Rozpoznanie transakcji za eksport pośredni oraz dokumentacja tego eksportu

Rozpoznanie transakcji za eksport pośredni oraz dokumentacja tego eksportu

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2012r. (data wpływu 10 maja 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 10 sierpnia 2021r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania transakcji za eksport pośredni oraz dokumentacja tego eksportu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania transakcji za eksport pośredni oraz dokumentacja tego eksportu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 lipca 2012r. znak: IBPP4/443-201/12/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją, i sprzedażą urządzeń chłodniczych i związanego z tymi urządzeniami wyposażenia. Produkcja odbywa się na podstawie otrzymanego zezwolenia prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zasadnicza część produkcji sprzedawana jest do odbiorców zagranicznych zarówno pochodzących z terenu UE jak i nabywców z krajów pozaunijnych (eksport).

W Spółce występują transakcje eksportowe, dla których:

  • nabywcą i odbiorcą jest ten sam podmiot z kraju trzeciego,
  • nabywcą i odbiorcą są dwa różne podmioty z kraju trzeciego.

Większość transakcji realizowana jest jako eksport bezpośredni, gdzie sprzedawcą i eksporterem urządzeń chłodniczych jest Wnioskodawca. Występują jednak transakcje gdzie Spółka sprzedaje towary podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granicę Wspólnoty i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu. W ramach przedmiotowych transakcji sprzedaży realizowanych na warunkach Incoterms towary są odbierane z magazynu Spółki przez spedytora tub przewoźnika działającego na rzecz nabywcy i przez niego opłacanego, który dokonuje następnie fizycznego wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej (sprzedaż na warunkach Incoterms - Ex Works (EXW)). Dodatkowo Spółka posiada informacje, że odprawa sprzedanego towaru nie odbywa się w Urzędzie Celnym na terytorium Polski tylko w Urzędzie Celnym na granicy Unii Europejskiej i kraju trzeciego np. zgłoszenie towaru do odprawy celnej odbywa w Urzędzie Celnym na Litwie. Celem potwierdzenia eksportu Spółka może otrzymać od przewoźnika/spedytora kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty tj. kopię elektronicznego komunikatu IE599 potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość sprzedanych urządzeń oraz ilość.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

Przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel ze Spółki na nabywcę dochodzi w momencie wystawienia faktury i postawienia towaru do dyspozycji kupującego we wskazanym punkcie wydania tj. na magazynie załadowczym Spółki. Na fakturze sprzedaży, jako warunki dostaw urządzeń chłodniczych wpisano regułę EXWORKS (EXW) (wg załącznika nr 5 Symbole warunków dostaw według Incoterms 2010).

Nabywca urządzeń chłodniczych będących przedmiotem dostawy ma siedzibę poza terytorium kraju.

Z informacji uzyskanych z działu handlowego Spółki J realizującego zamówienie od kontrahenta rosyjskiego wynika, że sprzedane urządzenia chłodnicze były przewożone z magazynu załadowczego w firmie J. w W. na terytorium Rosji z przekroczeniem granicy Unii na Litwie. Przed opuszczeniem terytorium Unii towary nie były przedmiotem kolejnej dostawy.

Z uwagi na zastosowanie procedury EXW nie jest możliwe jednoznaczne określenie, czy towary przed opuszczeniem Wspólnoty były rozładowywane i magazynowane na terytorium Litwy jak również czy towary z terytorium Unii wywiezione były w ramach pojedynczego transportu o nieprzerwanym charakterze.

Sprzedane urządzenia chłodnicze wywożone były przez firmę transportową działającą na zlecenie nabywcy z Rosji i na jego rzecz. Sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności za sprzedany towar w tym za jego dostarczenie do nabywcy od momentu postawienia sprzedanych wyrobów do dyspozycji nabywcy i załadunku. Spedytor w przedstawionym stanie faktycznym był zobowiązany do zgłoszenia dostawy do odprawy celnej, którą mógł dokonać w wewnętrznym urzędzie celnym na terytorium kraju. Rozpoczęcia procedury celnej towarów dokonano na terytorium Litwy.

W związku z powyższym zadano pytania:

  1. Czy w opisanym stanie wywóz poza terytorium Wspólnoty Europejskiej zgodnie z prezentowanymi wyżej warunkami będzie stanowił dla Spółki eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 ust. 8 lit. b ustawy o VAT?
  2. Czy wystarczającym dokumentem dla potwierdzenia eksportu pośredniego dla Spółki będzie otrzymana od przewoźnika/spedytora kopia elektronicznego komunikatu IE599 potwierdzająca wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej?

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. i ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega między innymi eksport towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów - rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

  1. dostawcę lub na jego rzecz, lub (eksport bezpośredni)
  2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z pewnymi wyłączeniami (eksport pośredni).

W świetle powyższego, aby można było zakwalifikować daną transakcję, jako eksport towarów niezbędne jest spełnienie następujących warunków:

  1. musi mieć miejsce dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT (tj. musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel),
  2. w związku z tą czynnością musi dojść do wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium UE,
  3. wywóz towaru musi zostać potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych (tj. urząd celny wyjścia),
  4. wywóz towarów musi być dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz (mamy wtedy do czynienia z eksportem bezpośrednim) albo przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni).

Zdaniem Spółki, dla stwierdzenia, czy transakcję sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta spoza UE można uznać za transakcję eksportu pośredniego, kluczowe jest określenie, kto dokonuje wywozu towarów poza terytorium UE - tj. określenie, czy wywóz jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium UE lub przez podmiot działający na jego rzecz. Zgodnie z ustaleniami zawartymi i opisie stanu faktycznego sprzedaż na rzecz kontrahentów spoza UE odbywa się na warunkach Incotemns Ex Works.

Zgodnie z zasadami "INCOTERMS 2000", regulującymi stosunki handlowe pomiędzy podmiotami, reguła EXW - Ex Works oznacza, że kupujący posiada pełną gestię transportową, tzn. organizuje transport, ponosi jego koszty oraz ryzyko na całej trasie dostawy, a sprzedający stawia towar do dyspozycji kupującego w punkcie wydania. Sprzedający nie ma obowiązku odprawy celnej eksportowej i załadunku towaru na środek transportu. Bez znaczenia jest także, kto wypełnia formularz SAD 3 i wpisywany w nim jest jako eksporter. Sprzedająca Spółka jest zobowiązana jedynie do postawienia towaru na terenie zakładu do dyspozycji nabywcy. Nabywcy odbierają towar z miejsca jego wydania od sprzedającego (osobiście lub przez spedytora bądź przewoźnika) i przejmują odpowiedzialność za towar. W konsekwencji, gestia transportowa oraz wszelkie formalności i koszty związane z odprawą celną, ubezpieczeniem towaru, ryzykiem transportu itd. spoczywają na nabywcy. Ponadto Spółka pozostawia towar każdorazowo do dyspozycji kontrahenta spoza UE w swoim zakładzie i w momencie pobrania towaru z magazynu, na kontrahenta spoza UE przechodziła własność towarów, tj. zarówno fizyczne władztwo nad towarem, jak i wszelkie ryzyka związana z jego ewentualną utratą czy uszkodzeniem.

Zdaniem Spółki nie ma wątpliwości, iż transakcja ta stanowi transakcję eksportu pośredniego, o której mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT. Przytoczony tutaj stan faktyczny i prawny nie stoi w sprzeczności z art. 22 ust. 1 pkt 1 stanowiącym, iż: "miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy".

Zgodnie, bowiem z definicją eksportu pośredniego i wyjaśnieniami do reguły wywozu Ex Works to w gestii eksportera (nabywcy lub działającego w jego imieniu przewoźnika/spedytora) leży organizacja wywozu i zgłoszenie wywozu poza terytorium Unii Europejskiej np. w Urzędzie Celnym na granicy Unii Europejskiej i Kraju Trzeciego.

Ad. 2

W konsekwencji, dla określenia stawki VAT właściwej dla przedmiotowej transakcji zastosowanie znajdą regulacje właściwe dla eksportu pośredniego, tj. przepisy art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie, z którymi transakcje eksportu pośredniego, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT według stawki 0% - pod warunkiem posiadania przez Spółkę kopii dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium UE. Zdaniem Spółki, dokument wydany przez urząd celny wyjścia potwierdzający zamknięcie procedury wywozu w systemie ECS w odniesieniu do dokumentów wystawionych w związku z wywozem konkretnych towarów stanowi potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium UE, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o VAT i w związku z tym stanowi podstawę do zastosowania przez Spółkę stawki VAT 0% do przedmiotowych transakcji.

