Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji projektu (...)

22.5.2014

Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji projektu - doskonalenie systemu zarządzania środowiskiem

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) ? Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lutego 2014 r. (data wpływu 25 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji projektu pn. ??? ?jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji projektu pn. ???.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska) jest państwową jednostką budżetową stanowiącą aparat pomocniczy Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska, będącego organem rządowej administracji zespolonej w Województwie. Jednostka powstała na mocy ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. O inspekcji ochrony środowiska (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 686 ze zm.) oraz rozporządzenia ministra środowiska w sprawie zasad i sposobu organizacji Wojewódzkich Inspektoratów Ochrony Środowiska oraz ich delegatur z dnia 30 maja 2011 r. (Dz.U. Nr 129, poz. 747). Statut jednostki został nadany przez Wojewodę. Wnioskodawca zawarł porozumienie o dofinansowaniu projektu, gdzie jest beneficjentem, realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, projektu pn. ??? (porozumienie nr ?).

Porozumienie zostało podpisane przez Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska jako reprezentanta Skarbu Państwa ? Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska. Reprezentacja ta dotyczy również powierzonego mienia i zakresu zadań jakie są realizowane przez urząd. Instytucją zarządzającą w tym przypadku jest Zarząd Województwa Wydział Rozwoju Regionalnego Urzędu Marszałkowskiego Województwa.

Projekt ten jest realizowany przez Wnioskodawcę  jako organ władzy  w celu wypełnienia art. 2 ust 1 ustawy o inspekcji ochrony środowiska tj. prowadzenie państwowego monitoringu środowiska na terenie Województwa.

Celem realizowanego projektu jest doskonalenie systemu zarządzania środowiskiem, poprzez zakup i modernizację sprzętu pomiarowo-badawczego służącego do bieżącego monitorowania stanu środowiska na terenie Województwa. Realizacja projektu dotyczyła okresu 22 luty 2012 r. do 31 grudzień 2013 r.

W ramach realizowanego projektu zgodnie z ustawą prawo zamówień publicznych beneficjent poniósł wydatki związane z:

zakupem aparatury pomiarowej ? pyłomierzy, analizatorów,
mikroskopu badawczego,
kalibratora,
mobilnej stacji pomiarowej, oraz
oprogramowania.

Nabywcą w otrzymywanych fakturach był Wnioskodawca.

Wydatki związane z tym projektem są zgodnie z porozumieniem wydatkami kwalifikowalnymi. W ramach ponoszonych wydatków beneficjent obligatoryjnie ponosił również opłaty związane z podatkiem od towarów i usług, tzw. VAT. Płatności w ramach części dofinansowywanej w 2013 r. (85%) z budżetu środków europejskich były dokonywane poprzez portal BGK zlecenia ? po uprzednim otrzymaniu rezerwy celowej ministra finansów na ten cel. Płatności w 2012 r. były dokonywane na podstawie planu finansowego ? po uchwaleniu ustawy budżetowej na 2012 r.

Część wkładu własnego (15%) Wnioskodawca ponosił w ramach planu finansowego (po uzyskaniu rezerw celowych w latach 2012 oraz 2013).

Zakupione w ramach projektu mienie nie będzie w żadnej mierze wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Pozyskane w realizacji projektu mienie służy do realizacji zadań nałożonych na Wnioskodawcę ustawą o inspekcji ochrony środowiska. Tymczasem w związku z realizowanym projektem instytucja zarządzająca zobligowała Wnioskodawcę do uzyskania krajowej interpretacji podatkowej czy w ramach kwalifikowalności ponoszonych wydatków również zapłacony podatek VAT będzie wydatkiem kwalifikowalnym tego projektu.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT, ale sytuacja ta nie dotyczy realizowanego projektu, a ma miejsce w związku z realizacją umów cywilnoprawnych z innymi podmiotami, dla których świadczy usługi laboratoryjne. Od dnia 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia, o którym mowa art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (w ramach realizacji umów cywilnoprawnych).

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w ramach realizacji projektu, stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów l usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jest państwową jednostką budżetową stanowiącą aparat pomocniczy Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska, będącego organem rządowej administracji zespolonej w Województwie. Wnioskodawca jako jednostka budżetowa, pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. W zakresie swoich działań dysponuje mieniem skarbu państwa, bez samodzielności oraz niezależności przy prowadzeniu działalności. Stosownie do brzmienia art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Za podatników z kolei nie można uznać organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy (Wnioskodawcy) w zakresie realizacji zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa. W świetle powyższego Wnioskodawca nie jest w ramach realizacji ww. projektu podatnikiem podatku od towarów i usług. Wobec czego nie przysługuje mu prawo do obniżania podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z pkt 9.1 załącznika nr 2 do szczegółowego opisu priorytetów Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa stanowiącym wytyczne w sprawie kwalifikowalności wydatków w ramach RPO WSL na lata 2007-2013 podatek VAT zapłacony w związku z dokonaniem wydatku kwalifikowalnego jest kwalifikowalny tylko wówczas, gdy został ostatecznie poniesiony i nie może zostać obniżony, co zdaniem beneficjenta miało miejsce w przypadku wydatków ponoszonych w ramach realizowanego przedsięwzięcia. Tym samym nie może być mowy o choćby częściowym obniżeniu poniesionego podatku VAT, którego to kwota ewentualnego zwrotu nie stanowiłaby wydatku kwalifikowalnego poniesionego w ramach projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. ? kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

?z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy ? od dnia 1 stycznia 2014 r. ? otrzymał następujące brzmienie: ?Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi?.

Stosowanie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

Działalność gospodarcza ? według ust.

2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. powyższy przepis art. 15 ust. 2 ustawy otrzymał następujące brzmienie: ?działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych?.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale działania te podejmuje na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przywołanych wyżej regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług (prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy). Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego. Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Za powyższą tezą przemawia również orzeczenie w sprawie C-378/02 Waterchap Zeeuws Vlaanderen przeciwko Staatssecretaris van Financiën, w którym TSUE stwierdził, że podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, a zatem nie działając w charakterze podatnika i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy nabyciu tego dobra. W rezultacie jedynie charakter, w jakim podmiot działa w chwili nabycia dobra determinuje istnienie prawa do doliczenia (por. pkt 38 i 44).

Podsumowując powyższe rozważania należy wskazać, że przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura VAT, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Stosownie do art. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 686 ze zm.) organami Inspekcji Ochrony Środowiska są:

Główny Inspektor Ochrony Środowiska;
wojewódzki inspektor ochrony środowiska jako organ rządowej administracji zespolonej w województwie.

W myśl art. 3a ww. ustawy, Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest centralnym organem administracji rządowej nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw środowiska.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska kieruje działalnością Inspekcji Ochrony Środowiska (art. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 5 ww. ustawy Główny Inspektor Ochrony Środowiska wykonuje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska.

Wojewódzki inspektor ochrony środowiska kieruje działalnością Inspekcji Ochrony Środowiska na obszarze województwa (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska (art. 5 ust. 5 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 2 ust. 1 do zadań Inspekcji Ochrony Środowiska należy kontrola podmiotów korzystających ze środowiska w rozumieniu ustawy w zakresie:

przestrzegania przepisów o ochronie środowiska,
przestrzegania decyzji ustalających warunki korzystania ze środowiska oraz przestrzegania zakresu, częstotliwości i sposobu prowadzenia pomiarów wielkości emisji i jej wpływu na stan środowiska,
przestrzegania przepisów dotyczących zawartości siarki w ciężkim oleju opałowym stosowanym w instalacjach energetycznego spalania paliw oraz w oleju do silników statków żeglugi śródlądowej,
eksploatacji instalacji i urządzeń chroniących środowisko przed zanieczyszczeniem,
przestrzegania przepisów o gospodarce opakowaniami oraz odpadami opakowaniowymi,
przestrzegania przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
postępowania z substancjami zubożającymi warstwę ozonową, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową (Dz.U. Nr 121, poz. 1263, z późn. zm.3) ), oraz z produktami, urządzeniami i instalacjami zawierającymi te substancje,
przestrzegania przepisów i uzyskanych na ich podstawie zezwoleń, z wyłączeniem kontroli laboratoryjnej, w zakresie postępowania z organizmami genetycznie zmodyfikowanymi,
przestrzegania przepisów o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
przestrzegania przepisów o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, z wyjątkiem przepisów art. 41 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.4) ),
przestrzegania przepisów o bateriach i akumulatorach, z wyjątkiem przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców hurtowych przepisów art. 8, art. 9, art. 10 ust. 1, art. 11, art. 31 ust. 3, art. 48-50, art. 53 oraz art. 54 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz.U. Nr 79, poz. 666, z późn. zm.5) );

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska) zawarł porozumienie o dofinansowaniu projektu, realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, pn. ?Doskonalenie systemu zarządzania środowiskiem, poprzez zakup i modernizację sprzętu pomiarowo-badawczego Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Katowicach?.

Realizacja projektu dotyczyła okresu 22 luty 2012 r. do 31 grudzień 2013 r.

W ramach realizowanego projektu zgodnie z ustawą prawo zamówień publicznych beneficjent poniósł wydatki związane z:

zakupem aparatury pomiarowej ? pyłomierzy, analizatorów,
mikroskopu badawczego,
kalibratora,
mobilnej stacji pomiarowej, oraz
oprogramowania.

Nabywcą w otrzymywanych fakturach był Wnioskodawca.

Projekt ten jest realizowany przez Wnioskodawcę - jako organ władzy - w celu wypełnienia art. 2 ust 1 ustawy o inspekcji ochrony środowiska tj. prowadzenie państwowego monitoringu środowiska na terenie Województwa.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą opodatkowaną implikującą po stronie Wnioskodawcy podatek należny.

W oparciu o przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy dokonane w związku z realizacją projektu pn. . ???. Powyższe wynika z faktu, że jak wskazano we wniosku, zakupione w ramach projektu mienie nie będzie w żadnej mierze wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a projekt realizowany był w ramach zadań własnych Inspektoratu wynikających z przepisów ustawy o inspekcji ochrony środowiska (art. 2 ust 1 ustawy o inspekcji ochrony środowiska).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie przysługuje mu prawo do obniżania podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.