opodatkowanie usługi wykaszania porostów z dna i skarp, wygrabienia i odmulania na rzekach i potokach.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usługi wykaszania porostów z dna i skarp, wygrabienia i odmulania na rzekach i potokach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wykonuje roboty remontowo ? konserwacyjne polegające na ręcznym i mechanicznym wykoszeniu porostów z dna i skarp, wygrabieniu i odmuleniu na rzekach i potokach na rzecz Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych i Urzędów Gminy. Zgodnie z § 8 statutu Wnioskodawca może na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, prowadzić działalność gospodarczą dla uzyskania środków na działalność statutową. W szczególności Wnioskodawca może wykonywać prace i usługi związane z melioracją, gospodarką wodną, ochroną środowiska oraz inne. Celem działalności Wnioskodawcy nie jest osiąganie zysków, osiągany dochód przeznaczony jest w całości na działalność statutową. Wnioskodawca sklasyfikował przedmiotowe usługi pod symbolem PKWiU 45.24.14-00.00 oraz PKWiU 01.41.11-00.00.

Wykonywane roboty remontowo ? konserwacyjne na rzekach i potokach są ściśle powiązane z urządzeniami melioracyjnymi, będącymi odbiorcą wód z urządzeń melioracyjnych rolników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. roboty są zwolnione z podatku od towarów i usług zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 4...

Zdaniem Wnioskodawcy wykonanie przedmiotowych robót konserwacyjnych jest zaliczane do usług statutowych, które są zwolnione od podatku od towarów i usług zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 4, ponieważ urządzenia podstawowe są ciekami ściśle powiązanymi z urządzeniami melioracyjnymi, będącymi odbiorcą wód z urządzeń melioracyjnych rolników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności.

Należy mieć na uwadze, że ww. przepisy ustawy o VAT na swój własny użytek definiują pojęcie działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT. Nie można więc utożsamiać działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT z działalnością gospodarczą, o której mowa w prawie działalności gospodarczej. Nie będzie także na gruncie ustawy o VAT znajdować zastosowania definicja działalności gospodarczej sformułowana w ordynacji podatkowej ani tym bardziej zawarta w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika bezpośrednio z brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, uznanie aktywności danej osoby za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celu takiej działalności ani od jej rezultatu.

W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników VAT różnego rodzaju organizacji o charakterze non-profit, organów administracji publicznej etc., czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Zatem podatnikiem, w rozumieniu ustawy o VAT, będzie nie tylko podmiot gospodarczy, którego celem jest przyniesienie zysku udziałowcom, ale również fundacja prowadząca działalność gospodarczą, służącą sfinansowaniu działalności charytatywnej, jednostka prowadząca odpłatną działalność oświatową, czy też agenda rządowa prowadząca działalność w ramach wykonywania obowiązków administracyjnych.

Działalność gospodarcza w rozumieniu VAT nie musi być więc działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest także uzależniona od jej rezultatu. W świetle powyższego nie ma znaczenia dla uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT okoliczność, że wykonuje on czynności w ramach zadań statutowych.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Art. 8 ust. 3 ww. ustawy stanowi ponadto, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Przez pojęcie świadczenia usługi, zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ww. ustawy należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie, o którym mowa wyżej zakłada istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą, konsumentem). Zatem w pojęciu świadczenia na rzecz, mieszczą się świadczenia na rzecz podmiotów i osób trzecich.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca świadcząc usługi zaklasyfikowane wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do grupowania 45.24.14-00.00 oraz 01.41.11-00.40 wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Cyt. wyżej treść art. 41 ust. 1 nie pozostawia wątpliwości co do tego, że ustawodawca jako regułę określił sytuację, w ramach której stawka tego podatku wynosi 22%. Zatem wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane rozszerzająco. Jeśli więc w stosunku do danego rodzaju towarów i usług nie zostało wyraźnie określone w przepisach szczególnych, iż ma do niego zastosowanie niższa stawka podatkowa, to tego rodzaju towar lub usługa podlegają opodatkowaniu 22% stawka podatku.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W załączniku nr 4 nie zostały wymienione usługi o symbolu PKWiU 45.24.14-00.00 i 01.41.11-00.40. Zatem świadczenie ww. usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W ww. załączniku nr 3 pod pozycją 135 zostały wymienione usługi PKWiU ex 01.4 ? usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyjątkiem usług weterynaryjnych, podkuwania koni i schronisk dla zwierząt.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi polegające na ręcznym i mechanicznym wykaszaniu porostów z dna i skarp, wygrabieniu i odmuleniu na rzekach i potokach. Usługi te Wnioskodawca zaklasyfikował do PKWiU o symbolu 45.24.14-00.00 oraz 01.41.11-00.00. W związku z powyższym usługi te nie mogą korzystać ze zwolnienia mimo, iż wchodzą one w zakres działalności statutowej Wnioskodawcy. Usługa zaklasyfikowana przez Wnioskodawcę do PKWiU o symbolu 45.24.14-00.00 podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej 22%, a usługa o symbolu PKWiU 01.41.11-00.00 opodatkowana jest według stawki 7%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy ponadto zauważyć, że obowiązek prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te czynności.

Tutejszy organ nie jest właściwy do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości sporządzonej kwalifikacji, Wnioskodawca może się zwrócić do właściwego w tym zakresie organu, tj. Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.