Na podstawie art. 41 ust. 11 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, transakcje eksportu pośredniego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 0%, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych (tj. urząd celny wyjścia) potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium UE. Dodatkowo z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Spółka zwraca uwagę, iż ustawa o VAT mówi o konieczności posiadania kopii dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz towarów poza terytorium UE, nie precyzując jednak żadnych wymogów, co do treści, charakteru, czy formy takiego potwierdzenia (poza faktem, że powinno ono przybrać formę dokumentu).

W efekcie, ustawa nie określa żadnych wymogów formalnych w odniesieniu do takiego dokumentu.

Z przepisu wynika jedynie, że dokument taki:

  • musi zawierać/stanowić potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium UE przez urząd celny wyjścia;
  • musi pozwalać na określenie tożsamości towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (towaru z faktury);

-może być kopią.

Zdaniem Spółki elektroniczny komunikat IE-599 przesłany eksporterowi przez urząd celny wywozu, jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza UE. Ponieważ podatnicy dokonujący eksportu pośredniego nie mają możliwości otrzymania komunikatu IE-599 w formie elektronicznej (dokumentu w formacie XML), to dokumentem potwierdzającym wywóz towarów w ich przypadku, może być wydruk komunikatu IE-599. Nie musi być on potwierdzany pieczęcią urzędu celnego. Zdaniem Spółki kopię, o której mowa w art. 41 ust 11 może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału. Organ podatkowy zawsze ma możliwość w łatwy sposób zbadać, czy nadesłany wydruk, kserokopia, lub plik jest kopią oryginalnego komunikatu IE-599.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

  1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
  2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi, tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Towarami są - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, co do zasady, sprzedaż towaru na rzecz podmiotu z jednego z państw nienależących do Wspólnoty może zostać uznana za eksport bezpośredni lub pośredni, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednak należy, iż aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

  • ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy,
  • w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
  • wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegający w Polsce ? jako miejscu świadczenia ? stawce 0%.

Oczywiście nie wynika z tego, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Wspólnoty, rozpoczął się na terytorium Polski.

Przy czym trzeba mieć na uwadze, że w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak jest podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski.

Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej ? nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.

Z wniosku wynika, że towar wywożony z kraju jest tożsamy z towarem opuszczającym Unię Europejską jak też Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe towary przed opuszczeniem Unii, a po dostarczeniu przez Wnioskodawcę nie były przedmiotem dostaw.

Odnosząc powyższy stan prawny do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, iż w ocenie tutejszego organu opisaną transakcję należy uznać za eksport towarów, w sytuacji, gdy wywóz nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty w ramach transportu zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Tzn. za eksport towarów z terytorium kraju można uznać taką sytuację gdy transport towaru z Polski nie zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego (np. w celach magazynowania) i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny.

Odnośnie dokumentacji eksportu trzeba zauważyć, że w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a i b, stawka podatku wynosi 0% - art. 41 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do dyspozycji ust. 9 ww. artykułu, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Według treści ust. 11 tego artykułu, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. (?)

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jak wskazuje powyższy przepis, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu pośredniego towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, musi posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Dokument, jakim Zainteresowany powinien posłużyć się dla wykazania dokonania eksportu pośredniego, winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Powinien on, zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca poinformował, iż będzie w posiadaniu otrzymanego od eksportera (nabywcy towarów) wydruku komunikatu IE-599 dotyczącego wywozu samochodu poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę (eksportera).

W niniejszej sprawie podstawową kwestią jest zatem ustalenie, co należy uznać za kopię komunikatu IE-599, w szczególności, czy kopią taką może być otrzymany wydruk komunikatu IE-599 lub też komunikat ten przesłany do Wnioskodawcy drogą elektroniczną.

Przepis art. 41 ust. 11 ustawy, posługuje się zwrotem ?kopię dokumentu? i jednocześnie wskazuje, że chodzi o dokument, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Nie ulega wątpliwości, że komunikat IE 599 jest dokumentem elektronicznym. Ustalić należy zatem, w jakiej formie występować może kopia dokumentu, o której mowa w ww. przepisie prawa podatkowego.

Termin ?kopia? nie został zdefiniowany ani na potrzeby art. 41 ust. 11 ustawy, ani w innych przepisach prawa podatkowego i celnego.

Zgodnie z definicją słownikową, ?kopia? określana jest jako to, co jest dokładnym powtórzeniem, odtworzeniem oryginału (Słownik Języka Polskiego PWN, W-wa 2005 r., str. 361).

W dalszych rozważaniach należy wziąć pod uwagę cel uruchomienia Systemu Kontroli Eksportu (ECS). System ten pozwolił na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

W myśl założeń ECS ma zapewnić elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów UE w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwi w konsekwencji potwierdzenie wywozu dla eksporterów i organów podatkowych za pomocą elektronicznych komunikatów. System ten obejmuje również wymianę określonych elektronicznych komunikatów pomiędzy przedsiębiorcą a urzędami celnymi. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wystąpieniu towarów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej (zamiast karty 3 SAD), uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej.

Ta alternatywna (elektroniczna) forma potwierdzania dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE-599 wydawanego eksporterowi. To właśnie ten dokument, zapisany w postaci pliku w formacie xml, jest dokumentem równorzędnym dla dotychczas stosowanej formy papierowej dokumentów SAD. Jest on podpisywany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE-599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tymże systemie.

Mając na uwadze powyższe, przy definiowaniu terminu ?kopia? nie sposób pominąć założeń systemu VAT oraz regulacji celnych w tym zakresie. Definicja ta winna, zatem uwzględniać również specyfikę systemu ECS, tj. szybką i prostą procedurę oraz sprawny i przejrzysty system weryfikacji danych.

Skoro zatem w systemie ECS potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty odbywa się za pomocą elektronicznego komunikatu IE-599, podpisywanego przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych (który to komunikat dokumentuje czynność łatwą do zweryfikowania przez organy celne), to jego kopie może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału. Może to być zatem wydruk czy komunikat IE-599 w formacie elektronicznym.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że otrzymany przez Wnioskodawcę wydruk komunikat IE-599, przesłany od nabywcy lub podmiotu działającego w jego imieniu, będzie wiarygodną kopią dokumentu, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy i w sytuacji uznania danej transakcji za eksport uprawni go do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu pośredniego eksportu towarów.

Zatem Wnioskodawca w tej sytuacji jest uprawniony do zastosowania stawki 0% dla dokonanego eksportu w deklaracji za okres rozliczeniowy w którym dokonałby tego eksportu (powstał obowiązek podatkowy) w sytuacji otrzymania ww. wydruku komunikat IE-599 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Ewentualnie Wnioskodawca byłby uprawniony do wykazania tego eksportu ze stawką 0% w deklaracji za okres następujący po okresie w którym dokonał eksportu w sytuacji otrzymania ww. komunikatu pomiędzy terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy w którym nastąpił eksport a terminem do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy następujący po okresie rozliczeniowym w którym nastąpił eksport. Jeżeli Wnioskodawca nie otrzymałby wydruku komunikatu IE-599 przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy następujący po okres rozliczeniowy w którym nastąpił eksport wykazuje tą sprzedaż ze stawką krajową oraz zachowuje prawo do dokonania korekty tego podatku w okresie rozliczeniowym w którym otrzyma wydruk komunikatu IE-599.

Podsumowując:

  • wywóz towarów z terytorium Unii Europejskiej, w ramach dostawy, przez nabywcę będącym z kraju trzeciego w sytuacji gdy zgłoszenie towarów do celnej procedury wywozu zostało dokonane w urzędzie celnym na terytorium innego kraju członkowskiego stanowi eksport na terytorium kraju w sytuacji nieprzerwania transportu na terytorium innego kraju członkowskiego,
  • wydruk komunikatu IE-599 stanowi dowód potwierdzający dokonanie eksportu i tym samym stanowi on podstawę do opodatkowania opisanej dostawy stawką 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika