Ustalenie miejsca świadczenia usług dostarczania informacji na rzecz kontrahenta z Ukrainy

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 22 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.), oraz pismem z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usług dostarczania informacji na rzecz kontrahenta z Ukrainy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonego przedsiębiorstwa Wnioskodawca podpisał umowę z ukraińskim kontrahentem. Na mocy tej umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do przyjęcia funkcji przedstawiciela producenta spoza Wspólnoty Europejskiej. Przedstawiciel jest zobowiązany do wypełnienia wszystkich obowiązków importera określonych w Rozporządzeniu REACH.

Jest to Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 199/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 396/1 ze zm. Spółka jako wspomniany wyżej przedstawiciel będzie zbierać i gromadzić informacje o wielkościach importu na terenie Unii Europejskiej towarów kontrahenta Wnioskodawcy jak też o wielkości sprzedaży na terenie Unii jego wyrobów przez poszczególnych kontrahentów. Wnioskodawca będzie też gromadził informacje o bieżącej karcie bezpieczeństwa chemicznego wyrobów Kontrahenta, o której mowa w art. 31 wspomnianego rozporządzenia.

Kontrahent ukraiński, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy opisaną we wniosku usługę dokona dostawy towarów z przeznaczeniem do wprowadzenia w przestrzeń gospodarczą Unii Europejskiej: niekoniecznie będzie zawierał umowy sprzedaży bezpośrednio z podmiotami mającymi siedzibę na terenie Unii, jednak zawsze końcowym odbiorcą będzie podmiot działający na terenie Unii Europejskiej, gdyż usługa ta związana jest tylko i wyłącznie z tą częścią produkcji ukraińskiego producenta, która trafia do Unii Europejskiej. Usługa, którą świadczy Wnioskodawca związana jest z wymaganiami prawnymi Unii Europejskiej związanymi z wprowadzeniem na teren Unii substancji i preparatów oraz późniejszym nadzorowaniem przepływu materiałów (w zakresie szczegółowo opisanym w Rozporządzeniu REACH) i stanów o uzyskaniu przez towary cechy niezbędnej dla ich dostawy do Unii. Reasumując należy stwierdzić, że końcowym odbiorcą towarów, których dotyczy usługa, będzie zawsze podmiot mający siedzibę na terenie Unii Europejskiej lub realizujący na terenie Unii procesy produkcji.

Kontrahent ukraiński, o którym mowa we wniosku nie jest zarejestrowany na terenie Unii Europejskiej jako podatnik podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.

Wynagrodzenie Spółki w związku z realizacją usługi, która była przedmiotem wniosku, nie zależy w sposób ścisły od obrotów na terenie Unii Europejskiej ukraińskiego kontrahenta, a jedynie od zakresu czynności, które Wnioskodawca musi wykonać, a co za tym idzie z kosztami, jakie Spółka w związku z tym poniesie. Koszty te mogą być generowane przez czynności nałożone przez przepisy prawa lub zalecenia Europejskiej Agencji Chemicznej (np. wykonanie dodatkowych badań).

Wynagrodzenie Spółki może być pochodną wartości (ilości) dostaw ukraińskiego kontrahenta, gdyż czym większa liczba dostaw tym więcej czynności ze strony Spółki będzie do wykonania i spółka będzie ponosiła większe koszty, które będą zwracane zgodnie z zawartą umową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy miejscem świadczenia opisanych usług w rozumieniu o podatku od towarów i usług będzie terytorium Polski...

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia opisanych usług nie będzie terytorium kraju. Ponieważ Spółka miała wątpliwości co do prawidłowej klasyfikacji opisanych usług wystąpiła do Głównego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o wydanie opinii. GUS dokonał klasyfikacji zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z 1999 r. Nr 92, poz. 1045, z 2001 r. Nr 12, poz. 94 oraz z 2003 r. Nr 28, poz. 239 i Nr 173, poz. 1682). Zgodnie z opinią GUS usługi te należy klasyfikować w grupowaniu 74.84.14-00.00 ?Usługi pośrednictwa komercyjnego oraz szacowania wartości z wyjątkiem wyceny nieruchomości i wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych?. Taka Klasyfikacja przesądza, iż w tym przypadku o miejscu opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług będzie decydować treść art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c ustawy o podatki od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w przypadku usług wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, związanych bezpośrednio z dostawą towarów miejscem świadczenia tych usług jest miejsce dokonywania dostawy towarów. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz ukraińskiego kontrahenta. Natomiast w oparciu o treść art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub osobę trzecią ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu znajdują się na Ukrainie, a co za tym idzie miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę będzie Ukraina przez co nie będą one podlegały w Polsce opodatkowaniu w oparciu o treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ostatnia zmiana Dz. U. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 cyt. ustawy).

W myśl art. 8 ust. 4 przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisy zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie zbierać i gromadzić informacje o wielkościach importu na terenie Unii Europejskiej jak również o wielkości sprzedaży na terenie Unii Europejskiej oraz informacji o bieżącej karcie bezpieczeństwa chemicznego wyrobów kontrahenta z Ukrainy. Wynagrodzenie Wnioskodawcy w związku z realizacją, usługi nie zależy w sposób ścisły od obrotów, a jedynie od zakresu czynności, które musi wykonać, a co za tym idzie z kosztami jakie Wnioskodawca poniesie.

W związku z powyższym należy wskazać miejsce świadczenia dla przedmiotowych usług.

Stosownie do ogólnej zasady sformułowanej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzono szereg wyjątków, określających inne, niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter ? np. przy świadczeniu usług niematerialnych.

W myśl art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 cyt. ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;
2. reklamy;
3. doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności

a. usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
b. usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
c. usług prawniczych rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
d. usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,
e. usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3);
3a. przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń;

4. bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki;
5. dostarczania (oddelegowania) personelu;
6. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu;
7. telekomunikacyjnych;
8. nadawczych radiowych i telewizyjnych;
9. elektronicznych;
10. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11;
11. agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10;
12. polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych;
13. przesyłowych:
    a. gazu w systemie gazowym,
    b. energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym;
    
14. bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 12 i 13.
    
    

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi dostarczania informacji na rzecz Kontrahenta z Ukrainy.

Ustawa o VAT nie definiuje ani też nie określa katalogu usług uznawanych za usługi ?dostarczania informacji?, nie odwołuje się również do klasyfikacji statystycznych. Zatem należy posłużyć się wykładnią językową tego pojęcia, w połączeniu z faktycznym charakterem wykonywanej usługi.

Zgodnie z definicją zawartą w uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod red. Prof. Stanisława Dubisza: ?dostarczyć? oznacza ?dawać?, ?udzielać? natomiast ?informacja? to ?wiadomość?, ?wskazówka?, ?pouczenie jak coś zrobić?.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że usługi objęte zakresem niniejszego wniosku można uznać za usługi dostarczania informacji. Faktycznym celem świadczenia tych usług przez Wnioskodawcę jest zbieranie i gromadzenie informacji o wielkościach importu na terenie Unii Europejskiej towarów kontrahenta Wnioskodawcy jak też o wielkości sprzedaży na terenie Unii jego wyrobów przez poszczególnych kontrahentów. Wnioskodawca będzie też gromadził informacje o bieżącej karcie bezpieczeństwa chemicznego wyrobów Kontrahenta.

Zatem w sytuacji, gdy polski podatnik podatku od towarów i usług świadczy usługi, które mogą być uznane za usługi dostarczania informacji na rzecz podmiotów zagranicznych, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę.

Należy stwierdzić, iż każda usługa polegająca dostarczaniu informacji bez względu na klasyfikację PKWiU będzie się mieściła w katalogu art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy.

W ocenie tut. organu kategoria ?Usługi dostarczania informacji? obejmuje dostarczanie wiedzy i informacji każdego typu i w każdej formie. Informacja może dotyczyć różnych kwestii np. liczb, faktów, danych. Dostarczanie informacji może również polegać na zbieraniu i przekazywaniu wiadomości, zdjęć i komentarzy.

Należy zatem przyjąć, że w przypadku usług dostarczania informacji określenie miejsca ich świadczenia nie będzie uzależnione od ich przynależności do klasyfikacji statystycznej PKWiU, ale od możliwości oceny ich charakteru jako ?przetwarzania danych i dostarczania informacji? w rozumieniu art. 27 ust 4 pkt 3a ustawy o VAT, gdyż ustawodawca nie wymienia, odnośnie tego rodzaju usług, grupowania PKWiU, do którego przynależność powodowałaby określenie miejsca świadczenia tych usług na terenie siedziby ich nabywcy.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku usług dostarczania informacji świadczonych w zakresie i w formie opisanej w niniejszym wniosku oraz na rzecz usługobiorcy, z siedzibą na terytorium państwa trzeciego, tj. na terytorium Ukrainy, miejscem świadczenia tych usług, w myśl art. 27 ust. 3 pkt 1 oraz art. 27 ust. 4 pkt 3a ustawy o VAT, jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. W związku z powyższym przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż usługi świadczone na rzecz kontrahenta z Ukrainy niepodlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe, jednakże należy podkreślić, iż prawidłowość stanowiska wynika z innej podstawy prawnej niż przywołana przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.