Czy wypłata opisanego w stanie faktycznym ekwiwalentu spadkobiercom uprawnionych pracowników, podlega (...)

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej: ?Spółką?) jest podmiotem obowiązanym do wypłaty ekwiwalentu do nieodpłatnego nabycia akcji, o którym mowa w art. 38b ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 ze zm., zwana dalej: ?ustawą z dnia 30 sierpnia 1996 r.?). Ekwiwalent ten winien być wypłacony pracownikom spółek, których akcje wniesiono do Spółki, jak również spadkobiercom tych pracowników. Obecnie Spółka rozpoczęła proces wypłat ekwiwalentów pracownikom oraz zamierza rozpocząć proces wypłat uprawnionym spadkobiercom pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłata opisanego w stanie faktycznym ekwiwalentu spadkobiercom uprawnionych pracowników, podlega obowiązkowi poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 38b ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r., w przypadku wniesienia akcji należących do Skarbu Państwa do innej jednoosobowej spółki Skarbu Państwa uprawnionym pracownikom oraz rolnikom lub rybakom przysługuje ekwiwalent prawa do nieodpłatnego nabycia akcji w postaci wynagrodzenia należnego z tytułu umorzenia akcji wypłaconego przez spółkę. Wypłata tego wynagrodzenia może być dokonana przez spółkę w ratach, oprocentowanych w wysokości nie niższej niż wskaźnik, o którym mowa w art. 35 ust. 2. W interpretacji indywidualnej dotyczącej kwalifikacji prawno-podatkowej rozpatrywanego ekwiwalentu, zdaniem organu podatkowego, w przypadku gdy Spółka wypłaci lub postawi do dyspozycji wnioskodawcy ekwiwalent w postaci należnego wynagrodzenia z tytułu umorzenia akcji, stanowić to będzie przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwana dalej: ?ustawą z dnia 26 lipca 1991 r.?). Przyjmując za trafne - dla celów niniejszego zapytania - stanowisko organu podatkowego, należy stwierdzić, że skoro wypłata bądź postawienie do dyspozycji ekwiwalentu stanowią przychody z tytułu praw majątkowych, do których zastosowanie ma art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., to Spółka jako płatnik - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. powinna od tych przychodów pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zdaniem Spółki, z powyższego wynika, że w przypadku osiągania przychodów, których źródłem są prawa majątkowe (art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.), płatnicy są zobowiązani do poboru zaliczek na podatek dochodowy. Przepis ustanawiający obowiązek płatniczy nie uzależnia poboru podatku od sposobu nabycia prawa majątkowego. Tym samym również w przypadku, gdy prawo majątkowe zostało nabyte w drodze spadkobrania, istniał będzie obowiązek płatniczy z tytułu wypłaty świadczenia, będącego realizacją prawa majątkowego, w tym w postaci rozpatrywanego prawa do ekwiwalentu.

Ponadto zdaniem Spółki przy wypłacie rozpatrywanego ekwiwalentu nie będzie miał zastosowania art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. - zgodnie z którym przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Realizacja prawa majątkowego przysługującego określonej osobie fizycznej nie podlega wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. - nie jest bowiem przychodem podlegającym przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Realizacja praw majątkowych nie została wymieniona w art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 14, poz. 1514, ze zm., zwana dalej: ?ustawą z dnia 28 lipca 1983 r.?), jako czynność podlegająca podatkowi od spadków i darowizn. W związku z powyższym - zdaniem Spółki - nabycie prawa majątkowego w np. drodze spadku, jest odrębną czynnością od realizacji tego prawa majątkowego; tym samym wypłata (postawienie do dyspozycji) ekwiwalentu jako wynagrodzenia z tytułu nabytego przez spadkobiercę prawa majątkowego w postaci prawa do ekwiwalentu, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przestawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.