Czy prowizja przygotowawcza, pobrana za wykonanie czynności niezbędnych do uruchomienia kredytu obrotowego (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 20 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 marca 2012 r. znak ILPB1/415-11/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 marca 2012 r., a w dniu 20 marca 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 19 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Skupuje i sprzedaje zboża, nawozy, środki ochrony roślin. Firma Zainteresowanej posiada dwa rachunki bieżące w Banku X i Y Banku. W każdym banku Wnioskodawczyni uruchomiła kredyt obrotowy w rachunku na okres jednego roku. Oznacza to, że na rachunkach ma ustalone kwoty limitu, do których może się zadłużyć regulując bieżące zobowiązania firmy. Kredyty te Zainteresowana corocznie odnawia, płacąc jednorazową prowizję przygotowawczą, a kwotę prowizji Bank pobiera z konta.

Kredyty obrotowe w rachunku służą firmie jako dodatkowe źródło finansowania bieżącej działalności gospodarczej. Zainteresowana nie ma możliwości, aby koszty ich uzyskania (prowizje) przyporządkować do konkretnych przychodów. Kredyty te ułatwiają terminową spłatę zobowiązań, czyli zdarzeń zaistniałych w przeszłości.

W uzupełnieniu Zainteresowana podała, iż prowadzona przez Nią działalność gospodarcza jest ewidencjonowana dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ksiąg handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowizja przygotowawcza, pobrana za wykonanie czynności niezbędnych do uruchomienia kredytu obrotowego w rachunku bieżącym, stanowi w całości koszt podatkowy w momencie zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawiony stan faktyczny wskazuje na to, że nie można w żaden sposób przyporządkować zapłaty prowizji od kredytu obrotowego w rachunku do konkretnych przychodów. Zapłata prowizji ma bowiem na celu uzyskanie dodatkowych źródeł finansowania bieżącej działalności, co będzie miało pośredni wpływ na osiąganie przychodu. Skoro kwota kredytu przeznaczana jest na spłatę zobowiązań, czyli zdarzeń już zaistniałych, nie można prowizji od takiego kredytu powiązać również z przychodami lat następnych. Prowizja ta pobierana jest jeden raz w roku, nie jest więc kosztem, który przekraczałby rok podatkowy.

W świetle powyższego można wysnuć wniosek, że prowizja, którą bank pobiera z konta dając do dyspozycji dodatkową kwotę na zapłatę bieżących zobowiązań, nie jest kosztem bezpośrednio związanym z osiąganymi przychodami. Stanowi koszt pośredni w prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - powinna zostać zarachowana w koszty, w całości, w momencie jej zapłaty.

W uzupełnieniu Zainteresowana podała, iż poprawność Jej stanowiska, przedstawionego we wniosku z dnia 9 grudnia 2011 r. została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 września 2008 r. (ILPB1/415-406/08-2/AG) oraz interpretacji indywidualnej Izby Skarbowej w Katowicach z 16 września 2008 r. (IBPB3/423-503/08/PC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku z przychodem lub ze źródłem przychodu, tj. być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podlegają podziałowi na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast koszty pośrednie obejmują wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, choć podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia, ponieważ dotyczą całokształtu działalności podatnika i związane są z funkcjonowaniem firmy.

Dla ustalenia momentu potrącenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, koniecznym jest rozpoznanie sposobu powiązania kosztów z przychodami.

Prowizja bankowa jest jednorazową opłatą, ponoszoną przez kredytobiorcę w związku z udzieleniem mu przez bank kredytu. W rozpatrywanym przypadku, kredyt związany jest z całokształtem działalności Wnioskodawczyni, a jego wykorzystanie i rozliczenie nie zamyka się w danym roku podatkowym, stąd koszty przedmiotowej prowizji bankowej (przygotowawczej) wykazują charakter kosztów pośrednich.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dla podatników prowadzących księgi rachunkowe ? stosownie do art. 22 ust. 5d ustawy ? za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze powyższe uregulowania stwierdzić należy, iż ustawodawca definiuje podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskanym przychodem. Nie ulega ponadto wątpliwości, że prowizja bankowa (przygotowawcza) z tytułu corocznego odnowienia kredytu obrotowego nie będzie miała bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz jej poniesienie warunkuje możliwość korzystania ze środków finansowych wydatkowanych na bieżącą działalność, a więc warunkuje pośrednio uzyskanie przychodu.

W świetle powyższego, w przypadku kosztu związanego z uiszczeniem prowizji bankowej (odnawianej systematycznie co roku) w związku z odnowieniem kredytu zaciągniętego na finansowanie bieżącej działalności firmy, może on być zarachowany w całości w dacie poniesienia, czyli zgodnie z art. 22 ust. 5d cytowanej ustawy w dniu, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano).

Podkreślić zatem należy, że niesłusznie Wnioskodawczyni wywodzi, iż momentem ujęcia w kosztach uzyskania przychodów jest moment zapłaty prowizji przygotowawczej jako dzień poniesienia kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Powołane przez Zainteresowaną pisma zawierają rozstrzygnięcia tożsame z przedmiotową interpretacją.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.