Opodatkowanie sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki gruntu wraz znajdującą się na niej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2008 r. (data wpływu 28 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 lipca 2008 r. (data wpływu 18 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze znajdującą się na niej hałdą pohutniczą oraz sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2008 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełnionym dwoma pismami z dnia 17 lipca 2008 r. (data wpływu 18 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze znajdującą się na niej hałdą pohutniczą oraz sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na podstawie umowy zamiany z dnia 8 listopada 2007 r. nabył użytkowanie wieczyste niezabudowanego gruntu, dla którego prowadzona jest jedna księga wieczysta KW nr xxxxx, o łącznej powierzchni 11,6935 ha. Powyższy grunt składa się z ośmiu działek. Na powyższych działka znajdują się:

• działka nr xxx/xx - nasyp pohutniczych rud cynku,
  
• działka nr xxxx/xx ?nasyp pohutniczych rud cynku,
  
• działka nr xxxx/xx ? nieużytki, nasyp pohutniczych rud cynku,
  
• działka nr xxxx/xx ? grunty zadrzewione i zakrzewione,
  
• działka nr xxxx/xx ? nasyp pohutniczych rud cynku, nieużytki,
  
• działka nr xxxx/xx ? nieużytki, grunty zadrzewione i zakrzewione, nasyp pohutniczych rud cynku,
  
• działka o nr xxxx/xx ? nasyp pohutniczych rud cynku,
  
• działka o nr xxxx/xx ? nasyp pohutniczych rud cynku.
  
  

Hałda (nasyp) pohutniczych rud cynku na wyżej opisanym gruncie powstała w latach 1981 ? 1985 i od tamtego czasu jest nieczynna.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, powyższa nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym jako tereny strefy centralnej i zieleni parkowej w strefie K-2 ochrony konserwatorskiej oznaczonej symbolami planu C6 S/ZP/AUC oraz na tym terenie dopuszcza się likwidację istniejącej hałdy i nakazuje docelowo wprowadzenie zieleni urządzonej. W rejestrze gruntu ww. teren oznaczony jest jako grunty zadrzewione i zakrzewione, nieużytki, tereny kolejowe, drogi.

Przy nabyciu przedmiotowego gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek inwestycji na ww. gruncie.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i zamierza przedmiotowy grunt sprzedać osobie trzeciej będącej również czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż powyżej opisanego gruntu (użytkowania wieczystego) zwolniona jest z podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyżej opisanego gruntu (użytkowania wieczystego) jest zwolniona z podatku VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega miedzy innymi odpłatna dostawa towarów. W art. 7 powołanej ustawy określono, że przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy VAT ? przez towar rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. Akt I FPS 1/06 wynika, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nieruchomości na gruncie przepisów dotyczących VAT należy traktować jako dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Wynika to z charakteru tego prawa, które ? zdaniem Sądu ? zbliżone jest do prawa własności. Z powyższego wynika, że dla ewentualnej sprzedaży przedmiotowego gruntu (użytkowania wieczystego), który jest terenem niezabudowanym, nie jest przeznaczony pod zabudowę, ani też nie jest terenem budowlanym ? powinny mieć zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, tj. transakcja korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ? art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art.83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane do celów zwolnienia od podatku rozumie się między innymi budynki i budowle lub ich części - jeżeli do końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 6 ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
   
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Użycie w tym przepisie sformułowania ?użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych? wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponadto zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawek właściwych dla budynków i budowli trwale z nimi związanych. Analogicznie następuje ustalenie obrotu przy dostawie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajdują się budynki i budowle, bowiem zgodnie z cytowanym przepisem art. 29 ust. 5 ww. ustawy, również w tym przypadku, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz ze znajdującą się na tym gruncie hałdą pohutniczą rud cynku (siedem działek). Hałda powstała w latach 1981 ? 1985, Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na wyżej opisanym gruncie.

Zgodnie art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) hałda pohutnicza jest budowlą. Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, 1316 ze zm.) sekcja 2 (Obiekty inżynierii lądowej i wodnej) obejmuje dział 24 (Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe), która obejmuje grupę 242 (Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane), a ta obejmuje klasę 2420, która obejmuje wysypiska śmieci i miejsca składowania odpadów.

Zgodnie z definicją zawartą w Małym Słowniku Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s. 246, hałda to zwały nieużytecznej skały, usuwanej z kopalni lub zakładów przetwórczych; także zwały popiołu, żużla itp. odpadków przemysłowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż znajdująca się na gruncie objętym prawem użytkowania wieczystego hałda pohutnicza będąca budowlą, trwale z gruntem związaną, mieści się w definicji ustawowej towarów używanych.

Zatem sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz ze znajdującą się na nim się hałdą pohutniczą odpadów rud cynku będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 8 ust. 1 pkt 12 cytowanego wyżej rozporządzenia.

Ponadto Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazuje, iż zamierza dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntów niezabudowanych, które obecnie są zadrzewione i zakrzewione, a z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że przedmiotowy grunt zapisany jest w terenie strefy centralnej i zieleni parkowej, w strefie K-2 ochrony konserwatorskiej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych ? tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, które nie są przeznaczone pod zabudowę są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 ust. 1 i 4 cyt. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium (?). Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym zaznaczył, iż działka nr xxxx/xx obecnie stanowi grunt zakrzewiony i zadrzewiony, a ponadto zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nie jest terenem budowlanym ani przeznaczonym pod zabudowę, znajduje się bowiem na terenie oznaczonym symbolem C6 S/ZP/AUC, na którym docelowo nakazuje się wprowadzenie zieleni urządzonej. Ponadto ww. działka leży w strefie K-2 ochrony konserwatorskiej, gdzie jednym z wymogów jest zachowanie terenu wolnego od zabudowy. Zatem z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka xxxx/xx stanowi nieruchomość gruntową, która nie jest przeznaczona pod zabudowę.

W związku z powyższym transakcja zbycia działki nr xxxx/xx będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednak należy podkreślić, że prawidłowość stanowiska wynika częściowo z innej podstawy prawnej przepisów prawa podatkowego niż przywołana przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy ? Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.