Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego (...)

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ? jest:

  • nieprawidłowe ? w części dotyczącej ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia w postaci paliwa,
  • prawidłowe ? w pozostałej części.

    UZASADNIENIE

    W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

    W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

    Spółka powierza swoim pracownikom do wykonywania obowiązków związanych z ich pracą samochody służbowe. Spółka dopuszcza wykorzystywanie przez pracowników samochodów służbowych także do celów prywatnych. Spółka udostępnia pracownikom oprócz samochodów przez Spółkę leasingowanych na podstawie umów leasingu operacyjnego zawartego z niezależną firmą leasingową także samochody z własnej produkcji.

    Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, jest w związku z przepisem art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązana do doliczenia do wynagrodzenia pracowników podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości nieodpłatnego świadczenia w postaci udostępnienia przez Spółkę pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych oraz odprowadzenia należnej od powyższego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

    W związku z wdrażanym przez Spółkę nowym procesem organizacji floty samochodowej, tj. leasingiem samochodów do celów służbowych, Spółka planuje dokonywać wyliczenia wartości nieodpłatnego świadczenia podlegającego doliczeniu do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w następujący sposób.

    Ustalić ryczałt kilometrów do przejechania w celach prywatnych w ilości 500 km miesięcznie, zobowiązać pracowników do składania oświadczeń w przypadku przejechania większej liczby kilometrów; do ustalonego ryczałtu lub ilości kilometrów wskazanych w oświadczeniu pracownika zastosować stawkę za 1 kilometr.

    Wartość stawki za 1 kilometr Spółka planuje ustalić indywidualnie dla każdego samochodu, posługując się stawkami ustalonymi dla tego rodzaju samochodów, gdyby były one leasingowane przez Spółkę, tj. poprzez podzielenie sumy szacowanych rat leasingowych dotyczących całego okresu leasingu danego samochodu przez liczbę kilometrów, jakie pojazd mógłby zgodnie z umową leasingową przejechać podczas całego okresu leasingu (70.000 km). W tym celu Spółka uzyska od towarzystwa leasingowego projekcję rat leasingowych dla poszczególnych rodzajów pojazdów.

    Dodatkowo Spółka będzie doliczać 200 PLN miesięcznie tytułem kosztów paliwa (jest to wartość paliwa potrzebna średnio do przejechania 500 km) lub inną kwotę, jeżeli pracownik złoży oświadczenie, że przejechał w danym miesiącu większą liczbę kilometrów.

    Tak ustalona stawka za 1 kilometr dla samochodu pochodzącego z własnej produkcji przemnożona przez liczbę kilometrów przejechaną danym samochodem przez pracownika (ryczałt lub liczba kilometrów z oświadczenia) powiększona o koszt paliwa, byłaby doliczana do przychodów pracownika.

    Pozwala to Spółce w sposób jednakowy traktować wszystkich pracowników, stosując do nich jednolite zasady ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń, do czego Spółka jest zobligowana na podstawie art. 11 Kodeksu Pracy.

    W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

    Czy opisany w zapytaniu sposób obliczenia przychodu pracownika spełnia kryteria art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi prawidłowe obliczenie przychodu pracownika używającego służbowego samochodu dla celów prywatnych...

    Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21 wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów.

    Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

    Zdaniem Spółki udostępnienie przez Spółkę pracownikom samochodów służbowych w celach prywatnych stanowi w świetle powyższych regulacji nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika, będące jego przychodem ze stosunku pracy.

    W związku z powyższym, o wartość tego nieodpłatnego świadczenia Spółka powinna powiększyć wartość przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty pobrać miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

    Z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych w kwestii wykorzystywania samochodu służbowego w celach prywatnych, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

    Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a:

    1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorów;
    2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
    3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
    4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


    Ze względu na fakt, iż w przypadku Spółki opodatkowaniu podlega wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, których przedmiotem jest udostępnienie przez Spółkę jej pracownikom dla celów prywatnych samochodów pochodzących z własnej produkcji Spółki, biorąc pod uwagę, iż w ramach swojej działalności gospodarczej nie trudni się najmem samochodów, wartość powyższych świadczeń ustala na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

    Zdaniem Spółki, planowany przez Nią sposób obliczania wartości nieodpłatnego świadczenia polegający na przemnożeniu stawki za jeden kilometr przez liczbę kilometrów przejechanych przez pracownika dla celów prywatnych (ryczałt lub według oświadczenia pracownika) i posłużeniu się stawką za 1 km, przy czym stawka za jeden kilometr dla samochodu własnej produkcji obliczona byłaby przy pomocy stawek ustalonych dla tego rodzaju samochodów leasingowanych, tj. poprzez podzielenie sumy szacowanych przez towarzystwo leasingowe rat leasingowych dotyczących całego okresu leasingu przez liczbę kilometrów, jakie pojazd może zgodnie z ofertą leasingową przejechać podczas całego okresu umowy, spełnia kryteria art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi prawidłowe obliczenie przychodu pracownika używającego służbowego samochodu dla celów prywatnych.

    W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

    • nieprawidłowe ? w części dotyczącej ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia w postaci paliwa,
    • prawidłowe ? w pozostałej części.

    Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

    W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

    Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

    Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń - w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2?2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

    Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

    Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, ustala się:

    1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
    2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
    3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
    4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


    Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, ustawodawca w art. 11 ust. 2a ściśle określił sposoby ustalenia wartości innych nieodpłatnych świadczeń.

    Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka powierza swoim pracownikom do wykonywania obowiązków związanych z ich pracą samochody służbowe. Spółka dopuszcza wykorzystywanie przez pracowników samochodów służbowych także do celów prywatnych. Wnioskodawca wskazuje, że oprócz samochodów przez Spółkę leasingowanych na podstawie umów leasingu operacyjnego zawartego z niezależną firmą leasingową, Spółka udostępnia pracownikom także samochody z własnej produkcji. Z treści wniosku wynika również, że Wnioskodawca nie trudni się najmem samochodów.

    W związku z powyższym wskazać należy, że wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników Spółki, w postaci wykorzystania samochodu służbowego pochodzącego z własnej produkcji Spółki do celów prywatnych, stanowi dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy.

    W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie świadczy usług najmu samochodów, to w celu ustalenia wartości świadczenia w postaci udostępniania samochodów służbowych własnej produkcji do celów prywatnych pracowników - Spółka jako pracodawca - powinna uwzględnić ceny rynkowe stosowane przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia, w myśl art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy.

    W związku z powyższym, Zainteresowany słusznie przyjął, iż wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych pochodzących z własnej produkcji do celów prywatnych należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

    Należy jednak zauważyć, że wszelkie dodatkowe koszty (koszt paliwa zakupionego przez Spółkę) związane z eksploatacją samochodu do celów prywatnych, jeśli nie zostaną uwzględnione w wartości świadczenia wyliczonego zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy, należy obliczyć na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku.

    W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia w postaci paliwa do wykorzystywanego do celów prywatnych samochodu służbowego należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w pozostałej części stanowisko Zainteresowanego należało uznać za prawidłowe.

    W odniesieniu do przedstawionej przez Wnioskodawcę kalkulacji przychodu z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, tyt. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

    Treść art. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

    Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

    Z uwagi na powyższe nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodów służbowych.

    Zagadnienie dotyczące tego, czy stawka za 1 kilometr użycia samochodu służbowego pochodzącego z własnej produkcji jest ustalona w prawidłowy sposób, nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej. Przedmiotem interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie wskazanie przepisu, na podstawie którego należy ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, a nie prawidłowość ich wyliczania, bowiem kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego.

    Tut. Organ zauważa, iż rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie jest ustalenie, czy sposób kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego jest prawidłowy i czy spełnia kryteria art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

    W konsekwencji tut. Organ nie ustosunkował się do przedstawionej przez Wnioskodawcę kalkulacji wartości przychodu.

    Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


  • Masz inne pytanie do prawnika?

    Potrzebujesz pomocy prawnej?

    Zapytaj prawnika