prawo do odliczenia podatku naliczonego sygn: IBPP3/443-768/10/BWo

prawo do odliczenia podatku naliczonego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2010r. (data wpływu 30 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez producenta, w sytuacji gdy zakupy finansowane są w kwocie netto przez koproducenta, natomiast podatek VAT jest finansowany wyłącznie przez producenta ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez producenta, w sytuacji gdy zakupy finansowane są w kwocie netto przez koproducenta, natomiast podatek VAT jest finansowany wyłącznie przez producenta.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 grudnia 2010r. (data wpływu 30 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 16 grudnia 2010r. znak: IBPBI/1/415-1036/10/AB oraz IBPP3/443-768/10/BWo.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (producent) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności tej firmy jest produkcja filmów i ich dystrybucja. Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych pod względem PDOF. Książka przychodów i rozchodów prowadzona jest wg zasady memoriałowej.

Obecnie Wnioskodawca jest w trakcie produkcji filmu dokumentalnego, częściowo finansowanego otrzymanym wkładem finansowym oraz rzeczowym (narzędzia pracy - środki trwałe i wyposażenie) przez koproducentów. Produkcja ma się odbyć wspólnie z dwoma koproducentami w oparciu o środki przewidziane umową i kosztorysem. Pierwszy koproducent wniósł do produkcji wkład własny zgodnie z zawartą umową koprodukcyjną z dnia 26 lipca 2010r., gdzie dokonał pierwszej wpłaty tego wkładu na konto bankowe producenta. Wniesiony wkład finansowy koproducenta wg umowy stanowi około 27% całego kosztorysu filmu.

W kosztorysie podano specyfikację kosztów produkcji wraz z oznaczeniem finansującego koszt. Koproducent finansuje koszty w wartości netto bez podatku VAT. Natomiast kwotę podatku VAT finansuje producent.

Koproducent jest instytucją kultury zarejestrowaną w Rejestrze Instytucji Kultury prowadzonym przez Województwo. Producent i koproducent zgodnie z zawartą umową podejmują współpracę w dziedzinie produkcji filmowej i zamierzają wyprodukować film dokumentalny. Zamierzają wspólnie organizować, finansować produkcję i uzyskiwać przychody z dystrybucji w proporcjach zgodnie z przysługującym im prawem zawartym w umowie. Drugi z koproducentów wniesie do produkcji wkład rzeczowy w postaci udostępnienia nieodpłatnie sprzętu technicznego - środków trwałych własnych i wyposażenia, w zamian za udział w zyskach z dystrybucji filmu.

Z tytułu wniesionych wkładów koproducenci mają nabyć współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zyskach z tytułu dystrybucji, emisji i wyświetlania filmu.

Przychody z dystrybucji filmu będą przekazywane koproducentowi na podstawie faktur VAT wystawionych w oparciu o raporty sprzedaży przygotowane przez producenta. Producent będzie uzyskiwał przychody w 100%, natomiast koproducenci będą wystawiać faktury na część uzyskanego zysku z dystrybucji. Dodatkowo producent już w bieżącym roku podatkowym tj. 2010r. dokona sprzedaży reklam na rzecz różnych podmiotów przed wyprodukowaniem filmu. Zakończenie produkcji filmu planuje się na wiosnę 2011r.

Nie zakłada się w umowie, że koproducenci będą czerpać zyski z przychodu ze sprzedaży reklam. Przychody ze sprzedaży reklam stanowią wyłącznie przychód producenta.

Nabycia (zakupy) finansowane częściowo przez koproducenta i producenta są wykorzystywane do wykonywania przez producenta czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabywcą towarów i usług jest producent. Na fakturach dokumentujących nabycia (zakupy), jako nabywca widnieje producent.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy producent może odliczyć podatek od towarów i usług VAT, dotyczący zakupów finansowanych w kwocie netto przez koproducenta (a więc co do założenia częściowo nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów), podczas gdy sam podatek VAT jest finansowany wyłącznie przez producenta...

Zdaniem Wnioskodawcy, producent możne odliczyć podatek od towarów i usług VAT od nabywanych towarów i usług, ponieważ Producent finansuje z własnych środków podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

  1. z tytułu nabycia towarów i usług,
  2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
  3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto w kontekście analizowanej sprawy podkreślić należy, że przepisy podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tego, z jakiego źródła pochodzą środki finansowe, z których to podmiot gospodarczy finansuje nabycia związane czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, bowiem istota prawa do odliczenia jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W art. 88 ustawy o VAT ustawodawca wymienił enumeratywnie przypadki, w których podatnikom nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Tym samym w przypadku niewystąpienia negatywnych przesłanych wynikających z art. 88 cyt. ustawy po spełnieniu warunków określonych w art. 86 podatnikowi co do zasady przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących podatek naliczony mający związek z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Mając zatem na względzie powyżej przedstawiony stan prawny oraz opisane zdarzenie, z którego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz że nabycia finansowane częściowo przez koproducenta i Wnioskodawcę są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony dotyczący tychże nabyć, przy założeniu, że nie wystąpią negatywne przesłanki wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednakże podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie wynika jak wskazał Wnioskodawca z faktu finansowania przez niego z własnych środków podatku VAT lecz z tego, że podatek naliczony pozostaje w związku z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem o towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika