Czy były wspólnik spółki cywilnej po rozwiązaniu spółki i kontynuowaniu działalności jako jednoosobowa (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od budynku niemieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na koniec grudnia 2007 roku została rozwiązana dwuosobowa spółka cywilna, która była właścicielem budynku usługowo-biurowego, nabytego przez nią w grudniu 1995 roku za cenę 131.018,00 zł netto i od tej wartości amortyzowano wg stawki 2,5% rocznie.

W momencie rozwiązania spółki zniesiono współwłasność budynku, a każdy ze wspólników przejął nieodpłatnie połowę nieruchomości. Każdy też, jako jednoosobowa firma kontynuuje działalność gospodarczą, polegającą m.in. na wynajmie lokali użytkowych w ww. budynku. Będąc jednym z nich, w dniu 1 stycznia 2008 r. Wnioskodawca wprowadził opisaną nieruchomość do ewidencji środków trwałych i zamierza na koniec roku podatkowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roczny odpis amortyzacyjny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy były wspólnik spółki cywilnej po rozwiązaniu spółki i kontynuowaniu działalności jako jednoosobowa firma, po przejęciu środka trwałego, tj. lokalu niemieszkalnego będącego wcześniej własnością spółki, ma obowiązek kontynuowania amortyzacji rozpoczętej przez spółkę, czy też amortyzuje od początku powstałą w wyniku podziału nieruchomość...
2. Jeżeli amortyzuje od początku, to czy wartość początkowa środka trwałego, w związku z nieodpłatnym nabyciem ustala się według cen rynkowych z dnia przejęcia ? w tym przypadku określonej w akcie notarialnym sporządzonym z tytułu rozwiązania spółki cywilnej oraz zniesienia współwłasności nieruchomości w grudniu 2007 roku w wysokości 475.000 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ust. 12 i 13 oraz art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady kontynuacji wyceny środków trwałych i kontynuacji odpisów amortyzacyjnych mają zastosowanie w przypadku m.in. gdy: następuje zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną.

Opierając się na wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2005 r. (FSK 1557/04), który podkreślił, tu cyt:

?Wystąpienie wspólnika ze spółki cywilnej i podjęcie przez niego działalności na własny rachunek nie było zmianą formy prawnej działalności, w szczególności polegającej na łączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów gospodarczych albo zmianie wspólników, o zmianie formy prawnej działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną można by mówić np. w wypadku przekształcenia jej w spółkę jawną.?

Wnioskodawca uznał, że w opisanym stanie faktycznym nie dochodzi do żadnej z sytuacji objętych dyspozycją art. 22g ust. 12-13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim zatem wypadku wcześniejsza amortyzacja w spółce cywilnej nie ma znaczenia, a Wnioskodawca prowadząc działalność indywidualnie w 2008 roku amortyzuje nieruchomość od początku, określając wartość początkową wg ceny rynkowej z dnia nieodpłatnego przejęcia w grudniu 2007 roku, tj. 475.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Amortyzacji podlegają w myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji dokonuje się od ustalonej wartości początkowej środka trwałego.

Stosownie do postanowień art. 22g ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku.

W myśl art. 22g ust. 12 cyt. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 2 cyt. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną.

Wnioskodawca podał, iż taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie następuje, bowiem spółka cywilna została rozwiązana a jej dotychczasowi wspólnicy (w tym Wnioskodawcy) prowadzą obecnie odrębne jednoosobowe działalności gospodarcze.

Zatem Wnioskodawca nie może ustalić wartości początkowej środka trwałego w sposób opisany powyżej.

Zgodnie z treścią art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Treść art. 22h ust. 4 cytowanej ustawy wskazuje, iż podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego.

Po rozwiązaniu dwuosobowej spółki cywilnej winna nastąpić kontynuacja przyjętych uprzednio zasad zarówno określenia wartości początkowej środka trwałego jak i zasad amortyzacji. Wnioskodawca ? były wspólnik rozwiązanej dwuosobowej spółki cywilnej nie może na nowo ustalać wartości początkowej amortyzowanego uprzednio środka trwałego i na nowo rozpoczynać amortyzację środka trwałego, skoro nie nastąpiła zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, o której mowa w art. 22g ust. 12 ww. ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca jako były wspólnik spółki cywilnej po jej rozwiązaniu i kontynuowaniu działalności jako jednoosobowa firma, po przejęciu środka trwałego, tj. lokalu niemieszkalnego będącego wcześniej własnością spółki, ma obowiązek kontynuowania amortyzacji rozpoczętej przez spółkę.

Wnioskodawca nie może na nowo ustalać wartości początkowej środka trwałego według cen rynkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.