Między Wnioskodawcą a jego rodzicami została podpisana umowa użyczenia. Przedmiotem umowy jest nieruchomość, (...)

Między Wnioskodawcą a jego rodzicami została podpisana umowa użyczenia. Przedmiotem umowy jest nieruchomość, której właścicielami są rodzice Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca w użyczonej nieruchomości prowadzi działalność gospodarczą. W aneksie do ww. umowy zawarto zapis, iż wszelkie koszty remontów ponosi używający.Czy w przedstawionym stanie faktycznym powstaje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym u stron umowy?Czy koszty remontów pomieszczeń przeznaczonych na działalność gospodarczą, które poniósł Wnioskodawca stanowią u niego koszt uzyskania przychodu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W. M. przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2007r. (data wpływu 19 lipca 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z nieodpłatnie udostępnionej nieruchomości oraz zaliczenia wydatków na remont powyższej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 19 lipca 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie oraz zaliczenia wydatków na remont powyższej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 10 maja 2007r. między Wnioskodawcą a jego rodzicami została podpisana umowa użyczenia. Przedmiotem umowy jest nieruchomość, której właścicielami są rodzice Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca w użyczonej nieruchomości prowadzi działalność gospodarczą. W aneksie do ww. umowy zawarto zapis, iż wszelkie koszty remontów ponosi używający.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym powstaje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym u stron umowy...
  2. Czy koszty remontów pomieszczeń przeznaczonych na działalność gospodarczą, które poniósł Wnioskodawca stanowią u niego koszt uzyskania przychodu...


Zdaniem Wnioskodawcy u stron umowy nie powstanie przychód do podatkowania podatkiem dochodowym, natomiast wydatki poniesione na remont pomieszczeń stanowią koszt uzyskania przychodu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom fizycznym i prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej uważa się wartość czynszową, stanowiącą równowartość czynszu, jaki przysługiwałby od tych osób w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości. Nie jest jednak przychodem wartość czynszowa lokali lub budynków mieszkalnych udostępnionych osobom pozostającym z podatnikiem w stosunku pracy, dla których stanowi ona nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1.

Jednakże na mocy art. 16 ust. 2 ww. ustawy nie ustala się wartości czynszowej tej nieruchomości lub jej części, a wydatki związane z nieruchomością nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, jeżeli właściciel nieruchomości używa jej m.in. na własne potrzeby lub potrzeby członków rodziny.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia członka rodziny. Katalog osób należących do rodziny określa wyżej wzmiankowana ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią art. 111 § 3 tejże ustawy za członków rodziny podatnika uważa się zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, małżonków zstępnych, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia oraz pozostającą z podatnikiem w faktycznym pożyciu.

Z kolei art. 21 ust.1 pkt 125 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Do poszczególnych grup podatkowych, zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) zalicza się:

  1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
  2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
  3. do grupy III - innych nabywców.


Za rodziców w rozumieniu art. 14 ust. 4 ww. ustawy uważa się również przysposabiających, a za zstępnych także przysposabiających i ich zstępnych.

Ustosunkowując się do kwestii zaliczania poniesionych wydatków na remont pomieszczeń wykorzystywanych w działalności gospodarczej należy stwierdzić, iż zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego powyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

    - pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia źródła przychodu.
    - być prawidłowo udokumentowany,
    - nie znajdować się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki i koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Dla rozstrzygnięcia kwestii, czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki będą stanowić koszty uzyskania przychodu należy przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne przeanalizować przez pryzmat przepisów art. 710 oraz 712-713 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. W myśl art. 712 ww. ustawy, jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania. Przepis art. 713 ustawy kodeks cywilny stanowi z kolei, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia. Jeżeli jednak działał zgodnie ze swoimi obowiązkami, może żądać zwrotu uzasadnionych wydatków i nakładów wraz z ustawowymi odsetkami (art. 753 § 2 zdanie drugie Kodeksu cywilnego). Jak z powyższego wynika strony umowy użyczenia mogą określić zakres prac, które może wykonać biorący rzecz do używania w celu przystosowania do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej oraz wskazać, kogo faktycznie obciążają koszty związane z wykonaniem tych prac. Tym samym przedsiębiorcy, którzy korzystają nieodpłatnie z cudzych rzeczy, mogą rozliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów ? w oparciu o stosowną umowę ? wydatki związane m.in. z przystosowaniem obcych środków trwałych do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość tych wydatków może stanowić koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli są to wydatki o charakterze remontowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia remontu. Należy zatem posłużyć się definicją tego pojęcia zawartą art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem remont to wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Wydatki na remont mogą być zatem zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonywanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, czy użytkowej, a w konsekwencji ? wartości początkowej środka trwałego.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, 64-100 Leszno, ul. Dekana 6.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika