Podatek dochodowy od osób fizycznych - obowiązki płatnika.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. Oddział w Polsce, zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonym przez Sąd Rejonowy, Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego należy do norweskiej firmy (?) ASA z siedzibą w Norwegii, zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców. Są to dwa odrębne podmioty gospodarcze, powiązane kapitałowo.

Pracownicy oddziału polskiego mają prawo zakupu akcji ASA, po cenie objętej 20% zniżką w stosunku do ceny rynkowej. Osoby te z chwilą zakupu akcji stają się ich właścicielami, ale nie mogą zbyć akcji w okresie 6 miesięcy od momentu ich zakupu.

Procedura zakupu akcji przedstawia się następująco:

• Pracownik, zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony, może w wyznaczonym terminie, maksymalnie dwa razy w roku, zgłosić chęć zakupienia określonej ilości akcji ASA. Maksymalna ilość akcji, jaką pracownik może kupić w trakcie roku, wynosi równowartość 20 000 NOK.
• ASA dokonuje naliczenia łącznych kwot za zakup akcji oraz 20% zniżki należnej każdemu pracownikowi (maksymalnie 4000 NOK w skali roku). Owa zniżka jest traktowana jako rekompensata dla pracownika za fakt, iż pracownik nie może zbyć akcji w okresie 6 miesięcy od momentu ich zakupu. Po tym okresie pracodawca nie ingeruje w sposób, w jaki pracownik będzie dysponować nabytymi akcjami. Należy zaznaczyć, że 20% bonifikata nie gwarantuje uzyskania dochodu z tytułu odsprzedania nabytych tym sposobem akcji po 6 miesiącach od ich nabycia.
• Pracownik otrzymuje akcje, w postaci zapisu elektronicznego, na osobiste konto (VPS - powiązane z Norweskim Rejestrem Papierów Wartościowych) prowadzone w Norwegii.
• Sp. z o.o. dokonuje przelewu kwoty za zakupione akcje (wraz z 20% zniżką) na konto ASA na podstawie otrzymanego zestawienia, które jest jedynym źródłem informacji, jaką Sp. z o.o. otrzymuje w związku z preferencyjnym nabyciem akcji przez pracowników.
• AS Sp. z o.o., na podstawie pisemnych oświadczeń złożonych przez pracowników, dokonuje potrąceń z wynagrodzenia netto, kwot za zakupione przez pracownika akcje. Łącznie potrącona kwota jest równowartością zakupionych przez pracownika akcji po kwocie objętej zniżką w stosunku do ceny rynkowej. W związku z zaistniałą sytuacją, pracodawca polski pokrywa 20% zniżkę związaną z uzyskaną przez pracowników bonifikatą. Zaznaczyć należy, że praktyką firmy jest zatrudnianie pracowników na czas nieokreślony. Obecnie spośród zatrudnionych 175 pracowników, 10 pracuje na umowę na czas określony.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie przez pracowników akcji ASA, objętych 20% zniżką w stosunku do ceny rynkowej, stanowi obowiązek dla Sp. z o.o. do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od bonifikaty stanowiącej 20% zniżki za zakupione akcje?
2. Czy w zaistniałej sytuacji zastosowanie mają wyłącznie zasady opodatkowania zysków kapitałowych, gdzie pracownicy płaciliby podatek 19% od dochodu ze sprzedaży akcji (jeśli takowy uzyskają) na podstawie różnicy pomiędzy kwotą nabycia i kwotą sprzedaży akcji zakupionych z bonifikatą?

Zdaniem Wnioskodawcy, Sp. z o.o., jako pracodawca osób, które nabyły akcje po preferencyjnej cenie, oraz jako płatnik (zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stoi na stanowisku, iż od wartości 20% zniżki za zakupione akcje nie należy pobierać podatku dochodowego od osób fizycznych.

Art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, iż za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych. Czyli dopiero moment zbytu akcji rodzi obowiązek podatkowy, a nie samo ich nabycie.

Specyfiką obrotu akcjami jest fakt, iż generują one przychód dopiero w momencie, gdy różnica pomiędzy przychodem ze sprzedaży a kosztami poniesionymi na ich nabycie jest dodatnia. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie akcji są kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych akcji. Im niższe koszty nabycia akcji, tym większa podstawa opodatkowania, czyli wyższy podatek dochodowy. Wnioskodawca uważa, że opodatkowanie wartości 20% zniżki za zakupione przez pracowników akcje oznaczałoby, iż wartość bonifikaty byłaby objęta podwójnym opodatkowaniem: tj. przez płatnika oraz w momencie sprzedaży akcji. Podobne stanowisko zostało przedstawione w wyroku NSA z dnia 5 października 2011 r., sygn. II FSK 517/10, wyroku NSA z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. II FSK 1410, wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. III SNWa 567/09, wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 września 2009 r., sygn. III SA/Wa 570/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do zadanego pytania w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Spółce.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

− podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że w myśl art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z treści wniosku wynika, że pracownicy Wnioskodawcy mają prawo zakupu po preferencyjnej cenie akcji spółki norweskiej powiązanej kapitałowo z Wnioskodawcą.

W związku z powyższym, w oparciu o przywołane uregulowania prawne należy uznać, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, związane z nabyciem przez pracowników akcji ASA, objętych 20% zniżką w stosunku do ceny rynkowej, gdyż jak już powyżej wskazano, warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca, ponieważ ?świadczeniodawcą? jest norweska firma ASA ? mimo że koszt programu zostaje refakturowany na spółkę polską ? Wnioskodawcę.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy ? w odniesieniu do wykonywania obowiązków płatnika wobec swoich pracowników w zakresie, o którym mowa we wniosku ? należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że skoro w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie wykonywać wobec swoich pracowników obowiązków płatnika, zatem nieuprawnione jest przez tutejszy organ podatkowy rozpatrywanie w niniejszej interpretacji skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników Wnioskodawcy w kontekście powstania po ich stronie przychodów ze źródła, jakim są kapitały pieniężne, a w szczególności rozpatrywanie czy w zaistniałej sytuacji zastosowanie mają wyłącznie zasady opodatkowania zysków kapitałowych, gdzie pracownicy płaciliby podatek 19% od dochodu ze sprzedaży akcji na podstawie różnicy pomiędzy kwotą nabycia i kwotą sprzedaży akcji zakupionych z bonifikatą.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie dokonał w tym zakresie oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ww. przepis wprowadza bardzo istotne ograniczenie w zakresie możliwości wystąpienia o interpretację. Mianowicie, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie dotyczącej określonych przepisów prawa podatkowego, kształtujących prawa lub obowiązki zainteresowanego w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.

Status zainteresowanego posiada zatem każdy podmiot, który chce uzyskać interpretację indywidualną w celu prawidłowej realizacji swoich praw i obowiązków w sferze prawa podatkowego ? w celu wyjaśnienia, bądź ułożenia, swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Innymi słowy, do uzyskania interpretacji indywidualnej legitymowany jest podmiot, dla którego określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe może rodzić konsekwencje w sferze stosunków podatkowoprawnych.

Przekładając powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że ? w świetle ww. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? status podmiotu zainteresowanego w kwestii ustalenia momentu powstania przychodu oraz określenia źródła przychodu posiadają poszczególni pracownicy Wnioskodawcy, a nie Wnioskodawca.

Końcowo należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że interpretacje powołane we wniosku wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.