Zwolnienie wyrobu węglowego przeznaczonego do celu opałowego w procesie mineralogicznym.

Zwolnienie wyrobu węglowego przeznaczonego do celu opałowego w procesie mineralogicznym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm. oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z 25 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobu węglowego przeznaczonego do celu opałowego w procesie mineralogicznym ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobu węglowego przeznaczonego do celu opałowego w procesie mineralogicznym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X S.A. jest przedsiębiorstwem wytwarzającym mineralną wełnę skalną. Linia technologiczna produkcji mineralnej wełny skalnej składa się z wielu etapów. Spółka w procesie produkcji mineralnej wełny skalnej używa koksu (objętego kodem CN 2704) jako paliwa do podgrzania do wysokiej temperatury pieca szybowego w którym dochodzi do stopienia skał glinowo-krzemowych (bazalt, gabro, boksyt) oraz dolomitu lub zamiennie wapienia w wyniku tego stopienia tworzy się płynna lawa z której powstaje mineralna wełna skalna. Proces wytwarzania skalnej wełny mineralnej rozpoczyna się od odmierzenia właściwych proporcji surowców i umieszczenia ich w specjalnym żeliwnym piecu, w którym koks, stosowany jako paliwo, podczas spalania wytwarza wysoką temperaturę, wynoszącą ok. 1400 - 1500°C. W takiej temperaturze skały mineralne (bazalt, gabro, boksyt) przyjmują postać płynnej lawy.

Surowce do procesu wytopu dostarczane są do zakładu w granulacji odpowiedniej do sporządzenia mieszanki surowcowej. Na terenie zakładu nie prowadzi się dodatkowych procesów kruszenia i przygotowywania surowców mineralnych jak również koksu. Spółka nabywa koks od kontrahenta zarejestrowanego jako pośredniczący podmiot węglowy. Zakupiony koks jest wsypywany do boksów magazynowych. Tożsama procedura dotyczy surowców mineralnych. Każdy składnik ma odrębny boks. Z boksów zasypowych suwnica pobiera surowce mineralne oraz koks, każdy z osobna i wrzuca do pierwszego zbiornika zasypowego z którego następuje pobranie do produkcji. Następnie surowce mineralne i koks są przesypywane na wagi, skąd w odpowiednich ilościach są podawane za pomocą przenośnika taśmowego do pieca szybowego (żeliwiakowego).

Koks podczas dozowania trafia na separator który oddziela właściwą frakcję od odsiewki, która przenośnikiem taśmowym przesyłana jest do zbiornika o pojemności około 1,5 m³, a następnie sprzedawana jest pośredniczącemu podmiotowi węglowemu. Odsiewka stanowi około 2-3% zakupionego koksu.

Reasumując około 97-98 % nabytego koksu jest wykorzystywana w procesie produkcji wełny mineralnej, a 2-3 % stanowi odsiewkę, która jest sprzedawana.

W dalszym etapie produkcji w piecu żeliwiakowym umieszczana jest mieszanka surowcowa składająca się z surowców mineralnych, natomiast koks służy do podgrzania pieca do wysokiej temperatury powodując spalenie ww. surowców mineralnych. Do pieca doprowadzane jest bowiem gorące powietrze, które powoduje że koks się rozpala. Koks w procesie produkcji pełni rolę paliwa.

Koks podczas spalania wytwarza bardzo wysoką temperaturę ok. 1500 °C, co w efekcie doprowadza do stopienia skał, zamieniając je w gorącą lawę. Następnie lawa w formie płynnej podawana jest na wirujące z prędkością kilku tysięcy obrotów dyski w ten sposób tworząc naturalne włókno, które jest schładzane powietrzem i zbierane w komorze osadczej w postaci kobierca wełny.

Spółka posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 752, ze zm.), zwana dalej ustawą o podatku akcyzowym używającego wyrobów węglowych, do których zaliczany jest koks, do celów objętych zwolnieniem od akcyzy (w procesie produkcji) i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą (sprzedaż odsiewki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka nabywając i zużywając koks, wykorzystywany do produkcji skalnej wełny mineralnej korzysta ze zwolnienia od akcyzy, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 3la ust. 1 pkt 7, ustawy o podatku akcyzowym, kwalifikując użycie koksu w produkcji jako proces mineralogiczny na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku akcyzowym, sklasyfikowany w nomenklaturze NACE pod kodem Dl 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych? w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym nabycie wyrobów węglowych i zużywanie przez pośredniczący podmiot węglowy, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Jednakże ustawodawca w art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym zawarł katalog zwolnień z opodatkowania podatkiem akcyzowym, wyrobów węglowych zużywanych do celów opałowych m. innymi w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej.

