Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku realizacją projektu

22.12.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) ? Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z urządzeniami elektroenergetycznymi, których budowa została zrealizowana w ramach projektu pn. ??? ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 3 grudnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z urządzeniami elektroenergetycznymi, których budowa została zrealizowana w ramach projektu pn. ???.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zarząd Dróg Wojewódzkich w (Wnioskodawca) jest samorządową jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej która powołana została uchwałą sejmiku województwa z dnia 23 marca 1999 r. Wnioskodawca został powołany jako jednostka budżetowa w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w województwie, będącą zarządem tych dróg.

W ramach wykonywanych obowiązków statutowych Wnioskodawca realizuje zadania inwestycyjne na drogach wojewódzkich, w tym również współfinansowane ze środków pomocowych Unii Europejskiej EFRR.

W ramach środków pomocowych Unii Europejskiej EFRR, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007?2013. Priorytet VII ?Transport? Działanie 7.1 ?Modernizacja i rozbudowa sieci drogowych? nr projektu 1338 realizowane jest zadanie pn. ???.

Przedmiotem niniejszego projektu jest budowa północnej obwodnicy miejscowości mającej na celu udrożnienie kluczowej dla województwa sieci drogowej w obrębie aglomeracji. Projekt polega na budowie nowej północnej obwodnicy miejscowości P., stanowiącej nowy przebieg drogi wojewódzkiej łączącej się z drogą krajową, na odcinku od węzła z drogą krajową do włączenia do istniejącej drogi wojewódzkiej na granicy z Gminą S.

Zakres zadania inwestycyjnego obejmuje wykonanie korpusu drogowego obwodnicy, budowę obiektów inżynierskich oraz przebudowę obecnej infrastruktury występującej na trasie wytyczonej obwodnicy. Zadanie pn. ?. ..? jest inwestycją celu publicznego, która przyczyniła się do poprawy warunków życia oraz bezpieczeństwa mieszkańców miejscowości P. W związku z kolizją inwestycji z urządzeniami elektroenergetycznymi, wystąpiono do właściciela ww. sieci uzbrojenia terenu, tj. T D SA o wydanie warunków przebudowy przedmiotowej sieci, w celu wyeliminowania kolizji. W tym celu zawarto również stosowne porozumienie określające wzajemne zobowiązania (porozumienie z dnia 19 listopada 2013 r. zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a T D SA). Zgodnie z ww. porozumieniem T D S.A. oświadczył, że jest właścicielem przedmiotowych urządzeń i na tej podstawie wydal warunki ich przebudowy ? pismo z dnia 15 maja 2013 r. Podpisane porozumienie obliguje Wnioskodawcę do nieodpłatnego przekazania na rzecz T D S.A. wszelkich powstałych w wyniku usunięcia kolizji, urządzeń elektroenergetycznych, w szczególności fragmentów sieci elektroenergetycznych opisanych w warunkach usunięcia kolizji i dokumentacji projektowo-wykonawczej ? § 2 pkt 7 lit c) porozumienia.

Do chwili obecnej ww. urządzenia elektroenergetyczne nie zostały przekazane na rzecz T. Powyższe zostanie dokonane po uzyskaniu interpretacji Krajowej Informacji Podatkowej, co jest niezbędne ze względu na dofinansowanie inwestycji ze środków Unii Europejskiej. Inwestycja pn. ??? realizowana była na podstawie dokumentacji projektowej sporządzonej zgodnie z przepisami prawa oraz zasadami wiedzy technicznej decyzjami nr 15/2011 z dnia 18 listopada 2011 r. z dnia 25 kwietnia 2012 r., Wojewoda zatwierdził projekt budowlany i udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej dla zadania pn. ???. Kolizja przedmiotowych urządzeń z inwestycją budowy nowego ciągu drogi wojewódzkiej uniemożliwiała realizację przedsięwzięcia. W związku z tym dokumentacja projektowa uwzględniała wykonanie przebudowy przedmiotowej sieci. Działania Wnioskodawcy polegające na przebudowie sieci elektroenergetycznej, były podyktowane koniecznością prawidłowej realizacji inwestycji, zgodnie z dokumentacją projektową, zatwierdzoną przez Wojewodę ww. decyzjami oraz realizację na podstawie planu rzeczowo-finansowego inwestycji i remontów na drogach wojewódzkich.

Zgodnie z art. 20 pkt 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, do obowiązków zarządcy drogi należy utrzymanie m.in. drogowych obiektów inżynierskich i innych urządzeń związanych z drogą. Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43, poz. 430 ze zm.). Kolizja przedmiotowych urządzeń z inwestycją budowy nowego ciągu drogi wojewódzkiej uniemożliwiała realizację przedsięwzięcia, w związku z tym dokumentacja projektowa uwzględniała wykonanie przebudowy przedmiotowej sieci.

Przebudowa sieci elektroenergetycznej nie stanowiła odrębnej inwestycji. Przedmiotowy zakres prac stanowił integralną część budowy obwodnicy, która zrealizowana była na podstawie dokumentacji projektowej sporządzonej zgodnie z przepisami prawa oraz na podstawie decyzji Wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej z dnia 18 listopada 2011 r. oraz z dnia 25 kwietnia 2012 r., zatwierdzających projekt budowlany i udzielających zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Przebudowa była realizowana w ramach inwestycji pn. ???, której inwestorem był Wnioskodawca. Środki na realizację inwestycji pochodziły z budżetu województwa. T nie ponosił kosztów realizacji inwestycji, w tym przebudowy sieci elektroenergetycznej. Wnioskodawca wystąpił do zarządu województwa celem podjęcia stosownej uchwały o wyrażenie zgody na nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz T sieci elektroenergetycznej wykonanej w ramach realizacji inwestycji pn. ???. Uzyskano informację, że należy w pierwszej kolejności uzyskać interpretację Krajowej Informacji Podatkowej. W dalszej kolejności wystąpić do zarządu województwa o podjęcie uchwały. W dalszej kolejności spisany zostanie protokół przekazania, spisany przez upoważnionych przedstawicieli strony przekazującej i przyjmującej.

Jednostka przeprowadziła przetarg w celu wyłonienia wykonawców, z którymi zostały zawarte umowy. Wykonawcy za wykonanie usług (roboty budowlane, nadzory, itp.) obciążają Wnioskodawcę fakturami VAT.

Płatności realizowane są z otrzymanych od jednostki nadrzędnej tj. Urzędu Marszałkowskiego środków finansowych pochodzących w części z przyznanej bezzwrotnej pomocy w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego i ze środków własnych jednostki samorządu terytorialnego.

Na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 ? Prawo energetyczne art. 18 ust. 1 oraz na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa art. 41 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 zostaną nieodpłatnie przekazane przez Wnioskodawcę na rzecz T D S.A. urządzenia elektroenergetyczne o wartości 820 230,56 zł wykonywane w ramach realizacji przez Wnioskodawcę inwestycji pn. ???.

Urządzenia elektroenergetyczne, będące przedmiotem porozumienia z T D zostały przebudowane na podstawie decyzji Wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej z dnia 18 listopada 2011 r.. Przebudowa urządzeń odbywała się na nieruchomościach stanowiących własność województwa, nieruchomościach Skarbu Państwa (w uż. wiecz. Państwowego Gospodarstwa Leśnego ? Lasy Państwowe Nadleśnictwo) oraz nieruchomościach prywatnych (własność osób fizycznych). Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 8 ppkt f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. W ww. decyzji określono obowiązek przebudowy infrastruktury technicznej oraz dróg innej kategorii i zezwolenie na korzystanie z nieruchomości (tzw. ograniczenie w korzystaniu). Obowiązek przebudowy urządzeń elektroenergetycznych na ww. nieruchomościach został ujęty w ww. decyzji ZRiD.

Wybudowane urządzenia elektroenergetyczne zostaną przekazane na rzecz T jako nieodpłatne przekazanie nakładów (bez gruntów). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, składający deklaracje VAT-7. Wnioskodawca dokonuje odpłatnego świadczenia usług i odpłatnej dostawy towarów (sprzedaż majątku). Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Efekty projektu nie są i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (nie będą generowały dla Wnioskodawcy obrotu opodatkowanego VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do przekazanych urządzeń elektroenergetycznych (wartość przekazanych urządzeń elektroenergetycznych obejmuje również podatek VAT) na rzecz T D S.A., realizowanego w ramach projektu pn. ??? istnieje możliwość odliczenia w całości lub w części podatek VAT w ramach ww. projektu realizowanego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, po zakończeniu przebudowy urządzeń elektroenergetycznych Wnioskodawca nie wykonuje czynności opodatkowanych związanych ze zrealizowanym projektem (zgodnie z art. 15 ust. 16; art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) nie ma możliwości odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez wykonawców projektu. Poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek jest również w całości kosztem jednostki.

Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia w całości ani w części podatku VAT w odniesieniu do przebudowy urządzeń elektroenergetycznego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zawarty jest w art. 5 ustawy. Zgodnie z treścią art. 5 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym dostawa towarów została zdefiniowana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy), natomiast świadczenie usług jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?) (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 2 cyt. ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wykładnia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1) wskazuje, że opodatkowaniu co do zasady podlegają usługi świadczone odpłatnie, przy czym związek pomiędzy otrzymaną odpłatnością, a świadczeniami na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że opodatkowanie tym podatkiem zakłada realizację czynności przez strony, w ramach której ustala się cenę lub świadczenie. W wydawanych wyrokach Trybunał, który wielokrotnie zajmował się kwestią odpłatności świadczeń, stwierdził, że kiedy działalność polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniej zapłaty, nie ma podstawy wymiaru podatku i z tego względu usługi nie są opodatkowane (np. wyrok w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma, pkt 12). Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest ?odpłatnie? w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy (obecnie art. 2 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (np. wyroki w sprawach C-16/93, pkt 14, C-246/08 Komisja vs. Republika Finlandii, pkt 44). Istnienie odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym ekwiwalentem świadczenia (wyrok C-246/0 8).

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cytowany wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, z dniem 1 kwietnia 2013 r. (Dz.U z 2013 r. poz. 35), otrzymuje brzmienie: ?działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych?.

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 260 ze zm.) w art. 2a ust. 2 wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. W myśl ust. 2 ww. art. 19, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

krajowych ? Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
wojewódzkich ? zarząd województwa;
powiatowych ? zarząd powiatu;
gminnych ? wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosowanie do zapisu art. 20 ustawy o drogach, do zarządcy drogi należy między innymi:

opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430 ze zm.). Stosownie do § 140 ust. 1 ww. rozporządzenia, umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z drogą, zwanej dalej ?infrastrukturą?, nie może naruszać elementów technicznych drogi oraz nie może przyczyniać się do czasowego lub trwałego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu albo zmniejszenia wartości użytkowej drogi, a także nie może wpływać negatywnie na system korzeniowy drzew rosnących w pasie drogowym.

W myśl art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 687 ze zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich wydaje decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Art. 11f ust. 1 pkt 8 e ww. ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. stanowi, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności, w razie potrzeby inne ustalenia dotyczące obowiązku dokonania przebudowy istniejącej sieci uzbrojenia terenu.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca (wykonujący zadania zarządcy dróg wojewódzkich) realizuje inwestycję polegającą na budowie obwodnicy, stanowiącej nowy przebieg drogi wojewódzkiej łączącej się z drogą krajową. Zakres zadania inwestycyjnego obejmuje wykonanie korpusu drogowego obwodnicy, budowę obiektów inżynierskich oraz przebudowę obecnej infrastruktury występującej na trasie wytyczonej obwodnicy. W związku z kolizją inwestycji z urządzeniami elektroenergetycznymi, wystąpiono do właściciela ww. sieci uzbrojenia terenu tj. T D S.A, o wydanie warunków przebudowy przedmiotowej sieci, w celu wyeliminowania kolizji. W tym celu zawarto również stosowne porozumienie określające wzajemne zobowiązania pomiędzy Wnioskodawcą, a właścicielem przedmiotowych urządzeń, który wydal warunki ich przebudowy. Podpisane porozumienie obliguje Wnioskodawcę do nieodpłatnego przekazania na rzecz T D S.A. wszelkich powstałych w wyniku usunięcia kolizji, urządzeń elektroenergetycznych, w szczególności fragmentów sieci elektroenergetycznych opisanych w warunkach usunięcia kolizji i dokumentacji projektowo-wykonawczej. Przebudowa sieci elektroenergetycznej nie stanowiła odrębnej inwestycji. Przedmiotowy zakres prac stanowił integralną część budowy obwodnicy, która zrealizowana była na podstawie dokumentacji projektowej sporządzonej zgodnie z przepisami prawa oraz na podstawie decyzji Wojewody. Środki na realizację inwestycji pochodziły z budżetu województwa. T nie ponosił kosztów realizacji inwestycji, w tym przebudowy sieci elektroenergetycznej. Wybudowane urządzenia elektroenergetyczne zostaną przekazane na rzecz T jako nieodpłatne przekazanie nakładów (bez gruntów). Efekty projektu nie są i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (nie będą generowały dla Wnioskodawcy obrotu opodatkowanego VAT).

Z treści wniosku, wynika zatem, że Wnioskodawca realizując inwestycję drogową ? budowę obwodnicy, ponosił nakłady inwestycyjne związane z przebudową urządzeń elektroenergetycznych, celem wyeliminowania kolizji inwestycji drogowej z tymi urządzeniami.

Mając na uwadze wskazaną okoliczność, że Wnioskodawca przekazuje nieodpłatnie wszelkie powstałe w wyniku usunięcia kolizji urządzenia elektroenergetyczne, czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Przebudowa istniejącej sieci uzbrojenia terenu, celem wyeliminowania kolizji, a następnie przekazanie powstałych urządzeń elektroenergetycznych, nie służy potrzebom działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przebudowa sieci nie była prowadzona w celu osiągnięcia zysku, a obowiązek jej dokonania określony jest przepisami prawa.

Wnioskodawca realizując przedstawione we wniosku zadanie inwestycyjne w zakresie przebudowy urządzeń elektroenergetycznych celem wyeliminowania kolizji inwestycji drogowej z tymi urządzeniami, nie działał w charakterze podatnika VAT, a nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania inwestycji celu publicznego nie będzie wykorzystywał do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca nie spełni przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy warunkujących prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług dotyczących przebudowy urządzeń elektroenergetycznych, w ramach projektu pn. ???, ponieważ zakupione towary i usługi związane z realizacją tej części inwestycji nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia w całości ani w części podatku VAT w odniesieniu do przebudowy urządzeń elektroenergetycznych, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.