Czy od sprzedaży kilku działek budowlanych, wydzielonych z jednej otrzymanej w drodze darowizny od (...)

Czy od sprzedaży kilku działek budowlanych, wydzielonych z jednej otrzymanej w drodze darowizny od rodziców, należny jest podatek od towarów i usług w sytuacji gdy działki te stanowią majątek osobisty i nie służą do prowadzenia działalności gospodarczej?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2010r. (data wpływu 25 listopada 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2011r. (data wpływu do tut. organu 18 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy od sprzedaży kilku działek budowlanych, wydzielonych z jednej otrzymanej w drodze darowizny od rodziców, należny jest podatek od towarów i usług w sytuacji gdy działki te stanowią majątek osobisty i nie służą do prowadzenia działalności gospodarczej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy od sprzedaży kilku działek budowlanych, wydzielonych z jednej otrzymanej w drodze darowizny od rodziców, należny jest podatek od towarów i usług w sytuacji gdy działki te stanowią majątek osobisty i nie służą do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lutego 2011r. (data wpływu 18 lutego 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 lutego 2011r. znak: IBPP2/443-979/10/UH.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzymała razem z jej mężem od jej rodziców dom i działkę aktem notarialnym w 1998 roku, ponieważ działka była wąska i długa Wnioskodawczyni z mężem nie myślała o sprzedaży majątku tym bardziej, że rodzice mają dożywotnie prawo użytkowania darowanych im nieruchomości. W tym roku zaistniała wyjątkowa sytuacja ciotka Wnioskodawczyni zamieszkała w X przyjechała sprzedać swoją graniczącą z Wnioskodawczynią i jej mężem działkę wraz zabudowaniami jako całość tak samo wąską i długą ale uległa namowie swojej siostry która również otrzymała w drodze darowizny działkę z tyłu za działkami Wnioskodawczyni i jej męża bez drogi dojazdowej. Babcia dzieląc pole nie wydzieliła drogi dojazdowej do jednej z działek dopiero ciotka wyburzyła budynki i wydzieliła drogę dojazdową a tym samym Wnioskodawczyni wraz z mężem zrobiła łączny podział tych działek nadając im bardziej praktyczny kształt i wymiar, gdzie Wnioskodawczyni z małżonkiem musi odkupić część graniczącej działki ciotki a sprzedać z tyłu wydzielone działki aby ciotka mogła odzyskać pieniądze jakie by otrzymała sprzedając cały majątek bez dzielenia i wydzielania drogi dojazdowej. Takie decyzje Wnioskodawczyni z mężem została zmuszona podjąć gdyż jej babcia a matka ciotki postanowiła z własnej woli zostać mieszkanką Domu Pomocy Społecznej przy czym nie ma wystarczającej emerytury i rodzina musi dopłacać do jej utrzymania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż:

  • nie była i nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym,
  • nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym,
  • nie prowadziła na gruncie, mającym być przedmiotem dostawy, działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług,
  • nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowych działek,
  • w momencie sprzedaży ww. działki będą niezabudowane,
  • nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek,
  • działki nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze,
  • posiada inne niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowe (otrzymane od swojej mamy w drodze darowizny) ale nie przeznaczone do sprzedaży,
  • nie dokonywała wcześniej sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni sprzedając kilka działek budowlanych wydzielonych z jednej otrzymanej w drodze darowizny od rodziców będzie płaciła podatek VAT od sprzedaży działek gdzie stanowią one majątek osobisty i nie służą do prowadzenia działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawczyni: sprzedaż przedmiotowych działek należy uznać za sprzedaż jej części majątku osobistego i jako czynność nie mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010r., towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011r. są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

  1. podwójnego opodatkowania,
  2. braku opodatkowania,
  3. zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

  1. powszechność opodatkowania,
  2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
  3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 tej ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała wraz z mężem od jej rodziców darowiznę w postaci domu i działki (akt notarialny z 1998r.). Nie zamierzała otrzymanego majątku sprzedawać. Z powodów rodzinnych Wnioskodawczyni wraz z mężem zrobiła łączny podział działek, należących do nich i ich rodziny, nadając im bardziej praktyczny kształt i wymiar.

Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać kilka działek wydzielonych z jednej działki otrzymanej w drodze darowizny.

Wnioskodawczyni nie była i nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym, nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie prowadziła na gruncie, mającym być przedmiotem dostawy, działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowych działek, w momencie sprzedaży ww. działki będą niezabudowane, nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek, działki nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, posiada inne niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowe (otrzymane od swojej mamy w drodze darowizny) ale nie przeznaczone do sprzedaży, nie dokonywała wcześniej sprzedaży gruntów.

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, iż planowane przez Wnioskodawczynię zbycie kilku działek, opisane w zdarzeniu przyszłym, nie spełnia przesłanek do uznania jej za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Powyższe oznacza, iż dostawa przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika