opodatkowanie zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 4 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia zamierza dokonać sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu na rzecz dzierżawiącego grunt. Na gruncie zlokalizowana jest kotłownia, właścicielem nakładów jest dzierżawca gruntu. Właścicielem gruntu jest Gmina, Spółdzielnia zaś jest użytkownikiem wieczystym gruntu do dnia 5 września 2065 r. W latach 60-tych ubiegłego stulecia budując osiedle mieszkaniowe Spółdzielnia była zobowiązana do wybudowania kotłowni. Na budowę tej kotłowni zaciągnięto kredyt w NBP. Zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami po rozliczeniu I etapu budowy osiedla NBP umorzyło 1/3 kredytu. Warunkiem umorzenia pozostałej części kredytu (2/3) było przekazanie nieodpłatnie jednostce państwowej kotłowni osiedlowej. W roku 1975 Spółdzielnia przekazała nieodpłatnie Przedsiębiorstwu (R.) całość budynku wraz z wyposażeniem kotłowni (na podstawie dokumentu PT). Po dokonaniu przeniesienia nakładów NBP umorzyło pozostałą część kredytu. Tak więc faktycznie Spółdzielnia nie poniosła nakładów na budowę kotłowni i wyposażenia. Następcą prawnym R. jest M. Sp. z o.o., która posiada wyżej wymieniony budynek w swojej ewidencji środków trwałych. W 1992 r. kotłownia została wniesiona aportem przez miasto na kapitał zakładowy M. W akcie notarialnym sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu znajduje się adnotacja o nieodpłatnym przekazaniu budynku, którego właścicielem w sensie ekonomicznym jest dzierżawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu przez Spółdzielnię na rzecz dzierżawcy będzie stanowić dostawę towarów w rozumieniu art. 7 w zakresie tylko wartości prawa użytkowania wieczystego gruntu, czy też wartości gruntu z budynkiem...
2. Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu będzie opodatkowana stawka podstawową VAT 22% czy zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym zlokalizowana jest kotłownia wraz z urządzeniami w podstawie opodatkowania podatkiem VAT (zgodnie z art. 29 ustawy o VAT) należy uwzględnić wyłącznie wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu (wartość gruntu zostanie oszacowana przez rzeczoznawcę).

Od przekazanego środka trwałego w 1975 roku nie jest znana wartość kotłowni. W akcie notarialnym sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu znajdzie się adnotacja o nieodpłatnym przekazaniu budynku (którego właścicielem w sensie ekonomicznym jest dzierżawca).

W kwestii stawki podatku VAT, której podlegać będzie powyższa transakcja zdaniem Wnioskodawcy, będzie ona objęta podstawową 22% stawką podatku VAT. Art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT mówi o zwolnieniu z podatku VAT dostawy towarów używanych, ale nie ma on zastosowania w powyższym przypadku.

Akt notarialny powinien zawierać w podstawie opodatkowania jedynie sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu natomiast art. 43 ust. 1 pkt 2 mówi, że przez towary używane rozumie się:

1. budynki, budowle lub ich części,
2. pozostałe towary (z wyjątkiem gruntów).
   
   

Ponadto Wnioskodawcy nie jest znana okoliczność pozbawienia warunków do zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 6. Kotłownia jest co prawda towarem używanym, ale od 1975 r. nie znana jest Wnioskodawcy wartość tego budynku po przeszacowaniu w 1995 r. jak również Wnioskodawca nie wie, czy właściciel nakładów M. poniósł w okresie użytkowania budynku wydatki na ich ulepszenie w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej i czy miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ostatnia zmiana Dz. U. Nr 209, poz. 1320) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
  
  

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne dostawy towarów. Natomiast nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku występuje transakcja w części mająca charakter odpłatny (sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu) oraz w części nieodpłatna (zbycie prawa własności kotłowni).

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. I tak np. w wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nieodpłatne przeniesienie prawa własności kotłowni, stanowiące nieodpłatną dostawę towaru, na mocy art. 7 ust. 2 ww. ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca nie poniósł wydatków na jego wytworzenie i tym samym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Właścicielem nakładów na ww. kotłownię jest nabywający prawo własności kotłowni, który otrzymał ją jako następca prawny.

W odniesieniu do odpłatnej dostawy gruntu w postaci zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, należy stwierdzić:

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy. Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych ? tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem wniosku jest prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego kotłownią trwale z gruntem związaną. Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22% jako teren budowlany.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.