- Brak obowiązku rejestrowania obrotu przy zastosowaniu kasy (...)

- Brak obowiązku rejestrowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej - Do Wnioskodawcy nie ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2012r. (data wpływu 12 października 2012r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 grudnia 2012r. (data wpływu 17 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

  • prawidłowe ? w zakresie braku obowiązku rejestrowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej,
  • nieprawidłowe ? w zakresie uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestrowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2012r. (data wpływu 17 grudnia 2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Dom Pomocy Społecznej jest jednostką budżetową organizacyjną powiatu ? powołaną celem realizacji zadań powiatu z zakresu pomocy społecznej. Dom Pomocy Społecznej świadczy usługi pomocy z zakwaterowaniem (dział 87 PKWiU z 2008r.). Mieszkańcy są kierowani do DPS na podstawie decyzji administracyjnej. Decyzja ta określa również odpłatność za pobyt w DPS, którą ponosi mieszkaniec. Odpłatność mieszkańca za pobyt w DPS wynosi 70% dochodów otrzymywanych przez mieszkańca. Wpłaty te, co do zasady (na podstawie upoważnienia mieszkańca) przekazywane przez ZUS w postaci przelewów bankowych. Przelewy z ZUS nie pokrywają w całości odpłatności obciążającej mieszkańca. Różnica pomiędzy kwotą przekazywaną przez ZUS, a kwotą określoną w decyzji administracyjnej o odpłatności wynika z przepisów ZUS (decyzja wydana na podstawie ustawy o pomocy społecznej określa 70% świadczenia mieszkańca, natomiast ZUS może potrącić 65% świadczenia brutto, co wynika z art. 140 ust. 4 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS). Wyżej opisana różnica w 2012r. była wpłacana przez mieszkańców na konto bankowe DPS. Z ewidencji dokumentujących transakcje za pośrednictwem banku wynika jakich konkretnie transakcji zapłata dotyczy. Wpływy z odpłatności są wyższe od kwoty 40.000zł.

Dom Pomocy Społecznej poza dochodami z tytułu odpłatności za pobyt nie uzyskuje innych dochodów. Do końca 2012r. DPS korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy pomocy kasy rejestrującej na podstawie § 2 w zw. z poz. 37 rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż zapłata za usługi, które świadczy Dom Pomocy Społecznej dokonywane są w całości bezgotówkowo w formie przelewu na konto bankowe. Dom Pomocy Społecznej jest zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT. Dom Pomocy Społecznej do chwili obecnej nie rozpoczął ewidencji świadczenia ww. usług wraz z zakwaterowaniem za pomocą kasy rejestrującej. W stosunku do Domu Pomocy Społecznej ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, co zostało potwierdzone w wyroku W. S. A. w Warszawie w wyroku z dnia 22 sierpnia 2012r., sygn. akt III SA/Wa 3092/11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do Domu Pomocy Społecznej utworzonego przez jednostkę samorządu terytorialnego ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, który nie uznaje za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami, a w konsekwencji DPS nie ma obowiązku rejestrowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 grudnia 2012r.):

W stosunku do Domu Pomocy Społecznej utworzonego przez jednostkę samorządu terytorialnego ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Zatem Dom Pomocy Społecznej nie ma obowiązku rejestrowania zapłaty za świadczone usługi za pomocą kasy rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za

  • prawidłowe ? w zakresie braku obowiązku rejestrowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej,
  • nieprawidłowe ? w zakresie uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionej we wniosku sytuacji spełnione zostały wymienione powyżej warunki. Aby czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z kolei zgodnie z art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006r. EU L nr 347 poz. 1 ze zm.) krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane zatem za podatników w związku z wykonywanymi czynnościami, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Definicja pojęcia podatnika ma zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania. O ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza zakres przedmiotowy opodatkowania, to zdefiniowanie pojęcia podatnika wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania. W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Należy w tym miejscu zauważyć, że obie te cechy powinny zostać spełnione łącznie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika.

Mając na uwadze powszechność opodatkowania podatkiem VAT wyrażoną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, iż usługi opieki społecznej podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto mając na uwadze, iż Wnioskodawca w sposób zorganizowany i systematyczny świadczy ww. usługi należy stwierdzić, iż prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT. W konsekwencji, Wnioskodawcę, z tytułu świadczenia usług w zakresie opieki społecznej należy uznać za podatnika podatku VAT.

Trzeba tutaj zauważyć, iż fakt, że Wnioskodawca jest samorządową jednostką budżetową nie wpływa na statut DPS na gruncie podatku VAT. Wyłączenie spod definicji podatnika odnosi się bowiem wyłącznie do organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy i tylko w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, natomiast powyższe wyłączenie ww. podmiotów z zakresu podatników VAT nie znajduje zastosowania do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże mając na uwadze, iż Wnioskodawca nie jest ani organem władzy publicznej ani też urzędem go obsługującym, powyższe wyłączenie nie znajduje w odniesieniu do niego zastosowania.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z treści przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z powyższego wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami czynnymi podatku od towarów i usług. Czynnikiem warunkującym obowiązek ewidencjonowania obrotów za pomocą kas rejestrujących przez podatnika podatku VAT jest sprzedaż na rzecz określonych podmiotów, a nie status podatnika jako ?podatnika VAT czynnego? lub ?podatnika VAT zwolnionego?, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Wnioskodawca wskazał, iż do końca 2012r. korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy pomocy kasy rejestrującej na podstawie § 2 w zw. z poz. 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Nadmienia się, iż wskazany w opisie zdarzenia przyszłego przepis § 2 w zw. z poz. 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. nr 138, poz. 930) obowiązywał do dnia 31 grudnia 2012r., natomiast od dnia 1 stycznia 2013r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012r., poz. 1382).

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie późnej jednak niż do dnia 31 grudnia 2014r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

  • zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
  • z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,

W świetle wyżej wskazanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Ponadto w myśl § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowych dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 00 zł.

W przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł. (§ 5 ust. 1 ww. rozporządzenia)

Zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności m.in. z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych. Nadmienić należy, że zgodnie z powołanym przepisem organ rentowy dokonuje potrąceń na wniosek dyrektorów tych placówek. Świadczenia określone w ustawie obejmują emeryturę, rentę z tytułu niezdolności do pracy, w tym rentę szkoleniową, rentę rodzinną, dodatek pielęgnacyjny, dodatek do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej, zasiłek pogrzebowy (art. 3 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy określa górną granicę tych potrąceń, stanowiąc, że potrącenia należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych nie mogą przekraczać 65% kwoty świadczenia.

Art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

  1. z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
  2. z zasiłku stałego mieszkańca domu - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną powiatu powołaną celem realizacji zadań powiatu z zakresu pomocy społecznej. Dom Pomocy Społecznej świadczy usługi pomocy z zakwaterowaniem. Mieszkańcy są kierowani do DPS na podstawie decyzji administracyjnej. Decyzja ta określa również odpłatność za pobyt w DPS, którą ponosi mieszkaniec.

Zapłata za usługi, które świadczy Wnioskodawca dokonywane są w całości bezgotówkowo czyli wyłącznie w formie przelewu na konto bankowe. Z ewidencji dokumentujących transakcje za pośrednictwem banku wynika jakich konkretnie transakcji zapłata dotyczy. Wnioskodawca do chwili obecnej nie rozpoczął ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży usług pomocy wraz z zakwaterowaniem za pomocą kasy rejestrującej.

Jak już wskazano wyżej prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku tj. świadczenia usług pomocy wraz z zakwaterowaniem, za które zapłata od mieszkańców otrzymywana jest w całości przelewem na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu z tej sprzedaży do dnia 31 grudnia 2014r.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma obowiązku rejestrowania zapłaty za świadczone usługi za pomocą kasy rejestrującej, należało uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze poczynione wyżej rozważania należy stwierdzić, iż w stosunku do Wnioskodawcy nie ma zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu świadczenia usług w zakresie pomocy z zakwaterowaniem, natomiast świadczone przez niego usługi, za które mieszkańcy wnoszą opłaty na konto bankowe korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania ich za pomocą kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2014r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

  • prawidłowe ? w zakresie braku obowiązku rejestrowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej,
  • nieprawidłowe ? w zakresie uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Końcowo zauważa się, że w niniejszej interpretacji organ podatkowy nie rozstrzyga w kwestii zwolnienia od podatku VAT od 1 stycznia 2011r. usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT. Kwestia ta nie była przedmiotem wniosku, nie zadano pytania w tym zakresie. Powyższe zostało potraktowane informacyjnie jako element opisu zdarzenia przyszłego i nie było przedmiotem oceny.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołany przez Wnioskodawcę wyrok Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2012r. sygn. akt III SA/Wa 3092/11, bowiem jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym indywidualnym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawa będąca przedmiotem autonomicznego rozstrzygnięcia sądu, który powołała Spółka, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ? po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w? .

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika