Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie miejsca (kraju) opodatkowania dochodów.

22.12.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 17 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 9 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 grudnia 2014 r. znak ILPB1/415-1062/14-2/TW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 grudnia 2014 r., a w dniu 9 grudnia 2014 r. wniosek uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sytuacja rodzinna.

Wnioskodawca jest wdowcem, ojcem dwóch córek. Starsza, A., założyła rodzinę, pracuje i jednocześnie pomaga Wnioskodawcy w działalności. Młodsza, B., studiuje i nie bierze udziału w działalności firmy Wnioskodawcy.

Wykształcenie.

Doktor nauk technicznych.

Opis ogólny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2005r w zakresie automatyzacji procesów przemysłowych, obliczeń techniczno-ekonomicznych z ukierunkowaniem na energetykę. Córka A. uczestniczy w działalności, posiada wszelkie upoważnienia, włącznie z pełnomocnictwem do konta firmowego. Wnioskodawca opłaca za nią ZUS. Wnioskodawca zajmuje się sprawami wymagającymi wiedzy technicznej, córka ? sprawami organizacyjnymi i częściowo finansowymi. W rozliczeniach z US Wnioskodawca korzysta z zewnętrznego biura księgowego.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Siedziba firmy znajduje się w Jego domu i tu znajduje się Jego centrum życiowe.

Opis przypadku.

W kwietniu 2013 r. Wnioskodawca podpisał z polską firmą kontrakt, zgodnie z którym miał przez sześć miesięcy świadczyć usługi w elektrowni w Holandii. Usługa miała polegać na projektowaniu, nadzorze przy wykonaniu i koordynacji testów najważniejszych zabezpieczeń bloku energetycznego. Właściciel elektrowni (firma holenderska) zleciła usługę firmie niemieckiej (pierwszy pośrednik), firma niemiecka zleciła usługę firmie polskiej (drugi pośrednik), a firma polska zleciła wykonanie firmie Wnioskodawcy ?K?. Wnioskodawca załatwił w ZUS odpowiedni formularz A1 i wyjechał do Holandii realizować zlecenie. 23 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca odbył pierwszą rozmowę potwierdzającą, że firma holenderska akceptuje Wnioskodawcę jako wykonawcę zlecenia. Wnioskodawca wprowadził się do wynajętego mieszkania, za które płacił jego polski zleceniodawca.

Na skutek opóźnień w uruchamianiu bloku przez dostawce technologii wydłużał się okres wykonywania zlecenia Wnioskodawcy.

Firma holenderska przedłużała na kolejne okresy zlecenia firmie niemieckiej, firma niemiecka firmie polskiej, a firma polska przysyłała firmie Wnioskodawcy ?K? kolejne zlecenia. W sumie otrzymał trzy zlecenia. Wnioskodawca realizował je przebywając w Holandii w okresach:

22 kwietnia 2013 r. ? 29 czerwca 2013 r.,
1 sierpnia 2013 r. ? 26 października 2013 r.,
4 listopada 2013 r. ? 22 grudnia 2013 r.

Ponadto wyjeżdżał kilkakrotnie na weekendy. Wyjeżdżając 29 czerwca 2013 r. Wnioskodawca zwolnił mieszkanie, a po przyjeździe 1 sierpnia 2013 r. zlecająca Wnioskodawcy polska firma wynajęła dla niego inne mieszkanie.

W roku 2013 Wnioskodawca przebywał w Holandii w sumie 198 dni.

W roku 2013 firma Wnioskodawcy wykonywała również trzy inne zlecenia ? już na terenie Polski. Jedno zlecenie wykonywane było przez 4 pierwsze miesiące roku. Okres dwóch pozostałych kontraktów obejmował cały rok. W jednym z nich wystawiono 12, comiesięcznych faktur. W drugim wystawiono 3 faktury za styczeń, luty i marzec, a następnie zbiorczą fakturę w grudniu za prace wykonane w okresie wrzesień-grudzień.

Udział polskich kontraktów w przychodach firmy za 2013 r. wyniósł 35,65% (w cenach netto). (Wnioskodawca nie rozbijał kosztów na poniesione na realizacje kontraktów w Holandii i Polsce i nie może policzyć procentowego udziału zysków). Ponieważ wszystkie kontrakty Wnioskodawca miał podpisane z polskimi firmami to z przychodów za 2013 r. rozliczył się w Polsce, w odpowiednim terminie.

W lutym 2014 r. Wnioskodawca został poproszony przez polskiego zleceniodawcę o załatwienie holenderskiego zaświadczenia o tym, że prowadzi własną działalność. Nie było możliwe uzyskanie formularza VAR za rok 2013. Wnioskodawca uzyskał VAR na rok 2014, który poświadcza, że prowadzi działalność gospodarczą.

W 2014 r. wystąpiły opóźnienia w płaceniu faktur Wnioskodawcy za usługi świadczone na terenie Holandii ? a konkretnie brak płatności. Na początku lipca Wnioskodawca nie miał zapłaconych 5 faktur. 31 lipca miał kończyć się okres kontraktu. Wnioskodawca poinformował swojego polskiego zleceniodawcę o braku chęci z jego strony do kontynuacji współpracy, a także holenderską firmę o zaistniałej sytuacji. Wnioskodawca wyjechał z Holandii 12 lipca 2014 r. (zwalniając mieszkanie). W chwili obecnej Wnioskodawca ma zapłacone faktury z wyjątkiem jednej, która nie jest jeszcze przeterminowana.

Holenderska firma chciała aby Wnioskodawca zakończył prowadzone przez niego prace i zaproponowała, że wskaże innego, holenderskiego pośrednika, który może zlecić Wnioskodawcy dokończenie prac. Wnioskodawca podpisał nowy kontrakt na okres 18 sierpnia-31 października 2014 r. Wnioskodawca załatwił w ZUS-ie zaświadczenie A1 i 17 sierpnia przyjechał ponownie do Holandii. Wynajął nowe mieszkanie i realizuje nowy kontrakt, który zakończy z końcem października i wyjedzie z Holandii.

W 2014 r. Wnioskodawca będzie przebywał w Holandii od 6 stycznia do 12 lipca z dwoma dwudniowymi przerwami na weekend oraz od 18 sierpnia do 30 października co daje łącznie 259 dni.

W roku 2014 Wnioskodawca prowadzi równocześnie kontrakt realizowany na terenie Polski. Za okres styczeń-październik wystawi 10 comiesięcznych faktur. Kontrakt holenderski jest znacznie bardziej dochodowy niż polski. Jeśli w okresie listopad-grudzień 2014 r. Wnioskodawca nie będzie realizował żadnego kontraktu to szacuje, że udział w przychodach polskiego kontraktu wyniesie jedynie nieco ponad 20% (w cenach netto).

Zgodnie z polskimi przepisami Wnioskodawca rozliczył wstępnie l i II kwartał z US.

Krótka charakterystyka.

Firma Wnioskodawcy otrzymała od polskiego kontrahenta kilka zleceń na wykonywanie usług w Holandii. Usługi te stanowiły kontynuacje jednego zadania lecz z góry nie było można określić terminu zakończenia.

Na przychody firmy pracował Wnioskodawca i jego córka. Jedynie Wnioskodawca przebywał w Holandii.

Równocześnie jego firma wykonywała inne zlecenia na terenie Polski.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że art. 5 ust. l i 2 Konwencji podaje, że ?zakład? to stała placówka, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Sytuacja taka znana jest Wnioskodawcy bardzo dobrze. Firmy wykonawcze, chcąc utrzymywać bliski kontakt z Klientem (elektrownią mającą plany remontowe/inwestycyjne) otwierają w pobliży elektrowni biuro lub wynajmują na terenie elektrowni odrębne pomieszczenie, w którym to organizują biuro. Pomieszczenie to jest znane przedstawicielom elektrowni jako miejsce kontaktu z danym podwykonawcą. Dzięki ułatwionemu kontaktowi szansa na pozyskanie zleceń od elektrowni jest większa (co rekompensuje koszt utrzymania biura).

Oczywiście oprócz opisywanego biura wykonawca użytkuje szereg innych pomieszczeń ? będących zarówno do jego odrębnego użytkowania (np. magazyny ? wyłączenie z definicji ?zakładu? w art. 5 ust. 4 Konwencji) jak i współużytkowanych z pracownikami innych firm wykonawczych i pracownikami elektrowni (pomieszczenia elektrowni, w których podwykonawcy prowadzą prace na rzecz elektrowni, toalety, stołówka). O pomieszczeniach tego typu Konwencja nawet nie wspomina. Firma dysponuje ponadto mieszkaniami dla pracowników przyjezdnych ? te również nie są brane pod uwagę przy definicji ?zakładu?.

Wnioskodawca nie dysponował żadnym pomieszczeniem na terenie elektrowni ani w jej pobliżu ani na terenie Holandii, które spełniałoby kryterium stałej placówki. Wnioskodawca mieszkał jedynie w oddalonym o ok. 18 km od elektrowni lokalu, który wynajęty był przez większość rozpatrywanego okresu nie przez firmę Wnioskodawcy (której sytuacja jest przedmiotem) lecz przez Jego zleceniodawcę. Jednoznaczne jest więc według Wnioskodawcy, że ten lokal mieszkalny (wynajmowany przez inną firmę) nie może być traktowany jako ?stała placówka? firmy Wnioskodawcy. Dodatkowo miejsce zamieszkania Wnioskodawcy zmieniało się kilkakrotnie.

Art. 5 ust. l i 2 Konwencji wymieniają w szczególności: ?miejsce zarządu?, ?filię?, ?biuro?, ?fabrykę?, ?warsztat?, ?kopalnię? ? żaden z wymienionych przypadków szczególnych nie miał w przypadku Wnioskodawcy miejsca.

Art. 5 ust. 3 Konwencji określa ?zakładem? plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne które trwają dłużej niż 12 miesięcy. Wnioskodawca nie prowadził placu budowy ani prac budowlanych ani prac instalacyjnych więc nie spełnia tego kryterium.

Art. 5 ust. 4 Konwencji zawiera wykluczenia z definicji ?zakładu?. Żaden, z tych przypadków nie dotyczy rozpatrywanego przypadku firmy Wnioskodawcy.

W związku w powyższą analizą Wnioskodawca stwierdza, że wykonywane przez Jego firmę w Holandii usługi nie spełniają definicji zakładu w rozumieniu Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów.

W opisie z września 2014 r. Wnioskodawca zawarł plany dotyczące okresu do końca 2014 r. Napisał, że po zakończeniu ostatniego kontraktu z końcem października 2014 r. wraca do Polski (gdzie jest jego centrum życiowe i siedziba firmy Wnioskodawcy) i nie będzie więcej w roku 2014 r. uzyskiwał przychodów. Z końcem października Wnioskodawca wrócił do Polski lecz pozyskał zlecenie na prace w ?E.?. Sytuacja w stosunku do opisanej zmieniła się więc o tyle, że Wnioskodawca uzyska przychody za okres: listopad-grudzień 2014 r. na terenie Polski.

Tut. Organ informuje, że opis zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy za rok 2013 Wnioskodawca powinien rozliczyć wszystkie przychody na terenie Polski?
Czy za rok 2013 Wnioskodawca powinien rozliczyć wszystkie przychody na terenie Holandii?
Czy za rok 2014 Wnioskodawca powinien rozliczyć wszystkie przychody na terenie Polski?
Czy za rok 2014 Wnioskodawca powinien rozliczyć wszystkie przychody na terenie Holandii?

Tut. Organ informuje, że pytania wynikają z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie odpowiedzi na pytania l-4 jest następująca:

tak,
nie,
tak
nie.

Tut. Organ informuje, że własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przy czym, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej ? oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

? prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zauważyć należy, że w przypadku podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą za granicą, kluczową kwestią dla określenia miejsca opodatkowania dochodów uzyskanych z tej działalności jest fakt, czy działalność za granicą prowadzona jest poprzez położony tam zakład.

Na mocy art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ww. Konwencji, określenie ?zakład? oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Określenie ?zakład? obejmuje w szczególności:

miejsce zarządu,
filię,
biuro,
fabrykę,
warsztat i
kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. Konwencji, plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

W myśl art. 5 ust. 4 ww. Konwencji, bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie ?zakład? nie obejmuje:

użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin ?przedsiębiorstwo? należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Analiza zapisów wskazanych w Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu ? w Holandii ? opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Holandii może być opodatkowany w Holandii, pod warunkiem że działalność prowadzona jest poprzez położony na terytorium tego państwa zakład. W takim przypadku dochód, który może być przypisany temu zakładowi, może być opodatkowany w Holandii. Natomiast, jeżeli działalność na terytorium Holandii nie jest prowadzona za pomocą położonego w tym państwie zakładu, dochód podatnika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie, w którym znajduje się miejsce jego zamieszkania, czyli w Polsce.

Mając na względzie przedstawione we wniosku informacje oraz przytoczone wyżej przepisy, należy stwierdzić, że uzyskane przez Wnioskodawcę przychody ze świadczonych usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Holandii, nieposiadającego zakładu w Holandii, w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zatem, za prawidłowe należy uznać stanowisko Zainteresowanego, że dochody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Holandii, w związku ze świadczonymi usługami za 2013 i 2014 r., winny być opodatkowane na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w zakresie kosztów uzyskania przychodów w dniu 22 grudnia 2014 r. został rozstrzygnięty postanowieniem o umorzeniu postępowania nr ILPB1/415-1062/14-5/TW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.