opodatkowanie nabycia wierzytelności za cenę równą cenie nominalnej

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2009r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nabycie wierzytelności na podstawie umowy przelewu wierzytelności za cenę równą nominalnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż energii cieplnej i elektrycznej. W dniu 10 czerwca 2009r. Wnioskodawca nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności od Spółki X (zbywca) wierzytelność jaka przysługuje zbywcy od dłużnika ? Spółki Y z tytułu udzielonej pożyczki. Umowa została sporządzona w oparciu o art. 509, 510, 511 Kodeksu cywilnego. Zbywca sprzedaje wierzytelność własną. Wnioskodawca sprzedaje energię cieplną Spółce X, w związku z czym swoje zobowiązanie z tytułu zakupu wierzytelności uregulował poprzez wzajemną kompensatę. Natomiast należność od dłużnika - Spółki Y, z którym Wnioskodawca również prowadzi transakcje handlowe (kupuje materiały i towary), wyegzekwował także poprzez wzajemne potrącenia. Wnioskodawca nabył wierzytelność za cenę równą nominalnej. Zarówno cesjonariusz jak i zbywca wierzytelności (cedent) są podatnikami podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie zajmuje się profesjonalnie obrotem wierzytelnościami, a przedmiotowe wierzytelności nabył od zbywcy, aby dokonać kompensaty wzajemnych rozrachunków, zarówno pomiędzy zbywcą, który jest odbiorcą energii cieplnej, jak i dłużnikiem, od którego Wnioskodawca kupuje materiały i towary. Transakcja miała charakter jednorazowy zawierając umowę przelewu wierzytelności strony nie określiły kwoty wynagrodzenia ani prowizji, gdyż intencją stron było jedynie odzyskanie wierzytelności poprzez dokonanie wzajemnych kompensat pomiędzy zbywcą, Wnioskodawcą i dłużnikiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabycie wierzytelności na podstawie umowy przelewu wierzytelności za cenę równą nominalnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Przedstawiając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, iż: na podstawie art. 5 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.

in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W przypadku zakupu wierzytelności za cenę równą nominalnej nie występuje jakikolwiek element odpłatności. Nabywca wierzytelności kupuje bowiem od zbywcy wierzytelność za 100 % jej wartości. Zatem czynność zakupu wierzytelności za cenę równą nominalnej jest poza zakresem ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi odpłatnego świadczenia usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Umowa cesji wierzytelności wypełnia znamiona określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku VAT. W przypadku cesji wierzytelności własnych o świadczeniu usług można mówić jedynie w odniesieniu do nabywcy tych wierzytelności.

Z punktu widzenia nabywcy wierzytelności do świadczenia usług dochodzi już w momencie samego nabycia tej wierzytelności, obojętnie czy nabycie zostało dokonane w celu windykacji tej wierzytelności przez samego nabywcę, czy też w celu dalszej jej odsprzedaży.

Usługą jest nabycie wierzytelności danego podmiotu w celu jej wykorzystania do operacji prawno-gospodarczych. W konsekwencji fakt zakupu wierzytelności w celu odsprzedaży lub wyegzekwowania lub dalszej odsprzedaży, należy zakwalifikować jako usługę na rzecz sprzedawcy wierzytelności własnej. Sprzedawca taki jest w opisanej sytuacji usługobiorcą, on bowiem jest odbiorcą świadczenia ze strony nabywcy wierzytelności.

Celem nabycia cudzej wierzytelności nie musi być jej odsprzedaż, ale także inne jej wykorzystanie dla celów prawno-gospodarczych przez nabywcę. Sposób wykorzystania nabytej wierzytelności może decydować o charakterze usługi, nie zaś o istocie czynności prawnej jaką jest nabycie cudzej wierzytelności.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności od Spółki X (zbywca) wierzytelność jaka przysługuje zbywcy od dłużnika ? Spółki Y z tytułu udzielonej pożyczki.

Zbywca sprzedaje wierzytelność własną. Wnioskodawca sprzedaje energię cieplną Spółce X, w związku z czym swoje zobowiązanie z tytułu zakupu wierzytelności uregulował poprzez wzajemną kompensatę. Natomiast należność od dłużnika - Spółki Y, z którym Wnioskodawca również prowadzi transakcje handlowe (kupuje materiały i towary), wyegzekwował także poprzez wzajemne potrącenia. Wnioskodawca nabył wierzytelność za cenę równą nominalnej. Zarówno cesjonariusz jak i zbywca wierzytelności (cedent) są podatnikami podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie zajmuje się profesjonalnie obrotem wierzytelnościami, a przedmiotowe wierzytelności nabył od zbywcy, aby dokonać kompensaty wzajemnych rozrachunków, zarówno pomiędzy zbywcą, który jest odbiorcą energii cieplnej, jak i dłużnikiem, od którego Wnioskodawca kupuje materiały i towary. Transakcja miała charakter jednorazowy zawierając umowę przelewu wierzytelności strony nie określiły kwoty wynagrodzenia ani prowizji, gdyż intencją stron było jedynie odzyskanie wierzytelności poprzez dokonanie wzajemnych kompensat pomiędzy zbywcą, Wnioskodawcą i dłużnikiem.

Z powyższego wynika, iż w ujęciu cywilistycznym każda ze stron umowy cesji dokonuje świadczenia na rzecz drugiej strony.

Wierzytelność to prawo majątkowe, a zatem uprawnienie, z którym wiążą się określone skutki ekonomiczne. Prawo to ma już od momentu powstania określoną wartość ekonomiczną, materialną, nie tylko w momencie jego zaspokojenia, ale także w momencie np. zawarcia umowy cesji. Inaczej mówiąc, stanowi ono równowartość określonej kwoty pieniężnej. Można zatem przyjąć, iż wartość tej wierzytelności jest wynagrodzeniem za usługę świadczoną przez cesjonariusza, w sytuacji, gdy strony umowy cesji nie uregulowały w sposób odmienny kwestii wynagrodzenia.

W związku z powyższym, dla opisanej we wniosku czynności nabycia wierzytelności, podstawą opodatkowania będzie kwota świadczenia należnego od nabywcy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż usługa nabycia wierzytelności za cenę równą nominalnej (za 100% jej wartości), jest poza zakresem ustawy o VAT, gdyż nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.