 listopada 2013 r.):

Wnioskodawca zwany dalej ?Spółką? lub ?Podatnikiem?, na podstawie umowy o dofinansowanie, zawartej z P. realizuje w okresie od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 30 listopada 2013 r., projekt dofinansowany ze środków Unii Europejskiej pt.: ?xxx? realizowany w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, Oś priorytetowa 3. Kapitał dla Innowacji, Działanie 3.1 Inicjowanie działalności innowacyjnej.

Celem projektu ?xxx? jest wsparcie i utworzenie nowych przedsiębiorstw działających na bazie innowacyjnych pomysłów, zwłaszcza w dziedzinie poszanowania energii, poprzez zapewnienie kapitału na inwestycje w innowacje oraz wzajemną współpracę. Cel ten zostanie osiągnięty poprzez świadczenie usług doradczych, coachingowych w zakresie pomocy w rozpoczęciu działalności gospodarczej poprzez dopasowanie odpowiedniej formy organizacyjno-prawnej, wsparcie w prawidłowym zarządzaniu firmą, dostępu do technologii, niezależnych ekspertów, dostępu do wiedzy i rynków globalnych (tzw. etap preinkubacji). Etap preinkubacji obejmuje m.in.:

  • badanie poziomu innowacyjności pomysłu,
  • badanie czystości patentowej,
  • analizę rynku innowacyjnego rozwiązania,
  • opracowanie biznes planu/studium wykonalności,
  • ocenę potencjału komercyjnego,
  • pomoc w przygotowaniu prototypu,
  • testowanie i analizę opłacalności wejścia kapitałowego.

Na bazie tak wyselekcjonowanych innowacyjnych pomysłów powstają nowe podmioty, w których Spółka ? w zamian za wkład finansowy ? obejmuje udziały lub akcje. Udział kapitału Podatnika wniesionego do nowo powstałej spółki w ramach projektu ze środków programu jest niższy niż 50% kapitału zakładowego i nie może trwać dłużej niż 10 lat.

W wyniku realizacji projektu Spółka otrzymuje refundację poniesionych wydatków w wysokości 100% kosztów kwalifikowanych, w szczególności dotyczy to kosztów związanych z usługami wykonanymi na etapie preinkubacji oraz przekazane wsparcie kapitałowe.

Wszystkie usługi wykonane na rzecz beneficjentów ostatecznych są dla nich nieodpłatne.

Otrzymaną dotację w części stanowiącej pokrycie kosztów preinkubacji, jak również pokrycie wydatków związanych z bezpośrednim objęciem akcji, Spółka rozpoznaje jako przychody wolne od podatku; z kolei wydatki sfinansowane z przedmiotowej dotacji nie są uważane za koszty uzyskania przychodu.

Ponadto, zgodnie z umową o udzielenie wsparcia, środki uzyskane z wpływów pochodzących ze zbycia akcji lub udziałów, w spółce, nabytych uprzednio ze środków z dotacji oraz udziału w zyskach tej spółki, Spółka musi przeznaczać na dalsze inicjowanie działalności innowacyjnej (środki uzyskane po zakończeniu inwestycji - wyjście z inwestycji - trafiają na konto Spółki z przeznaczeniem na kontynuację działalności o tym samym charakterze).

W wyniku realizacji projektu pt.: ?xxx? powstało już 8 nowych spółek. Funkcjonują dwie formy prawne: spółka komandytowo-akcyjna i spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jednakże zapytanie Spółki dotyczy spółki komandytowo-akcyjnej

W spółkach komandytowo - akcyjnych Spółka występuje jako akcjonariusz. Akcje zostały objęte w zamian za wkład pieniężny pochodzący z dotacji, stanowiącej przychód wolny.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca posiada członków w Radzie Nadzorczej spółek z o.o. (np. dwóch), zawiera ze spółkami umowy inwestycyjne, które następnie spółki realizują. Natomiast Wnioskodawca nie posiada członków zarządu w spółkach. Według Wnioskodawcy nie uczestniczy on w zarządzaniu spółkami, których akcje zamierza zbyć.

Sprzedaż akcji jest tylko narzędziem do osiągnięcia konkretnego celu ? wyjścia z inwestycji i realizowania kolejnej, nie zaś celem samym w sobie ? w postaci obrotu akcjami. Działalność Wnioskodawcy wiąże się z posiadaniem akcji, które to akcje obejmuje w zamian za wniesiony wkład finansowy. Wnioskodawca nabywa akcje sporadycznie i nieregularnie w zależności od ilości wyselekcjonowanych innowacyjnych pomysłów. Według Wnioskodawcy sprzedaż akcji spółek komandytowo-akcyjnych nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi działalności maklerskiej, ani brokerskiej.

Wnioskodawca wyjaśnił, że pod pojęciem ?wyjście z inwestycji? należy rozumieć sprzedaż akcji spółek komandytowo-akcyjnych, których jest akcjonariuszem.

Ponadto w dniu 25 listopada Wnioskodawca dokonał uiszczenia dodatkowej opłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie przez Spółkę akcji w przedstawionym stanie faktycznym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 125 ustawy Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), dalej zwana K.s.h., spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Art. 126 § 1 tego kodeksu - w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się:

  1. w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy, zarówno między sobą, wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy ? odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej,
  2. w pozostałych sprawach ? odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej, a w szczególności przepisy dotyczące kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwana dalej: ?ustawą z dnia 11 marca 2004 r., opodatkowaniu tym podatkiem podlega:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
  2. eksport towarów,
  3. import towarów,
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Czynności powyższe podlegają opodatkowaniu bez względu na to, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. definiuje świadczenie usług jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

O świadczeniu usługi w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. można mówić jedynie w kontekście takiego świadczenia, w którym istnieje bezpośredni konsument, który odnosi korzyść z tego świadczenia. Jeżeli nie występuje beneficjent świadczenia (choćby potencjalnego), nie może być mowy o świadczeniu usługi w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Ponadto należy wskazać, iż usługa podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy ma charakter odpłatny.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane tylko wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W związku z powyższym świadczenia nie oparte na tytule prawnym wskazującym obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia ? nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sprzedaż akcji co do zasady może być kwalifikowana jako odpłatne świadczenie usług. Niemniej jednak w przedmiotowej sprawie aby dana transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest, aby podmiot dokonujący takiej transakcji działał w charakterze podatnika tego podatku.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2 tego artykułu - bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza jest definiowana jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów nie każda czynność może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu. Kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy dana czynność została wykonana w zakresie ?zawodowej? działalności danego podmiotu. Zagadnienie opodatkowania podatkiem od towarów i usług posiadania i odprzedaży akcji było przedmiotem orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Z orzecznictwa TSUE wynika, że samo posiadanie czy zbycie akcji co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika z tytułu ich wykonania również wówczas, gdy ? tak jak Spółka ? jest podatnikiem VAT z tytułu wykonywania innych czynności. W świetle orzecznictwa TSUE można uznać, że stanowią działalność gospodarczą - takie czynności, jeżeli:

  1. posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,
  2. sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,
  3. posiadanie akcji jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Sprzedaż akcji jest czynnością polegającą na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji, a czerpanie korzyści z posiadanego prawa własności nie może samo w sobie być traktowane jako działalność gospodarcza. Jeżeli samo posiadanie takich udziałów (akcji) nie stanowi działalności gospodarczej, to także ich sprzedaż nie będzie działalnością gospodarczą. Zatem tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki należy uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. W przypadku zbycia akcji w spółce komandytowo-akcyjnej dochodzi jedynie do dyspozycji składnikiem majątkowym, a czynność taka, będąca wykonaniem uprawnień przysługujących właścicielowi, nie stanowi działalności usługowej podatnika - akcjonariusza.

Mając powyższe na względzie, zbycie przez Spółkę akcji w przedstawionym stanie faktycznym nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Spółka z tytułu tej czynności nie jest podatnikiem VAT, a w rezultacie zbycie akcji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka w najbliższym czasie zamierza dokonać sprzedaży udziałów i akcji łącznie w ośmiu spółkach z o.o. i komandytowo-akcyjnych, z racji powzięcia decyzji o ?wyjściu z inwestycji". Jednak mimo powtarzających się czynności sprzedaży udziałów i akcji tak w chwili obecnej, jak i w przyszłości - przy kończeniu kolejnych przedsięwzięć inwestycyjnych, nie można tutaj mówić o sprzedaży udziałów i akcji jako noszących znamiona działalności gospodarczej ?określonej w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Sprzedaż omawianych praw majątkowych jest tylko narzędziem do osiągnięcia konkretnego celu - wyjścia z jednej inwestycji i realizowania kolejnej, nie zaś celem samym w sobie ? w postaci obrotu prawami majątkowymi ? udziałami i akcjami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
  2. eksport towarów,
  3. import towarów na terytorium kraju,
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Cechą wspólną wszystkich czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jest ich przedmiot, czyli towar lub usługa, w rozumieniu ustawy.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
  2. zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy ? opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy ? czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż pojęcie działalności gospodarczej ma charakter podmiotowy, odnosi się bowiem do podmiotów prowadzących tę działalność. Zatem, nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. A więc, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzą transakcje dotyczące nabywania i zbywania akcji w spółkach, to czynność samej ich sprzedaży nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym, nie podlega opodatkowaniu.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność, polegającą na posiadaniu zbywaniu akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika (np. w wyrokach w sprawach: C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95). W wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro (EDM), Trybunał uznał, że ?zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe, polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej?.

Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z 26 maja 2005 r.

w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie Trybunał odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, że samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu VI Dyrektywy. Samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy.

Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że fakt posiadania i zbywania akcji czy udziałów należy połączyć z wykonywaniem działalności w określonych okolicznościach. Podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie gdy posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada, sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej, posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Również w Polsce, pod wpływem orzecznictwa TSUE, przyjęło się, że sprzedaż akcji czy udziałów może zostać uznana za usługę finansową. Istotne znaczenie ma fakt, czy podatnik nabył udziały/akcje w celu sprawowania uprawnień właścicielskich, czy upatruje jedynie korzyści finansowe i nabywa udziały/akcje w celach spekulacyjnych (licząc na wzrost ich wartości). W tym drugim przypadku, jeżeli dojdzie do sprzedaży takich udziałów/akcji, mamy do czynienia z usługami pośrednictwa finansowego.

W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Należy podkreślić, iż na gruncie prawa wspólnotowego, powyższe kwestie regulują przepisy art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.).

Jak bowiem wynika z zapisu art. 135 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają, między innymi, transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka w zamian za wkład finansowy obejmuje akcje w spółkach komandytowo-akcyjnych. W spółkach komandytowo - akcyjnych Spółka występuje jako akcjonariusz. Wnioskodawca nie uczestniczy w zarządzaniu spółkami, których akcje zamierza zbyć. Według Wnioskodawcy sprzedaż akcji spółek komandytowo-akcyjnych nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności maklerskiej, ani brokerskiej.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży akcji spółek komandytowo-akcyjnych, których jest akcjonariuszem.

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż akcji jest tylko narzędziem do osiągnięcia konkretnego celu ? wyjścia z inwestycji i realizowania kolejnej, nie zaś celem samym w sobie ? w postaci obrotu akcjami. Działalność Wnioskodawcy wiąże się z posiadaniem akcji, które to akcje obejmuje w zamian za wniesiony wkład finansowy. Wnioskodawca nabywa akcje sporadycznie i nieregularnie w zależności od ilości wyselekcjonowanych innowacyjnych pomysłów.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż skoro w zakres prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej nie wchodzą transakcje, dotyczące nabywania i zbywania akcji w spółkach, Spółka nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej, a Spółka nie uczestniczy w zarządzaniu spółkami, których akcje zamierza zbyć, to w tym przypadku, czynność samego zbycia akcji spółki komandytowo-akcyjnej nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jest jedynie prostym wykonywaniem funkcji właścicielskiej, która nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia, w szczególności gdyby posiadanie akcji stanowiło stałe i bezpośrednie rozszerzenie działalności gospodarczej, lub zmiana stanu prawnego, powodują, że interpretacja traci swoją ważność.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie dotyczące podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób prawnych będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika