Czy można ? na podstawie przepisów art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wierzytelności za koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne ?M.? w okresie od czerwca do września 2006 roku świadczyło usługi transportowe na rzecz firmy W.-H. Polska Sp. z o.o. w P. W czasie dokonywania transakcji Spółka W.-H. była czynnym podatnikiem VAT i nie toczyło się wobec niej postępowanie likwidacyjne ani postępowanie upadłościowe.

Wykonanie usług zostało potwierdzone fakturami na łączną kwotę 431.784,85 zł brutto. Powstała na ich podstawie wierzytelność została wykazana w deklaracji VAT-7 jako obrót podatkowy. Wartość netto wykonanych usług została na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarachowana jako przychód.

Pomimo pisemnych monitów W.-H. Polska Sp. z o.o. nie uregulowała swoich wierzytelności wobec firmy ?M.?.

Sąd Rejonowy w G. W. V Wydział Gospodarczy, postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2007 r. ogłosił upadłość W.-H. Polska Sp. z o.o. w P. z możliwością zawarcia układu.

Na wniosek zarządcy Spółki Sąd, postanowieniem z dnia 25 czerwca 2007 r., ogłosił upadłość Spółki W.-H., obejmującą likwidację majątku dłużnika.

W obecnym stanie, w stosunku do tej wierzytelności istnieje duże prawdopodobieństwo ? graniczące z pewnością ? nieściągalności. Ściągalność wierzytelności na drodze sądowej jest niemożliwa z uwagi na postępowanie upadłościowe.

Z informacji uzyskanych od syndyka wynika, że majątek Spółki pozwoli tylko na przeprowadzenie postępowania upadłościowego oraz częściowe zaspokojenie wierzytelności wobec budżetu, pracowników oraz instytucji finansowych. Wierzytelności handlowe nie zostaną uregulowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec zaistniałego stanu faktycznego ?M.? może ? na podstawie przepisów art. 23 ust 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność spółki W.-H. Sp z o.o....

Zdaniem Wnioskodawcy sytuacja ta wskazuje, że wierzytelność W.-H. Sp. z o.o. nie zostanie uregulowana, co pozwala uznać ją za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczy o tym brak reakcji dłużnika na wezwania do zapłaty kierowane do niego od października 2006 roku, jak również stanowisko prezentowane przez syndyka Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy Sąd Rejonowy w G. W. wydając postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmujące likwidację majątku dłużnika dał jedynie wyraz przekonaniu, że majątek Spółki wystarczy na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.

Natomiast w świetle uzyskanych od syndyka informacji wierzytelności Spółki wobec jej kontrahentów nie zostaną uregulowane.

Wnioskodawca uważa, że postanowienie Sądu zamyka firmie ?M.? drogę do uzyskania dokumentu stwierdzającego nieściągalność wydanego przez organ postępowania egzekucyjnego. Ponadto zakończenie postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika skutkować będzie wykreśleniem Spółki W.-H. Sp. z o.o. z Krajowego Rejestru Sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody te wykazuje się do opodatkowania niezależnie od tego czy zostały zapłacone. Dostrzegając skutki finansowe dla podmiotów, które nie uzyskały od kontrahentów należnych im kwot, ustawodawca umożliwił ? po spełnieniu określonych przepisami wymogów ? zaliczenie wierzytelności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zatem przepis ten formułuje dwa warunki, które muszą wystąpić łącznie, aby móc zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Pierwszym jest, aby wierzytelności te zostały uprzednio na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarachowane jako przychody należne, drugim zaś, by nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności.

Z treści art. 23 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20 uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Wymieniony katalog jest katalogiem zamkniętym i w sposób jednoznaczny określa rodzaj dokumentów, które są niezbędne do tego, aby wierzytelność mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w 2006 roku. Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne ?M.? wystawiło faktury VAT na rzecz swojego kontrahenta. Kwoty wynikające z tych faktur zostały zaliczone do przychodów należnych i opodatkowane.

Pomimo pisemnych monitów, Spółka W.-H. Sp. z o.o. nie uregulowała swoich wierzytelności wobec firmy, zaś Sąd postanowieniem z dnia 25 czerwca 2007 r. ogłosił upadłość Spółki W.-H. obejmującą likwidację majątku dłużnika.

Zgodnie z treścią art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535 ze zm.) uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości, wykonuje się zatwierdzony plan podziału (art. 352 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 368 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, w sprawach, w których postępowanie upadłościowe obejmowało likwidację majątku, sąd po wykonaniu ostatecznego planu podziału stwierdzi zakończenie postępowania upadłościowego.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym należy stwierdzić, że fakt wydania przez Sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości Spółki W.-H. Sp. z o.o. obejmującego likwidację majątku dłużnika, nie uprawnia jeszcze do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Dopiero wydanie przez właściwy sąd postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, stanowić może ? w świetle wyżej przytoczonego art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? przesłankę do zaliczenia wierzytelności odpisanych jako nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie zawartych we wniosku pozostałych pytań, dotyczących podatku od towarów i usług, wydana została pismem z dnia 14 grudnia 2007 r. nr ILPP2/443-68/07-2/GZ odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP2/443-68/07-2/GZ, interpretacja indywidualna