Po dokładnej analizie procesu produkcyjnego mineralnej wełny skalnej Wnioskodawca jest zdania, że nabycie i zużycie koksu wykorzystywanego przez niego do produkcji mineralnej wełny skalnej, spełnia warunki zwolnienia od podatku akcyzowego, co jest określone w art. 3la ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym. Nabywany, koks wykorzystywany do produkcji mineralnej wełny skalnej, jest wykorzystywany w produkcji jako produkt służący do opalenia pieca przez co wytwarzana jest w piecu wysoka temperatura doprowadzając do stopienia skał (surowiec z którego tworzona jest mineralna wełna skalna). Tym samym nabywany i zużywany do celów produkcyjnych koks daje możliwość zastosowania zwolnienia z podatku akcyzowego jako wyrób węglowy przeznaczone do celów opałowych w procesie mineralogicznym.

Opodatkowanie wyrobów akcyzowych takich jak węgiel brunatny, węgiel kamienny i koks, określanych terminem ?wyroby węglowe? reguluje ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym dalej zwana jako ustawa (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 752, ze zm.).

Zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ustawa ta określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej ?akcyzą?, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Z kolei art. 2 ust 1 ustawy definiuje wyroby akcyzowe jako wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Natomiast z art. 2 ust. la ustawy o podatku akcyzowym przez wyroby węglowe rozumie się wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Zgodnie z przywołanym załącznikiem do wyrobów węglowych opodatkowanych akcyzą zaliczane są następujące wyroby przeznaczone do celów opałowych:

  • węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla objęte kodem Nomenklatury Scalonej (CN) 2701,
  • węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu objęte kodem CN 2702,
  • koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - objęte kodem CN 2704.

Zgodnie z przywołanymi powyżej definicjami koks jako wyrób węglowy zaliczany jest do wyrobów akcyzowych o których mowa w ww. ustawie.

W myśl art. 9a ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

  1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu,
  2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego,
  3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego,
  4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy,
  5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
    1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
    2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
    3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości,
  6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary.
  7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.



Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym opodatkowaniu akcyzą podlega użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy. Jednakże ustawodawca stworzył możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania akcyzą wyrobów węglowych pod warunkiem ich wykorzystania do celów opałowych.

Katalog zwolnień z akcyzy wyrobów węglowych ustawodawca zawarł w art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z brzmieniem przywołanego przepisu zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

  1. w procesie produkcji energii elektrycznej,
  2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych,
  3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (...)
  4. do przewozu towarów i pasażerów koleją,
  5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej,
  6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie,
  7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej,
  8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe,
  9. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego przedmiotem działalności Spółki jest produkcja skalnej wełny mineralnej. Wykorzystywany w procesie produkcji koks działa jak opał do pieca gdzie podczas spalania koksu rozgrzewa go do bardzo wysokiej temperatury. W specjalnym piecu szybowym pod wpływem wysokiej temperatury stapiane są skały bazalt i gabro, przekształcając je w płynną lawę i ostatecznie powstaje mineralna wełna skalna.

Jak wynika z art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby zużywany koks korzystał ze zwolnienia z podatku akcyzowego musi być on przeznaczony do celów opałowych w procesach mineralogicznych.

Ustawodawca nie definiuje w Ustawie, co należy rozumieć przez przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych. Należy zatem w pierwszej kolejności rozpatrzeć, jak winno się rozumieć ?cel opałowy?. Spółka w pierwszej kolejności zwraca uwagę, iż zwrot ?zużycie w celach opałowych? był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystywania w celach opałowych stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w przytaczanym wyroku opowiedział się za interpretowaniem wyrażenia ?użycie jako paliwo opałowe", jako odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego.

Powyższe określenie celu opałowego można odnieść do spalania wyrobów węglowych. Innymi słowy przez zużycie koksu na cele opałowe należy rozumieć takie jego zastosowanie, którego jedynym celem jest uzyskanie wysokiej temperatury w wyniku procesu spalania, jednocześnie należy nadmienić, iż zwrot zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których temperatura uzyskiwana w następstwie spalania koksu jest używana w celach grzewczych, piec osiąga temperaturę 1500°C i w takiej temperaturze skaty mineralne (bazalt, gabro, boksyt) przyjmują postać płynnej lawy i ostatecznie produktu finalnego tj. mineralnej wełny skalnej. Jeżeli więc celem nabycia koksu jest uzyskanie w wyniku procesu jego spalania wysokiej temperatury koniecznej dla właściwych procesów mineralogicznych to koks ten pełni funkcję celów opałowych.

