Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

27.12.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 2 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych oraz w zakresie ustalenia wartości początkowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 listopada 2013 r. znak ILPB1/415-1104/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 listopada 2013 r., a w dniu 2 grudnia 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 28 listopada 2013 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zarejestrować działalność gospodarczą osoby fizycznej. Następnie Zainteresowany otrzyma w drodze darowizny zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wejdą nieruchomość, maszyny, urządzenie, środki transportu, narzędzia, wartości niematerialne i prawne, wyposażenie, pracownicy, wierzytelności i zobowiązania (jeżeli na dzień zawarcia umowy darowizny wystąpią).

W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wejdzie także znak towarowy, który nie był zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych darczyńcy, gdyż nie został on przez darczyńcę nabyty, lecz został przez niego wytworzony w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Znak towarowy został zarejestrowany dnia x listopada 2011 r. w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego - jest to zatem wspólnotowy znak towarowy. Znak towarowy jest prawnie chroniony. Ochrona ta zapewnia wyłączne korzystanie z tego znaku na terytorium całej Unii Europejskiej. Ochrona trwa 10 lat od momentu zgłoszenia. Przedmiotowy znak towarowy nadaje się do gospodarczego wykorzystania i będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w okresie dłuższym niż rok. Przedmiotowy znak towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Zainteresowany wprowadzi do własnej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych także środki trwałe, które nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych darczyńcy ze względu na niską wartość - nieprzekraczającą 3.500 zł.

Wartość rynkowa środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz innych składników majątku składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa będzie określona w umowie darowizny.

Po otrzymaniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą przy wykorzystaniu podarowanej mu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Zainteresowany otrzyma w drodze darowizny zorganizowaną część przedsiębiorstwa od swojego brata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy, w związku z nabyciem w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, stanowiących składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które będą wykorzystywane przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej?
Czy wartość początkowa poszczególnych środków trwałych powinna zostać ustalona według ich wartości rynkowej z dnia nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która to wartość zostanie wskazana w umowie darowizny, przy założeniu, że łączna wartość początkowa nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie będzie wyższa od różnicy pomiędzy wartością zorganizowanej części przedsiębiorstwa określoną w umowie darowizny a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi określoną w umowie darowizny?
Czy, w związku z nabyciem w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego stanowiącego składnik zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który to znak towarowy będzie wykorzystywany przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej?
Czy wartość początkowa znaku towarowego powinna zostać ustalona według wartości rynkowej znaku towarowego wskazanej w umowie darowizny, przy założeniu, że łączna wartość początkowa nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie będzie wyższa od różnicy pomiędzy wartością zorganizowanej części przedsiębiorstwa określoną w umowie darowizn a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi określoną w umowie darowizny?
Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych, które ze względu na ich niską wartość (poniżej 3.500 zł) nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych darczyńcy, ale które zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania w zakresie odpisów amortyzacyjnych - oznaczone nr 1, 3 i 5. Natomiast odpowiedź na pytania w zakresie ustalenia wartości początkowej - oznaczone nr 2 i 4 - została udzielona w dniu 27 grudnia 2013 r. w interpretacji indywidualnej nr ILPB1/415-1104/13-5/AG.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), (dalej: ustawa o podatku dochodowym) amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania (1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, (2) maszyny, urządzenia i środki transportu, (3) inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zwane środkami trwałymi.

W świetle powyższego przepisu należy uznać, iż nabyte przez Wnioskodawcę nieruchomości, maszyny, urządzenia i środki transportu stanowią środki trwałe. Zainteresowany jest bowiem właścicielem tych aktywów, są one kompletne i zdatne do użytku oraz Wnioskodawca zamierza wykorzystywać je w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Skoro nabyte w drodze umowy darowizny składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa spełniają definicję środków trwałych, to Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tych aktywów, które spełniają definicję środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, w myśl art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

W świetle powyższego przepisu wartość początkową poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca powinien ustalić według wartości rynkowej poszczególnych składników z dnia nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która to wartość zostanie określona w umowie darowizny.

Wnioskodawca zakłada, że w przedmiotowym stanie faktycznym łączna wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych ustalona w sposób wskazany w akapicie powyżej nie będzie wyższa od różnicy pomiędzy określoną w umowie darowizny wartością zorganizowanej części przedsiębiorstwa a określoną w umowie darowizny wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle powyższych uwag Zainteresowany stoi na stanowisku, że wartość początkową poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca powinien ustalić według wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 3, zgodnie z art. 22b ustawy o podatku dochodowym aby uznać znak towarowy za wartość niematerialną i prawną, powinien być on (1) nabyty przez podatnika, powinien (2) nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, powinien być (3) wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a (4) jego przewidywany okres wykorzystania powinien być dłuższy niż rok.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne).

Jak wskazano w stanie faktycznym, znak towarowy został przez Wnioskodawcę nabyty jako składnik zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przekazanej w formie darowizny. Znak towarowy składa się z nazwy i formy graficznej i identyfikuje przedsiębiorstwo oraz świadczone przez nie usługi. Otrzymany znak towarowy jest związany z prowadzoną działalności gospodarczą Wnioskodawcy. Jest to znak towarowy identyfikujący przedsiębiorstwo, które będzie prowadzone przez Zainteresowanego. Otrzymany znak towarowy jest zarejestrowany oraz jest prawnie chroniony, co pozwala na jego wykorzystanie w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy w sposób zapewniający mu osiągnięcie konkretnych korzyści finansowych. Zainteresowany będzie wykorzystywał znak towarowy przez okres dłuższy niż rok.

W świetle powyższych uwag należy uznać, iż znak towarowy spełnia definicję wartości niematerialnej i prawnej, a Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej znaku towarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 4, zgodnie z przepisem art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym i przy przedstawionym powyżej założeniu dotyczącym łącznej wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wartość początkowa znaku towarowego powinna zostać ustalona według wartości rynkowej znaku towarowego z dnia nabycia, czyli z dnia umowy darowizny. Dla możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę znaku towarowego do wartości niematerialnych i prawnych, ustalenia wartości początkowej w opisany powyżej sposób oraz zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od tej wartości do kosztów uzyskania przychodu nie ma znaczenia fakt, że przedmiotowy znak towarowy nie był wpisany do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych darczyńcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 5, z punktu widzenia prawa do wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, nie ma znaczenia fakt, czy dany składnik majątku był ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych darczyńcy, czy też ze względu na niską wartość był ujęty w ewidencji wyposażenia.

Z perspektywy Zainteresowanego istotne jest jedynie czy dany składnik majątkowy otrzymany w ramach darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa spełnia definicję środka trwałego w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych także od takich środków trwałych, które przez darczyńcę na podstawie dyspozycji art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w miesiącu oddania ich do używania.

W świetle powyższych uwag, Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu (w miesiącu oddania takich środków do używania) jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych, które Zainteresowany nabył w drodze umowy darowizny, a których wartość początkowa (wartość rynkowa z dnia umowy darowizny) nie przekroczy 3.500 zł, a które Wnioskodawca zamierza wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 23 ust.1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Wnioskodawca słusznie uważa, że będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, stanowiących składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które będą wykorzystywane przez Zainteresowanego w prowadzonej działalności gospodarczej, a które nabył w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc się do kwestii odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od znaku towarowego, stanowiącego składnik zorganizowanej części przedsiębiorstwa darowany Wnioskodawcy, tut. Organ zauważa co następuje.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

zostały nabyte,
nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
przewidywany okres ich używania przekracza rok,
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny prawo do znaku towarowego objętego prawem ochronnym. Znak towarowy nie był zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych darczyńcy, gdyż nie został on przez darczyńcę nabyty, lecz został przez niego wytworzony w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowy znak towarowy nadaje się do gospodarczego wykorzystania i będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w okresie dłuższym niż rok. Przedmiotowy znak towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo ochronne na znak towarowy spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 omawianej ustawy podatkowej.

Prawo ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 tej ustawy).

Wobec powyższego prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega amortyzacji.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia Rady Unii Europejskiej nr 40/94 z 20 grudnia 1993 r., wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny. Należy więc go uznać za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawa ochronne na znaki towarowe i wzory użytkowe zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego podlegają więc amortyzacji na takich zasadach jak prawa ochronne na znaki towarowe i wzory użytkowe zarejestrowane w polskim Urzędzie Patentowym.

W konsekwencji, w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Zainteresowany będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego stanowiącego składnik zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który to znak towarowy będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do kwestii zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych, które ze względu na ich niską wartość nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych darczyńcy, ale które zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, tut. Organ zauważa co następuje.

W myśl art. 22d ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Mając na uwadze powyższy przepis stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych, które ze względu na ich niską wartość (poniżej 3.500 zł) nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych darczyńcy, ale które zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.