Opodatkowanie podatkiem VAT, przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działki na rzecz Spółki (...)

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej, w zamian za zwolnienie z długu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł ze spółką porozumienie, na podstawie którego Wnioskodawca uznał roszczenia spółki i strony ustaliły, że w celu zwolnienia Wnioskodawcy z długu wynikającego z uznanego roszczenia przeniesie na rzecz spółki prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej a spółka prawo użytkowania wieczystego przyjmie i zwolni Wnioskodawcę z przedmiotowego długu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej w zamian za zwolnienie Wnioskodawcy z uznanego roszczenia podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zachodzą przesłanki, aby za przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego w zamian za dług Wnioskodawcy obliczyć podatek VAT odprowadzić do urzędu skarbowego. Z uwagi na specyficzny rodzaj potrącenia za długi VAT nie powinien być naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

   
   
   

Z powołanego powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową ? zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną ? zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

Stosownie do art. 5 ust. 2 ww. ustawy czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 6 i 7.

Przez pojecie towary rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.

W obowiązującej ustawie o podatku od towarów i usług jako zasadę przyjęto, że za dostawę towarów uznaje się ?przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel?. Nie posłużono się w tym przypadku pojęciami ?sprzedaż? oraz ?przeniesienie własności? które zawężałyby zakres przedmiotowy tak określonej dostawy towarów. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel. Definicja ta jest zatem bardzo szeroka, wskazująca, że istotny jest przede wszystkim ekonomiczny a nie prawny aspekt transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak w przypadku własności. Własność nie jest bowiem pojęciem wyłącznie prawnym, gdyż stanowi ona głównie kategorię ekonomiczną.

Pojęcie ?rozporządzania towarami jak właściciel? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów (posiadania, używania, pobierania pożytków, zużycia itp.).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca na podstawie zawartego porozumienia przeniesie na rzecz spółki prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej, a w zamian spółka zwolni Wnioskodawcę z długu. Istotą użytkowania wieczystego jest to, że właściciel oddaje użytkownikom wieczystym do użytkowania grunt, pozbawiając się władztwa nad nim i godząc nie na to, że grunt będzie użytkował wieczysty użytkownik.

Zatem przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej na rzecz spółki w zamian za zwolnienie Wnioskodawcy z długu, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w wyniku tej transakcji, zostanie na nabywcę (spółkę) przeniesione prawo, umożliwiające nabywcy, rozporządzać powyższą nieruchomością jak właściciel.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.