Czy Wnioskodawca zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ma obowiązek zapłaty błędnie zarejestrowanych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrującej kwot podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu odzieżą i obuwiem jako podatnik korzystający ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym ? ryczałt ewidencjonowany, prowadzi ewidencję przychodów. Pierwszy przychód z działalności gospodarczej osiągnął 1 grudnia 2007. W poszczególnych latach osiągnął przychody w następującej wysokości: 2007r. ? 1.623,54 zł, 2008r. ? 24.665,48 zł, 2009r. ? 31.568,30 zł, 2010r. ? 87.098,00 zł. W miesiącu lipcu 2010r. utracił prawo do zwolnienia z obowiązku stosowania kas fiskalnych. W obowiązującym terminie dokonał zgłoszenia i rozpoczął ewidencjonowanie obrotu przy pomocy kasy fiskalnej. Okazało się, że kasa fiskalna została tak zaprogramowana, że od samego początku wykazywała podatek VAT według stawek 7% i 22%. Wnioskodawca nadmienił, że sprzedaż dokumentował również rachunkami, nie wystawiał faktur VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien sporządzić deklaracje VAT-7 za okres od lipca 2010r., mimo, że nie był w tym okresie podatnikiem VAT, czy podatek VAT figurujący na raportach kasy fiskalnej za powyższy okres potraktować jako nienależny... W jaki sposób prawidłowo skorygować zaistniałe błędy...

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien on płacić podatku VAT, ponieważ w tym okresie nie był podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca uważa, że popełniony błąd należy skorygować za pomocą rejestru korekt. W rejestrze tym obrót zaewidencjonowany według poszczególnych stawek podatku VAT wykaże jako błędny. Następnie ten sam obrót ujmie w kwocie brutto według stawki podatku VAT zwolniona jako prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł. Natomiast w 2009 r. kwota ta wynosiła 50.000 zł.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797 ? obowiązujące od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010r.) podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy ? tj. podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy ? osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.). Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży oraz wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. Zatem w sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest m.in. paragon fiskalny.

Paragonem fiskalnym jest wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia). Podkreślić należy, iż stosownie do § 2 pkt 10 cyt. rozporządzenia, istotą kasy rejestrującej jest posiadanie pamięci fiskalnej, tj. urządzenia umożliwiającego trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia.

W świetle przedstawionych unormowań prawnych, kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji.

Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu). W przypadku popełnienia pomyłki przy ewidencjonowaniu obrotu za pomocą kasy rejestrującej podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Podkreślić jednak należy, iż paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej (tak jak jest to w przypadku faktur VAT), jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót bądź podatek z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie.

Skoro kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należałoby prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2007 r. polegającą na handlu odzieżą i obuwiem. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z uwagi na nie przekroczenie wartości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W miesiącu lipcu 2010 r. Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Dokonał zgłoszenia i rozpoczął ewidencjonowanie obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej w obowiązującym terminie.

Kasa została błędnie zaprogramowana ? wg stawek podatku VAT w wysokości 7% i 22%. Kasa miała służyć do rejestracji transakcji nie uwzględniając podatku VAT, gdyż Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Do żadnego z błędnie wystawionych paragonów fiskalnych nie wystawiono faktury sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż Zainteresowanemu przysługuje uprawnienie do korekty wszystkich błędnie wystawionych paragonów w specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt, jeżeli podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczych udokumentowany wiarygodnymi dowodami.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Powyższe przepisy mają charakter sankcyjny i stosowane są w przypadku wystawienia przez podmiot faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek zapłaty wykazanego podatku dotyczy jednak tylko tych przypadków, w których kwota podatku wykazana została na fakturze VAT.

Zatem w przypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura VAT, w przedmiotowej sprawie paragonu fiskalnego, w którym wykazano kwotę podatku należnego, mimo że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, wystawca nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na tym dokumencie (tj. paragonie) kwoty podatku VAT.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Zgodnie z art. 99 ust. 7 ustawy przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania deklaracji podatkowych, gdyż jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż od 1 stycznia 2011 r. obowiązuje nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930). Jednakże w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797 ? obowiązujące od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r.).

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, z którego wynika, iż Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i nie wystawia faktur stwierdzających dokonanie sprzedaży. Niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga, czy Wnioskodawca faktycznie nie przekroczył kwoty sprzedaży opodatkowanej określonej w art. 113 ust. 1 i nie wystawiał faktur stwierdzających dokonanie sprzedaży, bowiem nie było to przedmiotem wniosku. Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element stanu faktycznego i nie było ono przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.