obowiązku umieszczania nazwy towaru na paragonie drukowanym przez kasę rejestrującą

2.7.2010

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2010r. (data wpływu 30 kwietnia 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2010r. (data wpływu 24 czerwca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy usługi na paragonie fiskalnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy usługi na paragonie fiskalnym. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 czerwca 2010r. (data wpływu 24 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP4/443-646/10/AZ z dnia 14 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną ? karczma, w której świadczy usługi organizacji imprez na zamówienie osób fizycznych. Zlecenia dotyczą usługi ? obsługi (wesel, komunii itp.), gdzie ilość uczestników imprezy przekracza czasami 100 osób, a płacącym za usługę jest zamawiający, któremu Wnioskodawca jest zobowiązany wydać paragon fiskalny za usługę gastronomiczną ? potrawy.

Obecnie Wnioskodawca wystawia paragon ze szczegółowym rozbiciem na konkretne potrawy, co bardzo utrudnia końcowe rozliczenie z zamawiającym, polegające na rozbieżności między umówioną kwotą za potrawy, a ich wyspecyfikowaniem na paragonie.

W załączeniu Wnioskodawca przedstawił kserokopię z takim szczegółowym rozbiciem, aby kwota paragonu była zgodna z faktycznie wydanymi potrawami i umówioną wartością wykonanej usługi gastronomicznej.

Zamówienia klienta na imprezę zbiorową (wesela, komunię) charakteryzują się indywidualną specyfiką komponowania potraw, które nie występują w menu karczmy, oraz kodach kasy fiskalnej, dlatego też na podstawie wstępnej kalkulacji ustalana jest kwota całościowa za usługę gastronomiczną - potrawy, bez jakichkolwiek napojów.

W uzupełnieniu do wniosku, wskazano, że usługa gastronomiczna świadczona w oparciu o zawartą z klientem umowę (wesela, komunia itp.) została zakwalifikowana przez Wnioskodawcę do ?pozostałych usług gastronomicznych? symbol PKWiU 55.30.14, natomiast usługa przygotowania i dostarczenia żywności odbiorcom zewnętrznym do ?usług cateringowych? symbol PKWiU 55.52.10.

Klasyfikacji dokonano według PKWiU z 1997r. obowiązującej w ustawach podatkowych do końca roku 2010r.

W roku 2011 gdy będzie obowiązywać PKWiU 2008 usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą umowę z klientem będą miały symbol 56.29.1

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowy będzie paragon fiskalny z wykazaniem wartości wydanych potraw (usługi) na kwotę ogółem z przyporządkowaniem stawki 7%, ponieważ napoje nie są objęte umówioną kwotą odpłatności od osoby...

Taki paragon zawierałby usługę gastronomiczną według stawki 7% na kwotę umówioną (obejmuje menu zgodnie z życzeniem zamawiającego ? załącznik do umowy), która wiąże obie strony. Po stronie przyjmującego zamówienie niejednokrotnie z wyprzedzeniem kilku miesięcznym istnieje duże ryzyko znacznych zmian cen rynkowych podstawowych produktów, a mimo to Wnioskodawca jest zmuszony do wykonania usługi zgodnie z wcześniej umówioną ceną od osoby.

Zdaniem Wnioskodawcy, celowe i zasadne jest wystawianie paragonu fiskalnego zgodnie z wcześniej przedstawioną sugestią tj. napoje według szczegółowej specyfikacji grupowań i stawek zgodnie z ich wydaniem, a usługa gastronomiczna według umówionej kwoty od osoby wykazując na paragonie fiskalnym kwotę ogółem według stawki 7%. Na przykład: zamówienie na 100 osób po 170,00 zł = 17 000 zł brutto, a na paragonie będzie tekst; usługa gastronomiczna potrawy netto 15 887,85 VAT 1 112,15 brutto 17 000,00.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ustawa o VAT nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie nakazując uwzględnienie powyższego w aktach wykonawczych Ministra Finansów (art. 111 ust. 9 ustawy o VAT).

Obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008r. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Jak wynika z treści § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia przez ?paragon fiskalny? rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedażyprowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
numer kolejny wydruku,
datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
cenę jednostkową towaru lub usługi,
ilość i wartość sprzedaży,
wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
łączną kwotę podatku,
łączną kwotę należności,
kolejny numer paragonu fiskalnego,
kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit.k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (§ 5 ust. 1 pkt 10).

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, iż na paragonie fiskalnym ma znajdować się nazwa towaru lub usługi.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć zgodnie ze ?Słownikiem Języka Polskiego? PWN nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi na paragonie fiskalnym powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar i usługę.

Natomiast używanie nazw grup usług zamiast jednoznacznie definiującej towar lub usługę nazwy indywidualnej jest naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zdaniem tut. organu, mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów i usług, które będą drukowane przez kasę rejestrującą na paragonie fiskalnym, ale pod tym warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować towar czy usługę, jakie zostały faktycznie zakupione przez klienta.

Wątpliwości po stronie Wnioskodawcy powstały w związku z możliwością potraktowania ww. usługi dla celów ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jako jednej usługi, podlegającej ewidencjonowaniu pod nazwą usługa gastronomiczna potrawy.

W tym miejscu należy zauważyć, czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego w procesie prowadzonej przezeń działalności produkcyjnej, służąc tym samym tej działalności produkcyjnej, albo też do zaspokojenia potrzeb zamawiającego o charakterze konsumpcyjnym.

Tym samym wyodrębnianie z usługi gastronomicznej świadczonej przez jeden podmiot poszczególnych jej elementów (potraw) jako odrębnych pozycji nie jest konieczne, jeśli wszystkie elementy zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie, tym bardziej jeżeli wszystkie elementy usługi opodatkowane są jedną stawką podatku VAT. Zatem przy realizacji umów, które w swoim przedmiocie składają się z kompleksu czynności usługowych zmierzających do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie, brak jest podstaw do ich odrębnego wykazywania na paragonie z kasy rejestrującej, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie elementy (koszty), które się na nią składają.

Wobec powyższego, jeżeli z umowy zawartej z kontrahentem wynika, że zleca on wykonanie jednej kompleksowej usługi gastronomicznej polegającej na obsłudze takich imprez jak wesela komunie itp., to może ona być traktowana jako usługa gastronomiczna stanowiąca jedną czynność bez rozbicia na poszczególne elementy składowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną ? karczma, w której świadczy usługi organizacji imprez na zamówienie osób fizycznych. Zlecenia dotyczą usługi ? obsługi (wesel, komunii itp.), gdzie ilość uczestników imprezy przekracza czasami 100 osób, a płacącym za usługę jest zamawiający, któremu Wnioskodawca jest zobowiązany wydać paragon fiskalny za usługę gastronomiczną ? potrawy.

Z powyższych informacji wynika, iż zamówienia klienta na imprezę zbiorową (wesela, komunię) charakteryzują się indywidualną specyfiką komponowania potraw, które nie występują w menu karczmy, oraz kodach kasy fiskalnej, dlatego też na podstawie wstępnej kalkulacji ustalana jest kwota całościowa za usługę gastronomiczną - potrawy

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem świadczenia polegającego na usłudze gastronomicznej, będzie kompleksowa usługa, której głównym celem będzie obsługa gastronomiczna imprezy (wesela, komunii itp.). Poszczególne elementy (potrawy) wchodzące w skład kompleksowej usługi służą wykonaniu czynności głównej ? obsłudze gastronomicznej określonej imprezy. Tym samym czynność ta może zostać wykazana na paragonie fiskalnym pod jedną nazwą z wykazaniem wartości usługi (wydanych potraw) na kwotę ogółem z przyporządkowaniem odpowiedniej dla danej usługi stawki podatku VAT.

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi) według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), określonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2010r.

Organy podatkowe nie są uprawnione do zaklasyfikowania, czy też weryfikacji klasyfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę usług do odpowiedniego grupowania PKWiU.

Organem kompetentnym do wydawania informacji w zakresie zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania PKWiU jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Jak wynika z wniosku ww. usługa gastronomiczna świadczona w oparciu o zawartą z klientem umowę (wesela, komunia itp.) została zakwalifikowana przez Wnioskodawcę do ?pozostałych usług gastronomicznych? symbol PKWiU 55.30.14, natomiast usługa przygotowania i dostarczenia żywności odbiorcom zewnętrznym do ?usług cateringowych? symbol PKWiU 55.52.10.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 224, poz. 1799), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W poz. 20 ww. załącznika wymieniono usługi gastronomiczne, z wyłączeniem:

sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
sprzedaży kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie nieprzetworzonym innych towarów opodatkowanych stawką 22%.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż sprzedaż usług gastronomicznych zaklasyfikowanych przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 55.30.14 oraz 55.52.10, przy uwzględnieniu wyłączeń wymienionych w poz. 20 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r., podlega opodatkowaniu 7% stawką VAT.

Należy także wskazać, iż z § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług.

Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Podkreślenia wymaga, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane usługi i umożliwiała jej właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

W oparciu o cytowane powyżej przepisy dotyczące ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, należy wskazać, iż w sytuacji prowadzenia sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, dowodem dokumentujących dokonanie sprzedaży jest paragon fiskalny. Dokument ten, jak wskazano powyżej powinien zawierać nazwę usługi jednoznacznie ją identyfikującą.

Nazwa usługi proponowana przez Wnioskodawcę na paragonie fiskalnym tj. ?usługa gastronomiczna potrawy? nie pozwala na jednoznaczną identyfikację wykonanej usługi. Nazwa wskazuje, iż przedmiotem świadczenia jest usługa gastronomiczna, natomiast nie wskazuje jaka to była konkretnie usługa. Użyte sformułowanie ?usługa gastronomiczna? wskazuje na grupę obejmującą bardzo szeroki zakres usług i nie definiuje jednoznacznie wykonanej usługi.

Jak wskazano powyżej, nazwy usług na paragonach należy tak zindywidualizować, aby nie było problemów z ich rozróżnieniem i przyporządkowaniem stawek. Zastosowana przez Wnioskodawcę nazwa usługi nie spełnia tych warunków. Wnioskodawca wykonuje liczne usługi gastronomiczne, zasadniczo więc wszystkie wykonywane przez niego usługi związane z obsługą wesel (komunii) są usługami gastronomicznymi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż zastosowana przez Wnioskodawcę na paragonie nazwa usługi ?usługa gastronomiczna?, nie identyfikuje wykonanej usługi w sposób wystarczająco jednoznaczny i precyzyjny, gdyż nie można wyłącznie na podstawie paragonu fiskalnego określić jaka konkretnie usługa gastronomiczna została wykonana.

Tym samym paragon fiskalny zawierający tylko sformułowanie treści ?usługa gastronomiczna ? potrawy? bez sformułowania jakiego towaru i usługi dotyczy nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż potraktowanie usługi polegającej na kompleksowej obsłudze gastronomicznej imprezy (wesela, komunii itp.) dla celów ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jako jednej usługi pod jedną nazwą jest prawidłowe. Sprzedawca nie musi bowiem na paragonie fiskalnym szczegółowo opisywać każdego towaru lub usługi. Wystarczy, że poda nazwę tak, aby można było przypisać mu odpowiednią stawkę VAT. Nie może jednak poprzestać na podaniu ogólnych grup towarów lub usług.

Należy zatem podkreślić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę oznaczenie sprzedawanej usługi, na paragonie drukowanym przez kasę rejestrującą tj. ?usługa gastronomiczna ? potrawy? nie identyfikuje jej w sposób jednoznaczny i precyzyjny, gdyż nie można określić jaka konkretnie usługa gastronomiczna została wykonana. Z paragonu dokumentującego transakcję powinna wynikać informacja umożliwiająca szczegółową identyfikację usługi, aby zapewnić konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia usługi z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Podsumowując, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego. Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania tych usług według PKWiU. Wskazuje się, że tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.