1. Czy opłaty za noclegi w miejscach nie będących hotelami pracowniczymi Wnioskodawczyni może zaliczyć (...)

1. Czy opłaty za noclegi w miejscach nie będących hotelami pracowniczymi Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?2. Czy koszt spotkań z przyszłymi zleceniodawcami w restauracji itp. miejscach Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), uzupełnionym w dniach 13, 14 i 23 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

  • w części dotyczącej opłaty za noclegi pracowników ? jest prawidłowe,
  • w części dotyczącej wydatków związanych ze spotkaniami z przyszłymi zleceniobiorcami w restauracji ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 października 2009 r. znak ILPB1/415-1004/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 października 2009 r., a w dniach 13, 14 i 23 października 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność budowlaną, która polega na wykonywaniu prac na terenie całe Polski. Znaczącym kosztem tej działalności są noclegi pracowników. Hotele pracownicze najczęściej są zajęte, więc Wnioskodawczyni musi poszukiwać noclegów w pensjonatach, willach, motelach, agroturystykach itp. Są to miejscowości, gdzie wykonywane są prace wynikające z podpisanych umów lub miejscowości w ich pobliżu.

Specyfika działalności (budowy na terenie Polski) powoduje, że spotkania dotyczące podpisania przyszłych umów odbywają się poza miejscem siedziby firmy. Są to najczęściej restauracje w miejscu wykonywania prac kontraktowych lub miejscowości, gdzie będą wykonywane prace.

Na terenie budowy najczęściej nie można przeprowadzać spokojnych rozmów. Negocjacje z przedstawicielstwem głównego inwestora muszą być przeprowadzane w miejscach, gdzie firma Wnioskodawcy będzie postrzegana jako solidny i rzeczowy partner.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy opłaty za noclegi w miejscach nie będących hotelami pracowniczymi Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...
  2. Czy koszt spotkań z przyszłymi zleceniodawcami w restauracji itp. miejscach, Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...


Zdaniem Wnioskodawczyni, zarówno koszt noclegów pracowników oraz opłaty za posiłki podczas spotkań mających na celu podpisanie przyszłych umów powinny być kosztem uzyskania przychodów w prowadzonej przez Nią działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

  • za prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za noclegi pracowników,
  • za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze spotkaniami z przyszłymi zleceniobiorcami w restauracji.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


Zatem, koszty noclegu, są wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodu. Są to koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem. Tylko w przypadku, gdy właściciel firmy właściwie nie udokumentuje poniesionych wydatków wówczas nie może zaliczyć ich do kosztów.

Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki związane z opłatami za noclegi w miejscach nie będących hotelami pracowniczymi Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania, ponieważ nie zostały one wymienione w art. 23 ww. ustawy, jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie zaś do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot ?w szczególności? oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji. w związku z tym można posłużyć się słownikową definicją tego pojęcia. i tak zgodnie z definicją zawartą w ?Nowym Słowniku Języka Polskiego? (PWN, Warszawa 2003) ?reprezentacja? to ?okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną?.

Przenosząc definicję słownikową na grunt ww. ustawy podatkowej, stwierdzić trzeba, iż reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

  • stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
  • stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.


W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia ?reprezentacja? oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy jednoznacznie wynika, iż wydatki na wyżywienie, posiłki dla przyszłych zleceniobiorców, jakie Wnioskodawczyni ponosi, które wiążą się z tworzeniem oraz utrwalaniem dobrego wizerunku firmy na zewnątrz, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Spotkanie i zapewnienie jego uczestnikom wyżywienia wpływać będzie na lepsze postrzeganie przez nich firmy Wnioskodawczyni i utrwalanie jej pozytywnego obrazu. Planowane wydatki mają charakter okazałości i wystawności, odbiegają bowiem od zasad ogólnie przyjętych w kontaktach z innymi podmiotami gospodarczymi. Należy zatem uznać je za wydatki reprezentacyjne, które wyłączone zostały na mocy art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zagadnienia w tej części uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. kosztów uzyskania przychodów w opisanym stanie faktycznym) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 10 grudnia 2009 r. nr ILPB1/415-1004/09-6/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB1/415-1004/09-6/AG, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika