Zaliczenie samochodu osobowego do środków trwałych oraz odpisów amortyzacyjnych i wydatków eksploatacyjnych (...)

STANOWISKO PODATNIKA
'Według mojej wiedzy wynikającej z lektury prasy prawnej będę mogła zakupiony samochód wpisać jako środek trwały do swojej działalności gospodarczej i korzystać ze związanych z tym przywilejów podatkowych.'

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn.zm./ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Możliwość zaliczenia wydatku do podatkowej kategorii kosztów uzyskania przychodów istnieje wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki, tj. wydatek:
- pozostaje w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
- nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.
Art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy podatkowej stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.
Stosownie do zapisu art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /odpisy amortyzacyjne/ dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.
W świetle art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mając na uwadze cytowany wyżej przepis należy stwierdzić, iż składnik majątku staje się środkiem trwałym dopiero wówczas, gdy spełnia warunki określone w art. 22a ust.1 ustawy.
Stosownie do zapisu art. 22f ust.1 ustawy podatkowej podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust.1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy podatkowej.
Stosownie do art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.
Art. 22n ust. 6 ustawy podatkowej stanowi, że w razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, iż zakup samochodu osobowego stanowiącego wspólność majątkową małżonków zostanie udokumentowany fakturą wystawioną na męża. Samochód ten chce Pani wnieść jako środek trwały do prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.
Fakt przekazania samochodu osobowego, zakupionego na nazwisko męża , na potrzeby prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej powinien być potwierdzony dokumentem zawierającym dane potwierdzające stan faktyczny dokonanej operacji, tj określać: datę jej dokonania, rodzaj środka trwałego będącego przedmiotem przekazania oraz inne dane niezbędne do wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych i prawidłowego ustalenia odpisów amortyzacyjnych.
W sytuacji kiedy małżonek Pani nie będzie wykorzystywać przedmiotowego samochodu w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie, wówczas podstawą dokonywania przez Panią odpisów amortyzacyjnych będzie 100% wartości początkowej tegoż samochodu.
Zatem, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż fakt udokumentowania zakupu samochodu, stanowiącego wspólność majątkową małżonków, fakturą wystawioną na męża, nie stanowi przeszkody do zaliczenia przedmiotowego samochodu do środków trwałych w Pani firmie, przy spełnieniu warunków określonych w art. 22a ust. 1 ustawy podatkowej. Warunkiem niezbędnym do zaliczania odpisów amortyzacyjnych dotyczących przedmiotowego samochodu do kosztów uzyskania przychodów jest dokonanie wpisu samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych. Zaliczając zaś odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów należy mieć na uwadze cytowany wyżej przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy podatkowej.
Kosztem uzyskania przychodów dla celów podatkowych będą również ponoszone przez Panią wydatki dotyczące eksploatacji przedmiotowego samochodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23ust. 1 ustawy podatkowej.
W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż stanowisko przedstawione w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Referencje

PDIA/415-12/2006, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego