Moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży biletów za pośrednictwem automatów, (...)

22.2.2013

Moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży biletów za pośrednictwem automatów, dokumentowania tych usług, uwzględniania w obrocie różnic z rozliczenia gotówki w automacie biletowym (niedobory i nadwyżki) w stosunku do zaewidencjonowanej sprzedaży

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2012r. (data złożenia 26 listopada 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2013r. (data złożenia 11 lutego 2013r.) oraz pismem z dnia 15 lutego 2013r. (data złożenia 15 lutego 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży biletów za pośrednictwem automatów, dokumentowania tych usług, uwzględniania w obrocie różnic z rozliczenia gotówki w automacie biletowym (niedobory i nadwyżki) w stosunku do zaewidencjonowanej sprzedaży ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2012r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży biletów za pośrednictwem automatów, dokumentowania tych usług, uwzględniania w obrocie różnic z rozliczenia gotówki w automacie biletowym (niedobory i nadwyżki) w stosunku do zaewidencjonowanej sprzedaży. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 lutego 2012r. (data złożenia 11 lutego 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP3/443-1330/12/AZ z dnia 4 lutego 2013r. oraz pismem z dnia 15 lutego 2013r. (data złożenia 15 lutego 2013r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2013r. ukształtował się następujący stan faktyczny:

Xxx (Wnioskodawca) jest jednostką organizacyjną Miasta działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego. Xxx jako zakład użyteczności publicznej realizuje zadania własne Miasta w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Przedmiotem działalności xxx jest w szczególności wykonywanie autobusowych przewozów pasażerskich, dystrybucja i sprzedaż biletów na świadczone usługi. W drodze rozstrzygniętego przetargu xxx zawarł stosowną umowę i zakupił 17 sztuk stacjonarnych automatów do sprzedaży biletów jednorazowych, jednodniowych, 7 - dniowych, weekendowych oraz miesięcznych.

Rozliczenie transakcji zawieranych przy zakupie biletów odbywa się za pomocą gotówki oraz przyszłościowo za pomocą kart płatniczych.

Automaty posiadają:

karuzele załadowane monetami przez Zakład przed rozpoczęciem pierwszej sprzedaży przez automat,
hoppery (pojemniki rezerwowe) załadowane monetami przez Zakład przed rozpoczęciem pierwszej sprzedaży przez automat,
kasetę pośrednią na banknoty,
kasetę końcową na bilon oraz kasetę końcową na banknoty.

Automat działa według następujących zasad:

pasażer wrzuca monetę lub wkłada banknot do automatu, otrzymuje wydrukowany bilet oraz ewentualnie resztę, gdy nominał wrzuconej monety lub banknotu był wyższy niż cena biletu. Automat podczas wykonywania transakcji zakupu pokazuje przy pomocy jakich nominałów może być zrealizowana transakcja;
automat przyjmuje monety do karuzel oraz banknoty do kasety pośredniej, wydawanie reszty następuje z karuzeli lub kasety pośredniej na banknoty. W przypadku braku miejsca w karuzelach oraz kasetach pośrednich gotówka zostaje wrzucana do kaset końcowych z podziałem na bilon oraz banknoty;
automat pobiera samoczynnie monety z hopperów lub banknoty z kaset pośrednich, gdy brak jest środków do rozliczenia z klientem np. w (karuzelach).

W przypadku płatności kartą płatniczą pasażer umieszcza kartę w czytniku kart płatniczych, otrzymuje wydrukowany bilet oraz potwierdzenie zrealizowanej transakcji.

Rozliczenie

Kasety końcowe są wyjmowane w trakcie miesiąca sukcesywnie po ich napełnieniu. W momencie wyjęcia kasety sporządzony jest raport z wyjęcia kasety z wyszczególnieniem nominałów, ilości, wartości (monet, banknotów). Kasety są wyjmowane nie rzadziej niż na ostatni dzień miesiąca.

Ilość gotówki z kaset końcowych nie odzwierciedla rzeczywistej sprzedaży w danym miesiącu. Pozostała część gotówki znajduje się w hopperach, karuzelach, kasecie pośredniej /magazynach do wydawania reszty/. Zakład przeprowadza okresowe inwentaryzacje stanu gotówki w automacie poprzez całkowite ich opróżnienie. Pełna inwentaryzacja wszystkich automatów następuje raz na kwartał. W trakcie użytkowania automatów występują pewne usterki techniczne urządzeń np. związane z wahaniami napięcia prądu, skutkiem czego może zaistnieć sytuacja nieprawidłowego rozliczenia z klientami. Pasażer może otrzymać resztę w kwocie zbyt dużej lub zbyt małej.

Przykład;
Sprzedaż zarejestrowana w automacie za dany okres 2 000,00 zł
Fizyczna ilości gotówki w automacie - pełna inwentura 2 005,00 zł (raport z opróżnienia hopperów,
wyjęcia kaset, raport z opróżnienia
karuzel)
Różnica 5,00 zł

W związku z powyższym zadano następujące pytania: (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 11 lutego 2013r.)

Czy ?raporty sprzedaży? drukowane w automatach biletowych są właściwymi dokumentami stanowiącymi podstawę do prawidłowego udokumentowania obrotu i wprowadzenia do rejestru VAT?
Czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą zaewidencjonowania sprzedaży /wydania biletu - wrzucenia monet i banknotów do automatu na zasadach ogólnych?
Czy różnice wynikające z rozliczenia gotówki w automacie biletowym (niedobory i nadwyżki) w stosunku do zaewidencjonowanej sprzedaży mają wpływ na wartość obrotu i podstawę opodatkowania?
Czy różnice wynikające z faktu np. nie wydania biletu lub zatrzymania gotówki z przyczyn technicznych wymagają korekty obrotu w podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane pismem z dnia 11 lutego 2013r. oraz pismem z dnia 15 lutego 2013r.)

Stanowisko w sprawie - pytania 1

Sposób dokumentowania sprzedaży: po zakończeniu sprzedaży za dany m-c kalendarzowy zostaje wydrukowany (dla każdego automatu osobno) ?raport sprzedaży? z wyszczególnieniem:

okresu za jaki został sporządzony,
numeru raportu,
daty sporządzenia,
lokalizacji i nr automatu,
numerów biletów,
ilości biletów,
rodzaju biletów,
podsumowania wartości netto, VAT, brutto,
ogółem ilości sprzedanych sztuk biletów,
stawka VAT.

Następnie dane z raportów sprzedaży zostają wprowadzone do ksiąg rachunkowych poprzez wygenerowanie dokumentu pod nazwą ?raport sprzedaży? w załączeniu. Dane sprzedaży zostają zaksięgowane na odpowiednich kontach księgowych oraz w specjalnym rejestrze sprzedaży VAT. W uzasadnionych przypadkach następuje korekta sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy, ?raporty sprzedaży? drukowane w automatach biletowych są właściwymi dokumentami stanowiącymi podstawę do udokumentowania obrotu.

Stanowisko w sprawie - pytania 2

W przypadku zakupu biletu poprzez automat biletowy pasażer dokonuje płatności za pomocą gotówki lub karty płatniczej a następnie otrzymuje wybrany bilet. Moment uregulowania płatności jest tożsamy z otrzymaniem biletu przez pasażera. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży biletów poprzez automat biletowy powstaje z chwilą zaewidencjonowania sprzedaży tj. wydania biletu oraz otrzymania zapłaty na zasadach ogólnych wynikających z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie z chwilą wyjęcia gotówki z automatu.

Stanowisko w sprawie - pytania 3

Z automatów biletowych sukcesywnie są wyjmowane kasety z gotówką po ich napełnieniu. W momencie wyjęcia kasety sporządzany jest raport wyjęcia kasety. Pozostała część gotówki znajduje się w karuzelach oraz w hopperach (magazynach do wydawania reszty). Kwota gotówki wykazana na raporcie z wyjęcia kasety jest niezgodna z rzeczywistą gotówką przeliczoną z automatu (niedobory, nadwyżki). Kompleksowe opróżnienie automatu z zawartości gotówki następuje raz na kwartał. Automat pozostaje w tym czasie bez zawartości środków pieniężnych. Rozliczenie automatu polega na zestawieniu ilości wyjętej gotówki (kasety, hoppery, karuzele) w stosunku do wartości sprzedanych biletów wykazanych w ?raporcie sprzedaży? za dany okres rozliczeniowy i pomniejszony o uzasadnione korekty (wynikające z usterek technicznych - pytanie nr 4).

Mając powyższe na uwadze zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji wystąpienia różnic pomiędzy deklarowaną sprzedażą biletów zaewidencjonowaną na wydruku ?raportu sprzedaży? (z uwzględnieniem korekty) a wyjętą gotówką z automatów, podstawą do prawidłowego ustalenia obrotu jest sprzedaż pomniejszona o uzasadnione korekty wynikające z tytułu uznanych reklamacji, a wartość nadwyżki z automatu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko w sprawie - pytania 4

Zdaniem Wnioskodawcy każda sytuacja zatrzymania gotówki lub niewydania biletu wymaga indywidualnego rozpatrzenia np:

W przypadku zatrzymania środków pieniężnych, niewydrukowania biletu należy skorygować sprzedaż tylko w sytuacji kiedy dany zakup został zaewidencjonowany do sprzedaży, a pasażer otrzymał zwrot środków pieniężnych. Sprawdzenie czy dana transakcja została prawidłowo zaewidencjonowana następuję na podstawie przypisanych statusów transakcji od 0 do 4 - centralny system do obsługi automatów informuje o rodzaju sprzedanego biletu, ilości, dacie zakupu numerze biletu itp.

Statusy transakcji:

0 transakcja OK
1 po wydruku, przed wydaniem reszty,
2 przed wydrukiem,
3 po zatwierdzeniu do sprzedaży,
4 rozpoczęcie transakcji.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku zaewidencjonowania sprzedaży biletu, a następnie zwrotu środków pieniężnych klientowi (z przyczyn technicznych pasażer nie zrealizował zakupu biletu) należy skorygować obrót w podatku od towarów i usług o wartość zakupionego biletu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 17 ustawy, w przypadku dokonywania dostawy towarów za pośrednictwem automatów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wyjęcia pieniędzy lub żetonów z automatów, nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca. Należy zauważyć, iż szczególny moment powstania obowiązku podatkowego określony w wyżej cyt. art. 19 ust. 17 ustawy, odnosi się wyłącznie do dostawy towarów i nie ma zastosowania w odniesieniu do świadczenia usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca realizuje zadania własne Miasta w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest w szczególności wykonywanie autobusowych przewozów pasażerskich, dystrybucja i sprzedaż biletów na świadczone usługi. Wnioskodawca zakupił 17 sztuk stacjonarnych automatów do sprzedaży biletów jednorazowych, jednodniowych, 7 - dniowych, weekendowych oraz miesięcznych.

Automat działa według następujących zasad: pasażer wrzuca monetę lub wkłada banknot do automatu, otrzymuje wydrukowany bilet oraz ewentualnie resztę. W przypadku płatności kartą płatniczą pasażer umieszcza kartę w czytniku kart płatniczych, otrzymuje wydrukowany bilet oraz potwierdzenie zrealizowanej transakcji.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii związanej z momentem, w którym powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży biletów za pośrednictwem automatów.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towarów za pośrednictwem automatów. Zakupione przez Wnioskodawcę automaty drukują jedynie bilety uprawniające pasażerów do przejazdów komunikacją miejską, tj. uprawniające do korzystania ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług przewozowych. Bilet jest dokumentem potwierdzającym uprawnienie do skorzystania z określonej usługi. Jest znakiem legitymacyjnym potwierdzającym, że okaziciel posiada uprawnienie do skorzystania z usługi oferowanej przez przedsiębiorcę posługującego się biletem. Bilet jest dokumentem stwierdzającym istnienie określonego stosunku prawnego.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trzeba stwierdzić, że sprzedaż biletu jest sprzedażą usługi (prawa skorzystania z usługi przewozu).

W konsekwencji, analizując opis sprawy oraz brzmienie ww. przepisów stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży biletów za pośrednictwem automatów, powstaje każdorazowo z chwilą sprzedaży biletu czyli wrzucenia monety do automatu i wydania biletu, na zasadach ogólnych wynikających z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie z chwilą wyjęcia gotówki z automatu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy uwzględniania w obrocie różnic wynikających z rozliczenia gotówki z automatu w stosunku do zaewidencjonowanej sprzedaży.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 -21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z wyżej wyrażoną zasadą, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży ? rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika (pojęcie sprzedaży nie obejmuje bowiem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, gdzie podatnik nie wykonuje tych czynności, lecz poprzez zastosowanie odwróconego mechanizmu poboru podatku pozostaje de facto osobą zobowiązaną do rozliczenia podatku od tych czynności).

Ponadto z definicji kwoty należnej z tytułu sprzedaży, zawartej w art. 29 ust. 1 ustawy wynika, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (czyli również podatek VAT).

Odzwierciedlenie powyższego znajdujemy również w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), zgodnie z którym przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Należy zauważyć, iż cena w rozumieniu powyższej regulacji obejmuje podatek od towarów i usług. Ponadto z definicji kwoty należnej z tytułu sprzedaży, zawartej w art. 29 ustawy od towarów i usług wynika, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (czyli również podatek VAT). Zatem, przyjmuje się, że jest to cena brutto, a zatem cena obejmująca podatek od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że ilość gotówki z kaset końcowych nie odzwierciedla rzeczywistej sprzedaży w danym miesiącu. Pozostała część gotówki znajduje się w hopperach, karuzelach, kasecie pośredniej (magazynach do wydawania reszty). Wnioskodawca przeprowadza okresowe inwentaryzacje stanu gotówki w automacie poprzez całkowite ich opróżnienie. Pełna inwentaryzacja wszystkich automatów następuje raz na kwartał. W trakcie użytkowania automatów występują pewne usterki techniczne urządzeń np. związane z wahaniami napięcia prądu, skutkiem czego może zaistnieć sytuacja nieprawidłowego rozliczenia z klientami. Pasażer może otrzymać resztę w kwocie zbyt dużej lub zbyt małej.

W świetle powołanej powyżej definicji zawartej art. 29 ustawy o VAT, obrotem jest kwota należna ze sprzedaży biletów. Co do zasady więc obrotem jest kwota zaewidencjonowanej sprzedaży biletów w miesiącu, pomniejszona o kwotę należnego podatku, a nie kwota wyjętej z automatu gotówki. Zatem różnice będące konsekwencją usterek technicznych powodujących nieprawidłowe rozliczenie z klientem (wydanie zbyt dużej lub małej reszty) nie mają wpływu na wartość obrotu i podstawę opodatkowania, bowiem różnice te nie stanowią kwoty należnej.

Jednocześnie, obrotem jest kwota rzeczywiście należna od nabywcy, a nie kwota figurująca na ?raporcie sprzedaży?. Jeżeli więc istnieją jednoznaczne dowody, że kwota należności z tytułu dokonanych transakcji była inna niż zaewidencjonowana, brak jest podstaw do kwestionowania tej kwoty tylko z tego powodu, że nie została ona prawidłowo zaewidencjonowana. Podstawą do prawidłowego ustalenia obrotu jest zatem sprzedaż pomniejszona o uzasadnione korekty wynikające z tytułu uznanych reklamacji. W przypadku więc zaewidencjonowania sprzedaży biletu, a następnie zwrotu środków pieniężnych klientowi, Wnioskodawca będzie miał prawo do skorygowania obrotu o wartość zakupionego biletu.

Wypada więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że w sytuacji wystąpienia różnic pomiędzy deklarowaną sprzedażą biletów zaewidencjonowaną na wydruku ?raport sprzedaży? (z uwzględnieniem korekty), a wyjętą gotówką z automatów, podstawą do prawidłowego ustalenia obrotu jest sprzedaż pomniejszona o uzasadnione korekty wynikające z tytułu uznanych reklamacji, a wartość nadwyżki z automatu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przechodząc do kwestii dokumentowania obrotu z tyt. sprzedaży biletów za pomocą automatów należy przywołać art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Istotne jest wyłącznie to, aby zawierała ona wszystkie te elementy, które wymienione zostały w powołanym wyżej przepisie art. 109 ust. 3 ustawy, a także inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT. Ustawodawca nie określił wymogów co do formy prowadzenia ewidencji, dlatego też, każdy z podatników sam powinien wybrać taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe i rzetelne sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. Ewidencja sprzedaży ? która ma pozwolić na prawidłowe wyliczenie kwot podatku należnego w danym okresie rozliczeniowym powinna być prowadzona przede wszystkim chronologicznie, zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego. Musi ona zawierać kwoty sprzedaży netto z podziałem na stawki podatkowe oraz kwoty podatku należnego od tej sprzedaży ? także z podziałem według stawek podatkowych. W ewidencji sprzedaży podatnik winien ujmować całą dokonywaną sprzedaż, wynikającą zarówno z faktur sprzedaży, jak i tę, która nie została udokumentowana fakturami VAT.

Podkreślenia wymaga, iż na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczenia usług w deklaracjach VAT-7 składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu tych czynności. Obliczenie i zadeklarowanie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy następuje na podstawie ewidencji podatkowej. Cytowany wyżej art. 109 ust. 3 ustawy nakłada na podatników bezwzględny obowiązek ewidencjonowania zdarzeń mających znaczenie dla wyliczenia kwoty podatku.

Zaznaczyć wypada, że w celu ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania w przypadku korygowania obrotu z tytułu uznanych reklamacji, które nie są uwidocznione w ?raportach sprzedaży? należałoby prowadzić dodatkową, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnej sprzedaży. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Podsumowując, ?raporty sprzedaży? drukowane w automatach biletowych są właściwymi dokumentami stanowiącymi podstawę do prawidłowego udokumentowania obrotu i wprowadzenia do rejestru VAT, pod warunkiem, że prowadzony rejestr sprzedaży, w którym ujmowana jest cała sprzedaż ze wszystkich automatów za dany miesiąc (z uwzględnieniem odpowiednio udokumentowanych korekt) zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 109 ust. 3 ustawy niezbędne do prawidłowego sporządzania deklaracji podatkowej.

W świetle powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należało uznać je za prawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U.

Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.