Czy odsetki od kredytu hipotecznego zapłacone po przyjęciu lokalu do używania i wprowadzeniu do ewidencji (...)

13.1.2011

Czy odsetki od kredytu hipotecznego zapłacone po przyjęciu lokalu do używania i wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią w pełnej wysokości koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego oraz w zakresie amortyzacji środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2009 r. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi prawne. Podatek dochodowy Zainteresowany opłaca na zasadach ogólnych według skali podatkowej, natomiast od 2011 r. będzie korzystał z liniowej formy opodatkowania. w 2010 r. Wnioskodawca w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej wraz z żoną nabył lokal mieszkalny, który zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Lokal mieszkalny używany będzie wyłącznie na cele działalności gospodarczej, a nadto przeniesiona zostanie do niego siedziba działalności gospodarczej Zainteresowanego. Na nabycie lokalu zaciągnięto kredyt hipoteczny. Umowa kredytowa zawarta została przez Wnioskodawcę oraz jego żonę, jako małżonków, pomiędzy którymi istnieje ustawowa wspólność majątkowa. w umowie tej Wnioskodawca nie występuje jako przedsiębiorca, a kredyt nie jest przeznaczony na działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone odsetki od zaciągniętego kredytu hipotecznego stanowią koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wobec tego, aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów muszą być spełnione łącznie dwa warunki: (1) wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów i (2) wydatek nie może być wyłączony z kosztów na podstawie art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. w takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. w ocenie Wnioskodawcy nabycie lokalu na zakład główny działalności gospodarczej i przeniesienie do niego siedziby działalności gospodarczej bezsprzecznie stanowi działanie mające na celu uzyskanie przychodów, a więc koszt pozyskania środków na nabycie, co do zasady, stanowi koszt uzyskania przychodów. Przepisy art. 23 nie wyłączają tego rodzaju kosztu. Ustęp 1 pkt 8a powołanego art. 23 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę kredytów i pożyczek z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek. Ponadto ust. 11 pkt 32 powołanego artykułu wyklucza zaliczenie do kosztów naliczonych, lecz nie zapłaconych odsetek od kredytów. Zatem w ocenie Zainteresowanego zapłacone odsetki od kredytu stanowią koszt uzyskania przychodu i nie ma znaczenia, że kredyt został zaciągnięty przez oboje małżonków, skoro lokal jest wykorzystywany wyłącznie w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

W powyższej sprawie zastosowanie ma podobna zasada do zawartej część 2: w art. 22g ust. 11 zasady ustalania wartości początkowej środka trwałego w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z którą odpisów dokonuje się od całej wartości nawet jeśli składnik majątku stanowi współwłasność małżonków.

Nadto zauważyć należy, że przepisy podatkowe nie uzależniają zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od rodzaju kredytu i nazewnictwa stosowanego przez banki. Jeżeli zatem osoba fizyczna zaciągnie kredyt (nawet ze współmałżonkiem) jako konsument, a nie przedsiębiorca, ale środki z kredytu przeznaczy w całości na działalność gospodarczą, to odsetki będą stanowić koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości. Jednocześnie ze względu na powyższe w ocenie Wnioskodawcy lokal wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w działalności gospodarczej Zainteresowanego może podlegać amortyzacji od pełnej wartości tego lokalu.

Powyższe potwierdza także interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 sierpnia 2010 r. (sygn. ITPB1/415-458/10/DP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Sposób zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek naliczonych i zapłaconych po dniu przekazania do używania lokalu mieszkalnego - przeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej - wynika z brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). a contrario ? odsetki naliczone i zapłacone będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Jak już wskazano warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż nieruchomość przeznaczona na cele działalności gospodarczej, wprowadzona do ewidencji środków trwałych, sfinansowana została kredytem.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy składnik majątku wspólnego małżonków jest wykorzystywany w całości w działalności gospodarczej jednego z małżonków (Wnioskodawcy), odsetki od kredytu hipotecznego zapłacone po przyjęciu lokalu do używania i wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będą stanowić w pełnej wysokości koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, że odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego, natomiast odsetki naliczone po tym dniu będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dniu zapłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego rozstrzygnięto w dniu 13 stycznia 2011 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1161/10-4/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-1161/10-4/AGr, interpretacja indywidualna

ITPB1/415-458/10/DP, interpretacja indywidualna