Złożenie pełnomocnictwa przez pełnomocnika przed organami podatkowymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2007r. (data wpływu 5 września 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2007 r. (data wpływu 15 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, w zakresie sposobu składania pełnomocnictwa do organów podatkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2007r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 14 listopada 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, w zakresie sposobu składania pełnomocnictwa do organów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca składa do organów skarbowych pełnomocnictwo ogólne, na podstawie art. 136 i 137 Ordynacji podatkowej, udzielone przez klientów pracownikom Spółki, z którego wynika, że pełnomocnik upoważniony jest miedzy innymi do reprezentowania mocodawcy przed organami podatkowymi, celnymi w zakresie rozliczeń dokonywanych przez Spółkę, a w szczególności:

• w toku kontroli oraz czynności sprawdzających dotyczących okresów, za które rozliczenia są dokonywane przez Spółkę,
• podpisywania deklaracji, informacji podatkowych i sprawozdań,
• podpisywania pism kierowanych do organów podatkowych, celnych (wyjaśnienia, informacje, wnioski, zapytania, itp.),
• podpisywania protokołów kontroli, z czynności sprawdzających i innych dokumentów związanych z czynnościami kontrolnymi.
  
  

W uzupełnieniu przedmiotowego wniosku z dnia 14 listopada 2007 r. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, iż działając w imieniu swoich klientów będzie występował do organów podatkowych właściwych ze względu na ich siedzibę. Ponadto Wnioskodawca uzupełnił treść wniosku wskazując, iż organem podatkowym właściwym dla niego jest Naczelnik Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania :

Czy składając ww. pełnomocnictwo Spółka, jest zobowiązana każdorazowo przedkładać takie pełnomocnictwo (przy składaniu korekty deklaracji, wniosku o interpretację przepisów podatkowych, wniesienia odwołania, złożenia zażalenia czy wniosku o stwierdzenie nadpłaty)...

Czy raz złożone pełnomocnictwo obowiązuje do chwili odwołania...

Zdaniem Wnioskodawcy, strona działając przez pełnomocnika, ma obowiązek poinformowania organów skarbowych o takim fakcie, jednak z przepisów prawa podatkowego jak i z przepisów prawa celnego, nie wynika konieczność przedkładania pełnomocnictwa czy też uwierzytelnionej kserokopii pełnomocnictwa przy każdej czynności dokonywanej przez pełnomocnika w ww. organach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące działania strony przez pełnomocnika w zakresie: zobowiązania podatkowego, postępowania podatkowego, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, interpretacji przepisów prawa podatkowego, zostały uregulowane w odrębnych działach ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym zważyć należy co następuje:

Postępowanie podatkowe zostało uregulowane w dziale IV Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 136 Ordynacji podatkowej strona może działać przez pełnomocnika chyba, że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Przepisy art. 137 § 2 i § 3 ww. ustawy określają formę, w jakiej powinno być udzielone pełnomocnictwo, stanowiąc iż pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu, zaś pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa. Z powyższego wynika, iż każda strona, w tym osoba fizyczna, może działać w sprawie przez pełnomocnika. Jednakże dla wykazania, że pełnomocnik został dla strony ustanowiony, niezbędne jest złożenie do akt sprawy dokumentu stwierdzającego ustanowienie takiego pełnomocnika.

Regulacje te wskazują, iż w postępowaniu podatkowym niezbędne jest pisemne potwierdzenie udzielenia pełnomocnictwa albo poprzez złożenie go w formie pisemnej, albo poprzez spisanie protokołu na okoliczność udzielenia pełnomocnictwa. Zatem w aktach sprawy zawsze powinien znaleźć się sporządzony pisemnie dokument zaświadczający o udzieleniu pełnomocnictwa.

Istotne jest również wyjaśnienie pojęcia ?akt?, które występuje w treści art. 137 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Wg ?Popularnego słownika języka polskiego PWN? (Warszawa 2003) akta to zbiór dokumentów urzędowych, prawnych; księgi urzędowe, prawne.

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w ?Słowniku wyrazów obcych? (PWN, Warszawa 1997) za akta uważa się zbiór dokumentów odnoszących się do jakiejś sprawy, a także zbiór zawierających je ksiąg.

W związku z powyższym za akta sprawy, uważa się dokumenty zebrane w toku konkretnego postępowania, opisane sygnaturą, kwalifikacją prawną i in. Dla każdej sprawy zakłada się odrębne akta. Nie ulega zatem wątpliwości, że zgodnie z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej pełnomocnik dołącza oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa do akt konkretnej sprawy.

Z powyższej analizy jednoznacznie wynika, że dla wykazania, że pełnomocnik został dla strony ustanowiony, niezbędne jest złożenie do akt sprawy oryginału lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa.

Należy jednak wskazać, iż jest to obowiązek pełnomocnika. Organ nie ma obowiązku podejmowania poszukiwań i sprawdzania, czy zostało złożone pełnomocnictwo strony. Oznacza to, że organ podatkowy nie ma obowiązku zawiadamiania o wszczęciu postępowania podatkowego pełnomocnika ustanowionego w toku innych czynności. Wszczęcie danego postępowania, zawsze obliguje najpierw do zawiadomienia strony wprost. Po otrzymaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania strona może ustanowić pełnomocnika, na zasadach opisanych wyżej, który w toku danego postępowania nie może być pominięty. Podobnie w sytuacji, kiedy postępowanie podatkowe jest inicjowane przez Podatnika, pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć pełnomocnictwo do akt sprawy.

Należy przy tym zauważyć, że pełnomocnictwo w postępowaniu podatkowym musi być udzielone wprost, nie może być domniemane. Dopiero od momentu, w którym dokument pełnomocnictwa został organowi doręczony, wobec organu podatkowego prowadzącego postępowanie powstaje obowiązek doręczania pism pełnomocnikowi.

Istotny jest również zakres udzielonego pełnomocnictwa. Od konstrukcji udzielonego pełnomocnictwa zależeć będzie czy w konkretnym postępowaniu podatkowym raz złożone pełnomocnictwo będzie wystarczające do dokonywania w imieniu mocodawcy wszelkich czynności procesowych związanych z prowadzeniem danej sprawy (np. składania wniosków dowodowych, odwołania od decyzji organu podatkowego, zażaleń na postanowienia organu podatkowego, reprezentacja strony w trakcie postępowania odwoławczego), czy też wystąpi konieczność przedstawienia kolejnych pełnomocnictw do czynności mających miejsce w ramach tego samego postępowania, a które to czynności nie wchodziłyby w zakres pełnomocnictwa udzielonego wcześniej. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w postępowaniu podatkowym pełnomocnictwo musi być złożone do akt konkretnej sprawy, zaś zakres tego pełnomocnictwa wyznaczać będzie jakie konkretnie czynności może dokonywać pełnomocnik w imieniu mocodawcy.

Dział V ww. ustawy Ordynacja podatkowa reguluje tryb postępowania w odniesieniu do czynności sprawdzających. Na podstawie art. 272 ww. ustawy, organy podatkowe pierwszej instancji, z zastrzeżeniem art. 272a, dokonują czynności sprawdzających, mających na celu:

1. sprawdzenie terminowości:
   a) składania deklaracji,
   b) wpłacania zadeklarowanych podatków, w tym również pobieranych przez płatników oraz inkasentów;
   
2. stwierdzenie formalnej poprawności dokumentów wymienionych w pkt 1;
3. ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami.
   
   

W myśl art. 280 w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale stosuje się odpowiednio przepis art. 143 oraz przepisy rozdziałów 1-3, 5, 6, 9, 10, 14, 16 oraz 23 działu IV. Z powyższego wynika, iż regulacje dotyczące czynności sprawdzających nie normują wprost kwestii pełnomocnictwa. Stąd też na mocy art. 280 odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy art. 136 i 137 ww. ustawy, o których mowa wyżej.

Jednakże, czynności sprawdzające, jak wynika z art. 272 Ordynacji podatkowej, są związane z faktem uprzedniego złożenia przez podatnika deklaracji podatkowej oraz uiszczenia podatków.

Zatem należy uznać je za czynności materialno-techniczne wykonywane na etapie badania poprawności złożonych deklaracji i uiszczonych podatków, które nie wszczynają jeszcze procedury postępowania podatkowego. W związku z powyższym w postępowaniu w zakresie czynności sprawdzających wystarczy aby pełnomocnik złożył raz, przed właściwym organem podatkowym udzielone mu pełnomocnictwo, by do czasu powiadomienia organu podatkowego o odwołaniu przedmiotowego pełnomocnictwa, skutecznie reprezentować swojego mocodawcę w zakresie określonym przez treść pełnomocnictwa.

Kontrola podatkowa została uregulowana w dziale VI Ordynacji podatkowej. Przepisy tego działu nie regulują w sposób szczególny kwestii udzielania pełnomocnictwa w toku postępowania kontrolnego za wyjątkiem art. 281a ww. ustawy, w myśl którego podatnicy, płatnicy, inkasenci oraz następcy prawni mogą, w formie pisemnej wyznaczyć osobę, która będzie upoważniona do ich reprezentowania w trakcie kontroli podatkowej oraz zgłosić tę osobę naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym, wójtowi, burmistrzowi (prezydentowi miasta). Zatem na podstawie art. 292 Ordynacji podatkowej w sprawach nieuregulowanych w art. 281-291 stosuje się odpowiednio przepisy art. 135-137. W związku z powyższym ustanowienie pełnomocnika w toku postępowania z zakresu kontroli podatkowej następuje w analogiczny sposób jak w przypadku postępowania podatkowego.

Zagadnienie interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje Dział II rozdział 1a ustawy Ordynacja podatkowa. Również w tym przypadku przepisy dotyczące wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego nie regulują w sposób szczególny sposobu ustanawiania pełnomocnika. Zgodnie z art. 14h Ordynacji podatkowej w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio m. in. przepisy art. 135-137. Zatem ustanowienie pełnomocnika w sprawach dotyczących wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego odbywa się w taki sam sposób jak w postępowaniu podatkowym.

Obowiązek składania deklaracji podatkowych wynika z przepisów materialnego prawa podatkowego. Kwestia podpisywania deklaracji przez pełnomocnika została uregulowana w art. 80a § 1 - § 4 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z ww. przepisem jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja może być podpisana także przez pełnomocnika podatnika, płatnika lub inkasenta.

Ponadto pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy.

Jeżeli przepisy prawa podatkowego wymagają podpisania deklaracji przez więcej niż jedną osobę, pełnomocnictwo do podpisania tej deklaracji jest skuteczne, jeżeli udzieliły go wszystkie osoby.

W kwestiach dotyczących pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pełnomocnictwa w postępowaniu podatkowym.

Z powyższego wynika, iż w przypadku podpisywania deklaracji przez pełnomocnika zastosowanie mają przepisy art. 136 oraz 137 Ordynacji podatkowej, a zatem ustanowienie pełnomocnika w sprawach dotyczących podpisywania deklaracji odbywa się w sposób analogiczny jak w postępowaniu podatkowym.

Jednakże pojęcie akt sprawy należy odnosić do postępowania podatkowego, gdzie takie akta są tworzone w trakcie prowadzonego postępowania. W przypadku składania deklaracji podatkowych zasadnym jest uznanie, iż czynność składania deklaracji podatkowych i korekt tych deklaracji jest czynnością uregulowaną w sposób odrębny od postępowania podatkowego. Tym samym zastosowanie art. 137 Ordynacji podatkowej ma miejsce w takim zakresie, w jakim odsyłają regulacje art. 80a § 1- § 4 Ordynacji podatkowej. Przepisy art. 80a § 2 stanowią, iż pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy. Oznacza to, że wystarczy aby Wnioskodawca złożył raz, przed właściwym organem podatkowym, udzielone mu pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji, by do czasu powiadomienia organu podatkowego o odwołaniu przedmiotowego pełnomocnictwa, skutecznie reprezentować swojego mocodawcę w zakresie podpisywania deklaracji.

Reasumując, należy stwierdzić, iż czynności dokonywane w ramach różnego rodzaju postępowań (zobowiązania podatkowego, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, postępowania podatkowego, interpretacji przepisów prawa podatkowego) uregulowanych w odrębnych działach Ordynacji podatkowej, są czynnościami odrębnymi. Przepisy działu IV, w ramach, którego umiejscowiono, wskazane przez Wnioskodawcę, artykuły 136 i 137 § 3, znajdują zastosowanie tylko w takim zakresie, w jakim odsyłają do nich regulacje szczególne dotyczące konkretnego rodzaju postępowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.