Prawo do odliczenia podatku VAT w związku z inwestycją w obcym środku trwałym

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 lutego 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z inwestycją w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem wyrobów gotowych ze szkła. W roku 2004 zarząd Spółki podpisał zgodnie ze strategią rozwoju sprzedaży na rynku krajowym, umowę najmu lokalu w Centrum Handlowym celem prowadzenia własnej działalności handlowej. Umowa najmu lokalu została zawarta na okres 10 lat, bez możliwości jej skrócenia. Wynajmujący udostępnił Spółce zwanej dalej Najemcą lokal w stanie surowym z możliwością podłączenia do sieci zasilających, doprowadzających do lokalu przez Wynajmującego. Najemca zgodnie z umową zagospodarował lokal w stanie surowym na swój koszt. Najemca poniósł koszty na roboty wykończeniowe, ulepszające, koszty podłączenia instalacji wewnętrznej wymaganych przez przedsiębiorstwa dostarczające wodę, energię elektryczną ogrzewanie i klimatyzację.

Poniesione koszty jako inwestycję w obcym środku trwałym zostały wprowadzone w miesiącu przekazania jej do używania do ewidencji środków trwałych. Okres amortyzacji ustalono na 10 lat zgodnie z umownym okresem użytkowania obcego środka trwałego, w którym Najemca dokonał ulepszenia. Najemca podatek VAT naliczony od wydatków inwestycyjnych odliczył na zasadach ogólnych.

W umowie najmu zawarto między innymi uzgodnienia:

1. elementy wykończeniowe, ulepszające lub instalacyjne wykonane przez Najemcę w lokalu, które są trwale z nim związane, stanowią jego część składową,
2. Najemca po zakończeniu umowy nie może żądać od Wynajmującego zapłaty sumy odpowiadającej wartości dokonanych nakładów na Lokal.
3. Najemca nie ma prawa odłączenia i zabrania urządzeń, ulepszeń i instalacji wykonanych za jego staraniem w Lokalu, jeżeli te urządzenia, ulepszenia i instalacje stały się częścią składową Lokalu.
4. Wynajmujący zastrzega sobie prawo żądania przywrócenia lokalu do stanu z dnia odbioru lokalu przez Najemcę na koszt Najemcy.
5. bez względu na sposób montażu urządzenia klimatyzacyjne i witryna sklepowa stanowią części składowe Lokalu.
   
   

Najemca w okresie od 2004 do początku roku 2009 prowadził w tym lokalu działalność handlową, czyli inwestycja w obcych środkach trwałych służyła do wykonywania działalności opodatkowanej. Inwestycja, o której mowa była przeznaczona i wykorzystywana w latach od 2004 do 2009 tj. do czasu jej zaniechania do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Inwestycje w obcych aktywach trwałych zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w 2004 r. W listopadzie 2008 z powodu znaczącego spadku sprzedaży na rynku krajowym w stosunku do lat ubiegłych, spowodowanym sytuacją gospodarczą (ogólnym kryzysem finansowym) Zarząd Spółki podjął decyzję rozwiązania umowy najmu lokalu w Centrum Handlowym. Decyzja ta stanowiła jeden z elementów przyjętego przez Zarząd w grudniu 2008 planu restrukturyzacyjnego mającego na celu obniżenie kosztów stałych i utrzymania źródła przychodów tj. Spółki. Należy podkreślić, że decyzja o zaniechaniu inwestycji w obcych środkach trwałych jest związana z prowadzoną działalnością i miała na celu obniżenie kosztów stałych i jak wcześniej podkreślono poprawę złej kondycji finansowej Spółki. W tym okresie niekorzystne otoczenie makroekonomiczne, a mianowicie zła sytuacja rynkowa w branży szkła gospodarczego, kryzys finansowy-gwałtowny spadek kursów walut znalazło bezpośrednie odzwierciedlenie w gwałtownym spadku w poziomie sprzedaży i zamówieniach na produkcję w Spółce. Jednym z głównych czynników wpływających na gwałtowne pogorszenie sytuacji finansowej Spółki był również znaczący wzrost kosztów bezpośrednich związanych z zakupem surowców, mediów, przy wysokim poziomie pozostałych kosztów stałych. Po podjęciu decyzji o zaniechaniu inwestycji w obcych środkach trwałych, która miała na celu tak jak wcześniej podkreślono utrzymanie źródła przychodów, Spółka z przyczyn finansowych i gospodarczo uzasadnionych (przyczyny obiektywne) tj. zbyt wysokich kosztów likwidacji lub demontażu poczynionych nakładów Spółka jako Najemca nie dokonała fizycznej likwidacji poniesionych nakładów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabycia towarów i usług związanych z inwestycją opisaną w stanie faktycznym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz 124 ustawy. Z treści przywołanego przepisu wynika iż prawo do obniżenia podatku należnego przysługuje w przypadku wykorzystywania nabytych towarów i usług do czynności opodatkowanych. W związku z powyższym, zdaniem Spółki prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z prowadzoną inwestycją w obcych aktywach trwałych przysługuje jej niezależnie od zaniechania tej inwestycji. Inwestycja o której mowa była przeznaczona i wykorzystywana w latach od 2004 do 2009 tj. do czasu jej zaniechania do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w związku z tym Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od nabycia towarów i usług dokonywanego w związku z inwestycją w obcych aktywach trwałych. Spółka nie ma obowiązku skorygowania odliczenia VAT od nabytych usług i towarów w momencie podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, jako że w każdym przypadku, zdaniem Spółki należy odnieść się do zamiaru i stanu faktycznego Spółki tj.

wykorzystania inwestycji w obcych aktywach trwałych w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia jest fakt, że w związku z podjęciem decyzji o zaniechaniu inwestycji wobec kryzysu finansowego tj. znacznego regresu na rynku w Polsce oraz wobec przyczyn wewnętrznych dotyczących Spółki (na które składa się przede wszystkim spadek popytu na rynku na produkty Spółki, konieczność minimalizowania kosztów i dostosowanie działalności Spółki do warunków panujących na rynku), podatnik nie wykorzysta w całości nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej. Potwierdza to również wyrok ETS w sprawie C-37/95, w którym stwierdzono, że' artykuł 17 VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby umożliwić podatnikowi działającemu w ramach swojej działalności opodatkowanej odliczenie podatku VAT przypadającego do zapłaty z tytułu nabycia towarów i usług stanowiących inwestycję z przeznaczeniem na działalność opodatkowaną. Prawo do odliczeń obowiązuje także w przypadku, gdy z powodu od niego niezależnych podatnik nigdy nie wykorzysta nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej.'

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
   
   

Zgodnie z art. 88 ust. 1 obowiązującym w brzmieniu na dzień 1 maja 2004 r., tj. w okresie, w którym Wnioskodawca ponosił wydatki na zagospodarowanie lokalu użytkowego przeznaczonego na działalność handlową, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

1. importu usług, w związku z którymi zapłata należności jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy;
2. towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego;
3. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust.

   3 i 5;

4. usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:
   a. przypadków, gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki, jeżeli w skład usługi turystyki, opodatkowanej na zasadach innych niż określone w art. 119, wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne albo jedne i drugie,
   b. nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób:
   
5. towarów i usług, których nabycie:
   a. zostało udokumentowane fakturami otrzymanymi przed dniem utraty zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 lub 9 albo przed dniem rezygnacji z tego zwolnienia, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 113 ust. 5 i 7,
   b. nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi.
   
   

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Podkreślić jednakże należy, iż powyżej wskazane prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, o ile nie wystąpią przesłanki ograniczające to prawo wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Ze złożonego przez Wnioskodawcę wniosku wynika, iż zawarł on umowę najmu lokalu w centrum handlowym na okres 10 lat. Wynajmujący udostępnił Wnioskodawcy lokal w stanie surowym, w którym Wnioskodawca poniósł koszty określone jako inwestycja w obcym środku trwałym na roboty wykończeniowe, ulepszające, koszty podłączenia instalacji wewnętrznych itd. Wnioskodawca od 2004 r. do 2009 r. prowadził w tym lokalu działalność handlową i do czasu jej zaniechania była to działalność przeznaczona i wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tak więc mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem nabyte przez Wnioskodawcę towary i usługi w związku z inwestycją w obcym środku trwałym związane były z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy, o ile nie wystąpiły przesłanki ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego zawarte w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 91 ust. 1 cyt. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów ? w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów ? jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i ust. 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej ? w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Przepisy art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiuje pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Z kolei, środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości). Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji (np. modernizacja wynajętego lokalu) lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Modernizacją, ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. Nakłady o charakterze modernizacyjnym tworzą inwestycję w obcym środku trwałym, którą należy uznać za środek trwały podlegający amortyzacji.

Posiłkując się zapisem art. 16g ust. 3-5 w związku z ust. 7 tego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, że inwestycją w obcym środku trwałym są działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Suma zaewidencjonowanych wydatków takich inwestycji pod datą ich zakończenia i przyjęcia do używania stanowić będzie wartość początkową środka trwałego, jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym, która zgodnie z przepisami art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega amortyzacji. Stanowi ona u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały i podlega amortyzacji według zasad określonych dla takich środków trwałych (art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a nie według zasad odnoszących się do nieruchomości.

W związku z tym, że inwestycja w obcym środku trwałym, polegająca na adaptacji, modernizacji czy przebudowie budowli lub budynku stanowi odrębny od nieruchomości środek trwały, korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, nie w ciągu 10 lat przewidzianym dla nieruchomości, ale w ciągu 5 kolejnych lat, począwszy od roku, w którym został on oddany do użytkowania. Przy czym każda suma zaewidencjonowanych i przyjętych do używania wydatków na ulepszenie stanowi odrębnie rozliczaną inwestycję.

W związku z powyższym, w opinii tut. organu korekta podatku naliczonego odnoszącego się do inwestycji w obcych środkach trwałych, o których mowa w złożonym przez Wnioskodawcę wniosku, powinna być dokonywana - zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - przez okres 5 lat.

Z wniosku wynika, że w 2004 r. Wnioskodawca rozpoczął używanie i wprowadził lokal do ewidencji środków trwałych. Przedmiotowy lokal od 2004 r. służył działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług do 2009 r. Zatem należy przyjąć, iż Wnioskodawca użytkował lokal do działalności opodatkowanej przez okres dłuższy niż 5 lat.

Tak więc mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy iż Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku korekty podatku VAT w związku z nabytymi w 2004 r. towarami i usługami wykorzystywanymi jako inwestycje w obcym środku trwałym, bowiem upłynął już 5 letni okres zobowiązujący do dokonania korekty podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.

U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.