Zwolnienie od akcyzy zużycia węgla opałowego do ogrzania domu parafialnego i budynku kościoła.

11.5.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku 8 lutego 2012r. (data wpływu 13 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2012r. (data wpływu 30 kwietnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie:

zwolnienia od akcyzy zużycia węgla opałowego do ogrzania domu parafialnego ? jest prawidłowe,
zwolnienia od akcyzy zużycia węgla opałowego do ogrzania budynku kościoła ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia węgla opałowego do ogrzania domu parafialnego i budynku kościoła.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 kwietnia 2012r. (data wpływu 30 kwietnia 2012r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest kościelną osobą prawną. Organem Wnioskodawcy jest proboszcz.

Proboszcz mieszka w domu parafialnym przylegającym do budynku kościoła. Dom parafialny i kościół posiadają wspólny system grzewczy zasilany jednym piecem węglowym.

Wnioskodawca zamierza zakupić węgiel opałowy na cele grzewcze do pieca węglowego zasilającego system grzewczy domu parafialnego i budynku kościoła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy węgiel opałowy, który zamierza nabyć Wnioskodawca z przeznaczeniem na zużycie w piecu systemu grzewczego domu parafialnego i budynku kościoła będzie objęte zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane m.in. przez gospodarstwo domowe. W przekonaniu Wnioskodawcy budynek domu parafialnego w którym zamieszkuje proboszcz jak i budynek kościoła mieszczą się w zakresie składników służących do prowadzenia gospodarstwa domowego, a ogrzewanie tych obiektów służy wspólnocie domowej. Pojęcie gospodarstwa domowego nie zostało przez Ustawodawcę uregulowane. Wskazuje się jednak, iż cechą charakterystyczną dla gospodarstwa domowego jest wspólne zamieszkiwanie jego członków oraz udział i wzajemna ścisła współpraca w załatwianiu codziennych spraw, realizacji potrzeb oraz zadań tego gospodarstwa. Z uwagi na specyfikę struktury organizacyjnej Kościoła Rzymskokatolickiego gospodarstwem domowym osób duchownych sprawujących posługę duszpasterską w parafii jest gospodarstwo parafialne. Istotą gospodarstwa parafialnego, leżącą u podstaw jego zorganizowania i trwania jest sprawowanie obrządków kultu religijnego dla zamieszkujących w określonym obrębie katolików. Składnikiem majątkowym gospodarstwa parafialnego służącym do praktykowania czynności kultu religijnego jest przeznaczony do tego budynek kościoła. Sprawowanie liturgii w kościołach nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez parafie, a jedynie służy wykonywaniu czynności kultowych dla parafian przez osoby duchowne prowadzące gospodarstwo parafialne. Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno dom parafialny jak i budynek kościoła są składnikami służącymi do prowadzenia gospodarstwa domowego duchownych wspólnej parafii.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż węgiel opałowy, który zamierza nabyć z przeznaczeniem na zużycie w piecu systemu grzewczego domu parafialnego i budynku kościoła będą objęte zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe ? w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia węgla opałowego do ogrzania pomieszczeń domu parafialnego,
nieprawidłowe ? w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia węgla opałowego do ogrzania budynku kościoła.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla ? jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN ex 2701,
węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu ? jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN ex 2702,
koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy ? jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN ex 2704 00.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zakupić węgiel opałowy na cele grzewcze do pieca węglowego zasilającego system grzewczy domu parafialnego i budynku kościoła.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych ? jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy ? pozawala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). W szczególności z przepisu art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy wynika, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Zgodnie zatem z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu akcyzą.

Przepisy art. 31a ust. 2 ustawy, przewidują szereg zwolnień od podatku akcyzowego, a w tym pkt 3 tego przepisu stanowi, iż zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz .U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

Z kolei podmiot zużywający to w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Powyższe przepisy umożliwiają zwolnienie od podatku wyrobów węglowych zużywanych m.in. przez gospodarstwa domowe. Ustawa nie zawiera jednak definicji legalnej tego pojęcia.

Wobec powyższego należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika j. polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy ? str. 144 ? to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Gospodarstwo domowe to przede wszystkim zabudowania związane z pomieszczeniami mieszkalnymi (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).

Z opisu sprawy wynika, iż w dom parafialny, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, jest jedynie miejscem zamieszkania proboszcza, natomiast kościół jest miejscem praktykowania czynności kultu religijnego.

Stwierdzić zatem należy, iż dom parafialny mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia gospodarstwa domowego. Natomiast kościół, jak wskazał Wnioskodawca jest miejscem praktykowania czynności kultu religijnego ? zatem zdaniem tut. organu służy innym celom (nie jest ani pomieszczeniem stałego zamieszkania jego mieszkańców, ani budynkiem związanym z takim pomieszczeniem). Budynek kościoła nie może więc skorzystać ze zwolnienia uregulowanego w art. 31a ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia wyrobów węglowych zużywanych do ogrzania pomieszczeń domu parafialnego, natomiast wyroby węglowe zużywane do ogrzania budynku kościoła powinien nabyć z zapłaconą akcyzą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że węgiel opałowy, który zamierza zużyć do ogrzania domu parafialnego będzie objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, należało uznać za prawidłowe. Za nieprawidłowe należało natomiast uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż zwolnieniem, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, objęty będzie węgiel opałowy, zużywany do ogrzania budynku kościoła.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.