Czy udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczki w dniu 21 czerwca 2012 r. w przedstawionej sytuacji podlega (...)

Czy udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczki w dniu 21 czerwca 2012 r. w przedstawionej sytuacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 27 grudnia 2012 r.) oraz z dnia 7 stycznia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 27 grudnia 2012 r.), sprostowanym pismem z dnia 7 stycznia 2013 r. (data wpływu), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 grudnia 2012 r. znak: IBPP2/443-998/12/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością działającą pod firmą R. Spółka Wnioskodawcy została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez właściwy sąd rejonowy w dniu 27 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

  • Instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (33 2 PKD 2007),
  • Działalności w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (71 12 PKD 2007),
  • Pozostałych badań i analiz technicznych (71 20 B PKD 2007),
  • Badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (72 19 PKD 2007).

Przy czym na potrzeby REGON główny przedmiot działalności Wnioskodawcy został wskazany jako: Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (71 12 PKD 2007). Wnioskodawca od grudnia 2007 r. jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 21 czerwca 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze spółką prawa cypryjskiego S. z siedzibą w Nikozji (zwana dalej S.), na podstawie której to Wnioskodawca udzielił S. pożyczki w kwocie 1 040 000 zł. Kwota tej pożyczki zgodnie z powołaną umową może zostać przeznaczona przez S. jedynie na rozwój działalności jej spółki zależnej. Kwota pożyczki ma podlegać rocznemu oprocentowaniu WIBOR 1M plus 4% w stosunku rocznym. Zwrot kwoty pożyczki ma nastąpić w terminie do dnia 28 lutego 2013 r. Prawem wiążącym ww. umowę jest prawo polskie.

Należy nadmienić, że podmiot określony wyżej jako podmiot zależny od S., czyli docelowy beneficjent kwoty pożyczki, prowadzi działalność zbliżoną do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z zawartą umową pożyczki z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę, S. w przewidzianym terminie 14 dniowym złożył deklarację PCC-3 oraz odprowadził podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 20 800 zł na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca do dnia złożenia niniejszego wniosku o interpretację udzielił tylko jednej, wyżej wskazanej pożyczki. Nie ukrywa jednak, że działalność taka może być przez niego prowadzona w przyszłości. W tym zakresie Wnioskodawca nie posiada jeszcze bliżej sprecyzowanych planów. W chwili obecnej Wnioskodawca powziął wątpliwość czy zawarta umowa pożyczki nie powinna być przez niego potraktowana jako czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.

Uzupełniając opis zaistniałego stanu faktycznego, w ww. piśmie z dnia 21 grudnia 2012 r. sprostowanym pismem z dnia 7 stycznia 2013 r., wskazano, że:

  1. Usługa udzielenia pożyczki była świadczona na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług,
  2. Usługa udzielenia pożyczki była świadczona dla miejsca, w którym pożyczkobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (tj. na Cyprze),
  3. Usługa udzielenia pożyczki była świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w tym samym miejscu co jego siedziba działalności gospodarczej (tj. na Cyprze).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczki w dniu 21 czerwca 2012 r. w przedstawionej sytuacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Tak.

Uzasadnienie:

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) dana czynność podlega opodatkowaniu VAT jeżeli jest łącznie spełniony warunek przedmiotowy i podmiotowy. Warunek przedmiotowy określa kategorie czynności objętych zakresem opodatkowania. Natomiast warunek podmiotowy dotyczy konieczności wskazania, że dana czynność jest wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika VAT. W przypadku łącznego spełnienia tych warunków możliwe będzie opodatkowanie VAT danej czynności. Wobec tego konieczna jest analiza, czy w przedstawionej sytuacji spełnione zostały oba warunki oraz czy czynność udzielania pożyczek będzie opodatkowana VAT.

Zakres przedmiotowy opodatkowania został wskazany w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumie się ?każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)".

Z przedstawionych przepisów wynika jednoznacznie, że zwrot ?świadczenie usług? został zdefiniowany bardzo szeroko. Każde świadczenie niebędące dostawą towaru stanowi świadczenie usług. Zdaniem Wnioskodawcy nie może budzić wątpliwości, że w definicji tej mieści się również usługa udzielania pożyczek.

Umowa pożyczki jest umową nazwaną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku -Kodeks cywilny (dalej: KC). Zgodnie z art. 720 § 1 KC: ?przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości?. Z gospodarczego punktu widzenia udzielenie pożyczki stanowi usługę polegającą na czasowym udostępnieniu przedmiotu pożyczki.

Powyższe uregulowania wskazują dobitnie, że udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług i jako takie powinno podlegać pod podatek VAT.

Przechodząc do warunku podmiotowego należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, ?podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności?.

Na potrzeby ustawy o VAT działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 15 ust 2. Zgodnie z tym przepisem ?działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych?. Za działalność gospodarczą uznaje się m.in. działalność usługodawców, a jak wskazano wcześniej udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług. Definicja działalności gospodarczej w ustawie o VAT obejmuje wszystkie podmioty występujące w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Świadczone usługi muszą mieć profesjonalny charakter, czyli cechować się pewnym stopniem zorganizowania i częstotliwości działań.

Zdaniem Wnioskodawcy udzielenie już jednej pożyczki oraz możliwość udzielenia kolejnych w przyszłości spełnia warunek odpowiedniej częstotliwości, o której mowa powyżej. W ocenie Wnioskodawcy udzielane przez niego pożyczki mieszczą się w przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ponieważ działalność w tym zakresie ma charakter częstotliwy. Zgodnie z omawianą definicją już sam zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy (przez co należy rozumieć wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności) oznacza, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. W niniejszej sprawie taki zamiar po stronie Wnioskodawcy istnieje. Podsumowując ten fragment należy uznać, że Wnioskodawca w zakresie udzielanych pożyczek występuje w charakterze podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Podobnie wypowiada się również Naczelny Sąd administracyjny w wyroku z dnia 30 czerwca 2012 r. o sygnaturze I FSK 904/08, gdzie w uzasadnieniu pojawi się stwierdzenie, że ?Nie jest przy tym istotne, czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego. Sporadyczne udzielanie pożyczki z własnych środków wypełnia warunki, by sklasyfikować tę czynność jako usługę w rozumieniu PKWiU.

W przypadku podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy podmiot ten działa w charakterze podatnika odnośnie wszystkich czynności, które mieszczą się w przedmiocie jego działalności gospodarczej, jak również tych czynności, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne. uzupełnienie takiej działalności. W katalogu tych drugich czynności mogą mieścić się wszelkie działania podatnika mające charakter sporadyczny (okazjonalny, incydentalny), które pozostają poza jego głównym przedmiotem działalności, lecz stanowiąc konsekwencje tej działalności, bezpośrednio ją uzupełniają?.

Wnioskodawca uważa, że spełnia warunki przedmiotowe i podmiotowe, a tym samym udzielanie przez niego pożyczki podlega opodatkowaniu VAT.

Dla pełnego obrazu należy jednak wspomnieć o treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2011 roku, a więc w okresie w którym doszło do udzielenia pożyczki (tj. 21 czerwca 2012 r.). Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnione są od podatku ?usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami łub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę?. Zatem zwolnieniu podlegają usługi udzielania pożyczek bez względu na podmiot świadczący te usługi (bank czy też inny podmiot np. taki jak spółka z ograniczoną działalnością, której główny przedmiot działalności, tak jak w przypadku Wnioskodawcy, ma inny charakter niż tzw. usługi finansowe w zakresie udzielania pożyczek). Zatem pożyczka udzielona przez Wnioskodawcę oraz inne planowane w przyszłości będą podlegać VAT, jednocześnie jednak będą z niego zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy udzielane przez niego pożyczki na rzecz podmiotu prawa cypryjskiej jak w opisanym stanie faktycznym stanowi czynność objętą zakresem podatku VAT, lecz zwolnioną z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ?zamiar?. Zgodnie z definicją zawartą we ?Współczesnym słowniku języka polskiego? (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), ?zamiar? oznacza ?intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć?. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Z powołanych przepisów (tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy) wynika z kolei, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w cyt. art. 15 ustawy, dla uznania określonego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług istotne znaczenie ma zorganizowany charakter dokonywanych przez niego czynności. Zatem świadczenie usług ? w tym udzielanie pożyczek - będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tych czynności, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Natomiast istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem, co do zasady, usługa udzielania oprocentowanej pożyczki stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi jednak na fakt, iż usługi udzielania pożyczek mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT ? korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

  1. ilekroć jest mowa o podatniku ? rozumie się przez to:
    1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
    2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
  2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.



Natomiast zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.


W myśl art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Ww. zasady należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, nie mający w przedmiocie swojej działalności udzielania pożyczek, udzielił oprocentowanej pożyczki podatnikowi, o którym mowa w art. 28a lit. a ustawy o VAT. Usługa udzielenia pożyczki była świadczona dla miejsca, w którym pożyczkobiorca posiada zarówno swoją siedzibę, jak i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, tj. na Cyprze. Wnioskodawca do dnia złożenia wniosku o interpretację udzielił tylko jednej, wyżej wskazanej pożyczki. Nie ukrywa jednak, że działalność taka może być przez niego prowadzona w przyszłości. W tym zakresie Wnioskodawca nie posiada jeszcze bliżej sprecyzowanych planów.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy usługa wykonywana jest dla stałego miejsca prowadzenia działalności pożyczkobiorcy znajdującego się w tym samym miejscu co jego siedziba działalności gospodarczej tj. Cypr, będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, miejscem świadczenia tej usługi jest terytorium Cypru. Zatem usługa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i uslug na terytorium kraju. O sposobie i warunkach opodatkowania tej usługi decydują przepisy obowiązujące w kraju, w którym położona jest nieruchomość.

Reasumując, co do zasady, czynność udzielenia pożyczki oprocentowanej przez pożyczkodawcę będącego podatnikiem podatku VAT, w którego przedmiocie działalności nie wymieniono usługi pośrednictwa finansowego jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jednakże korzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Pożyczkodawca z tytułu dokonywania transakcji polegających na udzielaniu pożyczek jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a otrzymane odsetki od udzielonych pożyczek korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Jednakże w sytuacji, jak przedstawiona w przedmiotowym wniosku, gdy pożyczka udzielana jest dla podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT i miejscem świadczenia usługi udzielenia pożyczki jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdujące się na terytorium innego kraju niż terytorium Polski, wówczas usługa udzielenia oprocentowanej pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika