w zakresie wystawienia faktury za usługę transportową wykonaną na terenie Unii Europejskiej na rzecz (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2010r. (data wpływu 15 października 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2010r. (data wpływu 15 grudnia 2010r.) i pismem z dnia 4 stycznia 2011r. (data wpływu 10 stycznia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wystawienia faktury za usługę transportową wykonaną na terenie Unii Europejskiej na rzecz firmy transportowej zarejestrowanej w Polsce jako czynny podatnik VAT UE - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2010r. został złożony ww. uzupełniony pismem z dnia 15 grudnia 2010r. i z dnia 4 stycznia 2011r. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wystawienia faktury za usługę transportową wykonaną na terenie Unii Europejskiej na rzecz firmy transportowej zarejestrowanej w Polsce jako czynny podatnik VAT UE.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca świadczy usługi transportowe na rzecz innej firmy transportowej zarejestrowanej w Polsce. Na zlecenie kontrahenta Wnioskodawca świadczy usługi transportu na terenie całej Europy. Wnioskodawca ponosi koszty przejazdów przez autostrady, promy i tunele. Kontrahent na którego rzez Wnioskodawca świadczy usługi wezwał Wnioskodawcę do wprowadzenia na fakturach sprzedaży kwot za wyżej wymienione opłaty w oddzielnych pozycjach z adnotacją, że tej pozycji nie dotyczy podatek VAT (stawka VAT ? np ? nie podlega).

Pismem z dnia 15 grudnia 2010r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Wnioskodawca świadczy usługi transportowe towarów na terenie Unii Europejskiej dla podatnika ? firmy transportowej zarejestrowanej jako czynny podatnik VAT UE.

Pismem z dnia 4 stycznia 2011r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

1. Wnioskodawca świadczy usługi dla kontrahenta mającego siedzibę w Polsce.
2. Wnioskodawca usługi, które świadczy wykonuje tylko na terenie Unii Europejskiej, nie stanowią one transportu międzynarodowego.
3. Odnośnie umowy z kontrahentem na świadczenie usług transportowych-

• Kontrahent wystawia zlecenie spedycyjne, w którym zawarte są warunki na jakich świadczona jest usług:
• pkt 8 zlecenie zawiera uwago dodatkowe: ?Zasady wystawienia faktur VAT i płatności według punktu 18b ? ogólne warunki zlecenia i zasady płatności 1842 km i autostrady?
• pkt 18 zlecenia stanowi:

?Fracht netto zawsze jest A. Forma płatności będzie podana w polu nr 8.?

Wnioskodawca wskazał, iż żąda wydania interpretacji w stanie prawnym obowiązującym w 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca może wystawić faktury VAT za usługę transportową i wyodrębnić w jej treści jako osobną pozycję koszt przejazdu autostradą, promu i tunelu w stawce np....

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi przejazdu autostradą, tunelem, promem są usługami związanymi z nieruchomościami. Na podstawie art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia tych usług jest miejsce położenia nieruchomości. Zostały opodatkowane one podatkiem VAT przez ustawodawcę unijnego i nie powinny być traktowane przez Wnioskodawcę jak import usług. Jeżeli usługi przejazdu za autostrady, tunele i promy zostały już opodatkowane przez usługodawcę w innym położeniu nieruchomości ? to w Polsce one nie podlegają opodatkowaniu. Dlatego właściwa jest stawka np ? niepodlega.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w 2010r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje zaś całość świadczenia należnego od nabywcy (?).

Należy zauważyć, iż w każdym przypadku, przedmiotem czynności określonej umową jest konkretna usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, czy też części.

W świetle powyższego przepisu, kwota należna obejmuje zarówno świadczenia wykonane przez usługodawcę, jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one wykonywane w związku ze sprzedażą danej usługi, a więc wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczeniem usługi, kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy.

Świadczenia takie stanowią element kalkulacji kosztów w sytuacji, gdy wykonanie usługi uzależnione jest od wcześniejszego wykonania innych usług (pomocniczych), które świadczy bezpośrednio sprzedawca lub nabywa je od innych podmiotów ? jest to tzw. świadczenie złożone. Ponadto w przypadku, gdy usługodawca w celu wykonania usługi określonej umową, zmuszony jest ponieść koszty np. zakupu materiałów, energii, czy też wnieść opłaty nierozerwalnie wiążące się z tą usługą, kwota należności również winna być skalkulowana przy uwzględnieniu wszystkich tych elementów. Zatem koszty poniesione w celu wykonania usługi, jako części składające się na końcową kwotę należną, należy opodatkować podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi, na której wykonanie zawarta została umowa .

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi transportowe na terenie Unii Europejskiej. Przedmiotowe usługi świadczone są na rzecz firmy transportowej mającej siedzibę na terytorium Polski i zarejestrowanej w Polsce jako czynny podatnik VAT UE. Zlecenie spedycyjne zawiera między innymi ustalenia dotyczące ceny usługi, na które składają się również koszty dodatkowe ponoszone w trakcie jej świadczenia, tj. opłaty za korzystanie z autostrad. Kontrahent na rzecz, którego Wnioskodawca świadczy usługi wezwał Wnioskodawcę do wykazywania na fakturach w oddzielnych pozycjach opłaty za autostrady, promy i tunele ze stawką nie podlega.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wnoszenie opłat drogowych, jak i również za przejazd promami i tunelami związane jest z możliwością korzystania z przejazdu drogami, promami i tunelami w odniesieniu do których przepisy określają obowiązek wnoszenia opłat. Opłaty te stanowią nieodłączny element składowy kosztów ponoszonych w związku ze świadczeniem usług transportu drogowego (podobnie jak zakup paliwa). Zatem kosztu tych opłat nie można traktować w oderwaniu od świadczonych usług transportowych i obciążać zleceniodawcę odrębnym dokumentem, gdyż stanowią jeden z elementów kwoty należnej od nabywcy z tytułu wykonania usługi. Zatem niezależnie od tego, czy opłaty drogowe (za autostrady, promy i tunele) opłacane są w kraju, czy za granicą, przy obciążaniu zleceniodawcy ich koszt winien być uwzględniony przez wykonawcę w kwocie należnej za usługę transportową, opodatkowaną właściwą stawką podatku.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Generalnie, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca ma swoją siedzibę jeśli jest on podatnikiem, bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ustęp 3 cyt. artykułu stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 ?Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług? ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r. w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

W myśl art. 28a na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan prawny oraz zaistniały stan faktyczny Wnioskodawca świadczy usługi transportu towarów na rzecz podatnika podatku od towarów i usług mającego siedzibę na terytorium Polski. Zatem miejscem świadczenia usługi transportowej (będącej świadczeniem złożonym) jest terytorium państwa, gdzie usługobiorca posiada siedzibę tj. Polska. Wnioskodawca obowiązany jest udokumentować przedmiotową usługę transportową (w skład, której wchodzą koszty przejazdu drogami, promami i tunelami) fakturą VAT ze stawką podatku w wysokości 22%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.