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego w oparciu o powyższą analizę należy stwierdzić, iż koks zużywany do procesu produkcyjnego mineralnej wełny skalnej przeznaczany jest do celu opałowego. Koks służy bowiem wprost do wytwarzania ciepła (wysokiej temperatury) pieca. Bez koksu - wyrobu węglowego, nie mógłby być zrealizowany cel opałowy tj. wytworzenie ciepła w wyniku spalania koksu, które jest niezbędne do spalania surowców mineralnych i powstaniu płynnej lawy z tych surowców tworzących ostatecznie mineralną wełnę skalną. Bez koksu nie mógłby powstać finalny produkt Wnioskodawcy. Tylko w tym wypadku pozwoli to na wykonywanie działalności produkcyjnej przez Wnioskodawcę jakimi są m.in. procesy mineralogiczne. Świadczy to o ważnym i niezbędnym uczestnictwie w całym procesie produkcyjnym czynnika, którym jest ww. koks, a bez którego cały proces nie może funkcjonować.

Odnosząc się natomiast do definicji procesów mineralogicznych to w tym zakresie należy wskazać na art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku akcyzowym, który definiuje procesy mineralogiczne jako procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem Dl 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych? w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str.. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t.04, str. 177, z późn. zm.).

Zdaniem Spółki proces stapiania skał np. bazaltu i gabro przy użyciu koksu jako opału stanowi proces mineralogiczny w myśl definicji zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy. Zgodnie z treścią przepisu proces mineralogiczny to proces sklasyfikowany w nomenklaturze NACE pod kodem Dl 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych? w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Zgodnie z powyższą nomenklaturą do podsekcji Dl 26 zalicza się m.in. następujące rodzaje działalności:

26.8 Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych 269x

26.81 Produkcja artykułów ściernych 2699x

26.82 Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana 2699x - polski odpowiednik to PKP 23.99.Z w którym zawarta jest produkcja wełny mineralnej skalnej.

Spółka prowadzi działalność w oparciu o PKD 23.99.Z należy zatem uznać, iż produkcja mineralnej wełny skalnej zalicza się do działalności określonej jako 26.82 tj. Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana 2699x co stanowi proces mineralogiczny o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym.

Reasumując Spółka nabywając i zużywając koks do produkcji mineralnej wełny skalnej korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca w procesie technologicznym produkcji mineralnej wełny skalnej zużywa koks o kodzie CN 2704. Koks służy jako paliwo do podgrzania do wysokiej temperatury pieca szybowego w którym dochodzi do stopienia skał glinowo-krzemowych (bazalt, gabro, boksyt) oraz dolomitu lub zamiennie wapienia w wyniku tego stopienia tworzy się płynna lawa z której powstaje mineralna wełna skalna. Wnioskodawca jako podmiot posiadający statut pośredniczącego podmiotu węglowego chce korzystać ze zwolnienia od akcyzy dla wyrobu węglowego - koksu przeznaczonego do celów opałowych w procesie mineralogicznym, kwalifikując użycie koksu w produkcji jako proces mineralogiczny na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy akcyzowej, sklasyfikowany w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych?.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 21 ww. załącznika pod kodem ex CN 2704 00 wymieniono koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Wobec powyższego wyroby o kodzie CN 2704 przeznaczone do celów opałowych ? jak wynika z cyt. wyżej poz. 21 załącznika nr 1 do ustawy ? są wyrobami akcyzowymi w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

  1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
  2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
  3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
  4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
  5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
    1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
    2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
    3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
  6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
  7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Stosownie do treści art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:


  1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121);
  2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
  3. wydanie w zamian za wierzytelności;
  4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
  5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
  6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
  7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
  8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
  9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

  1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
  2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
  3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.[22]), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. z 2013 r. poz. 1457), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 217 oraz z 2014 r. poz. 24), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.[23]), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.[24]);
  4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
  5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
  6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
  7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
  8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;
  9. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Przy czym zgodnie art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

  1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
  2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
  3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy, procesy mineralogiczne to procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych? w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Powołany przepis art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy odwołując się do ww. rozporządzenia nie posługuje się kryterium podmiotowym (np. poprzez użycie zwrotu ?podmioty wykonujące działalność sklasyfikowaną pod kodem NACE DI 26) lecz używa zwrotu ?procesy sklasyfikowane? pod kodem DI 26.

Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 ?proces? to przykładowo: przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny.

Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym.

W świetle powyższego należy uznać, że zwolnieniu od podatku podlega tylko wyrób węglowy zużywany w przebiegu regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym w ramach działalności gospodarczej sklasyfikowanej pod kodem NACE DI 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych?.

Innymi słowy prawodawca odwołuje się do zakresu czynności, które stricte nadają działalności sklasyfikowanej w ww. rozporządzeniu charakter ?produkcji produktów z pozostałych surowców niemetalicznych? o kodzie NACE DI 26 (zwolnienie przedmiotowe).

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia z akcyzy względem nabywanego i zużywanego koksu, w oparciu o przepis art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy, w sytuacji kwalifikacji opisanej produkcji skalnej wełny mineralnej do procesu mineralogicznego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy. Innymi słowy Wnioskodawca ma wątpliwości czy kwalifikując, na gruncie przepisu art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy, opisany proces produkcji do procesu mineralogicznego sklasyfikowanego w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych? jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy.

Stosownie do powyższego, mając na uwadze pytanie Wnioskodawcy oraz przedstawione przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca nabywa w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy, koks (wyrób węglowy) i zużywa go do produkcji skalnej wełny mineralnej, tj. zużywa go w procesie produkcji kwalifikowanej do procesu mineralogicznego sklasyfikowanego w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ? jest uprawniony do zastosowania ww. zwolnienia z akcyzy. Warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystanie koksu do celów opałowych w ww. procesach produkcyjnych kwalifikowanych do procesów mineralogicznych.

Kluczowe dla sprawy jest zatem rozstrzygnięcie czy wyrób węglowy zużywany w procesie technologicznym jest wyrobem przeznaczonym (zużywanym) do celów opałowych.

W ustawie o podatku akcyzowym, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie ?do celów opałowych?.

Zgodnie zaś z ?Nowym słownikiem języka polskiego PWN? (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002): opał to ?materiał służący do opalania, to czym się pali?, a opałowy to ?nadający się na opał, służący do opalania?. W potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych). Tylko zatem tak użyty materiał jest wykorzystywany na cele opałowe.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe definicje uznać należy, iż ?cel opałowy? spełniony zostanie w każdym przypadku, gdy zużywany wyrób węglowy służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej. Wykładnia literalna omawianych przepisów każe przyjąć, że mamy tu do czynienia z procesem polegającym na spalaniu paliwa opałowego w celu wytworzenia energii cieplnej. Zużyciem koksu na cele opałowe będzie zatem zużycie go bezpośrednio w urządzeniu grzewczym, tj. urządzeniu bezpośrednio przetwarzającym energię uzyskaną w wyniku spalania paliwa opałowego na energię cieplną. Innymi słowy przez zużycie wyrobu węglowego na cele opałowe należy rozumieć takie jego zastosowanie, którego celem jest uzyskanie energii cieplnej w wyniku procesu spalania.

W tej kwestii wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie C-240/01 Komisja Europejska vs. Republika Federalna Niemiec.

W uzasadnieniu wyroku TSUE wskazał, że pomimo braku w przepisach unijnych definicji celu opałowego, państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji tego pojęcia, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności w definiowaniu tego pojęcia przez poszczególne państwa członkowskie.

Taka sytuacja z kolei mogłaby prowadzić do naruszenia zasady równości oraz uczciwej konkurencji w ramach Unii Europejskiej. Ponadto, TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania olejów w celach opałowych stwierdził, że zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. TSUE wskazał, że ?cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia ?użycie jako paliwo opałowe?, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego?. Zgodnie z wyrokiem TSUE, zużycie wyrobów akcyzowych w celach opałowych występuje zawsze wtedy, gdy spalanie wyrobów akcyzowych prowadzi do powstania energii cieplnej bez względu na sposób jej wykorzystania.

Takie rozumienie ?celu opałowego? potwierdził również NSA w wyroku z dnia 27 października 2010 r. sygn. akt I GSK 1172/09 podkreślając, że wyrażenie to odnosi się do tych przypadków, gdy na skutek spalania oleju mineralnego powstaje energia cieplna, która jest używana do ogrzewania. NSA podkreślił, że pojęcia tego nie można ograniczyć wyłącznie do sytuacji, w których energia cieplna wytwarzana w związku ze spalaniem olejów mineralnych jest używana w celach grzewczych. Zakres tego pojęcia rozciąga się również na takie przypadki, gdy wyprodukowane ciepło zużywane jest w innych celach niż grzewcze.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy objętej wnioskiem należy stwierdzić, że w sytuacji gdy w procesie mineralogicznym, w którym w wyniku spalania koksu powstaje energia cieplna zużywana do procesu stapiania skał, to koks ten zostaje zużyty do celów opałowych.

Tym samym koks ? wyrób węglowy korzysta ze zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy, tj. koks korzysta ze zwolnienia z tytułu zużycia go do celów opałowych w procesie produkcji kwalifikowanym do procesu mineralogicznego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego lub kontroli podatkowej odmiennego stanu sprawy niż przedstawionego we wniosku.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11) - zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zatem mając na uwadze powyższe w gestii Wnioskodawcy jest przyporządkowanie działalności do odpowiedniej klasyfikacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika