Czy lokal wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie (...)

Czy lokal wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy może podlegać amortyzacji od pełnej wartości tego lokalu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego oraz w zakresie amortyzacji środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2009 r. prowadzi działalność gospodarczą w ramach której świadczy usługi prawne. Podatek dochodowy Zainteresowany opłaca na zasadach ogólnych według skali podatkowej, natomiast od 2011 r. będzie korzystał z liniowej formy opodatkowania. w 2010 r. Wnioskodawca w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej wraz z żoną nabył lokal mieszkalny, który zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Lokal mieszkalny używany będzie wyłącznie na cele działalności gospodarczej, a nadto przeniesiona zostanie do niego siedziba działalności gospodarczej Zainteresowanego. Na nabycie lokalu zaciągnięto kredyt hipoteczny. Umowa kredytowa zawarta została przez Wnioskodawcę oraz jego żonę, jako małżonków, pomiędzy którymi istnieje ustawowa wspólność majątkowa. w umowie tej Wnioskodawca nie występuje jako przedsiębiorca, a kredyt nie jest przeznaczony na działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie amortyzacji środka trwałego.

Czy lokal wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy może podlegać amortyzacji od pełnej wartości tego lokalu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone odsetki od zaciągniętego kredytu hipotecznego stanowią koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wobec tego, aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów muszą być spełnione łącznie dwa warunki: (1) wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów i (2) wydatek nie może być wyłączony z kosztów na podstawie art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. w takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. w ocenie Wnioskodawcy nabycie lokalu na zakład główny działalności gospodarczej i przeniesienie do niego siedziby działalności gospodarczej bezsprzecznie stanowi działanie mające na celu uzyskanie przychodów, a więc koszt pozyskania środków na nabycie co do zasady stanowi koszt uzyskania przychodów. Przepisy art. 23 nie wyłączają tego rodzaju kosztu. Ustęp 1 pkt 8a powołanego art. 23 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę kredytów i pożyczek z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek. Ponadto ust. 11 pkt 32 powołanego artykułu wyklucza zaliczenie do kosztów naliczonych, lecz nie zapłaconych odsetek od kredytów. Zatem w ocenie Zainteresowanego zapłacone odsetki od kredytu stanowią koszt uzyskania przychodu i nie ma znaczenia, że kredyt został zaciągnięty przez oboje małżonków, skoro lokal jest wykorzystywany wyłącznie w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

W powyższej sprawie zastosowanie ma podobna zasada do zawartej część 2: w art. 22g ust. 11 zasady ustalania wartości początkowej środka trwałego w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z którą odpisów dokonuje się od całej wartości nawet jeśli składnik majątku stanowi współwłasność małżonków.

Nadto zauważyć należy, że przepisy podatkowe nie uzależniają zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od rodzaju kredytu i nazewnictwa stosowanego przez banki. Jeżeli zatem osoba fizyczna zaciągnie kredyt (nawet ze współmałżonkiem) jako konsument, a nie przedsiębiorca, ale środki z kredytu przeznaczy w całości na działalność gospodarczą, to odsetki będą stanowić koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości. Jednocześnie ze względu na powyższe w ocenie Wnioskodawcy lokal wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w działalności gospodarczej Zainteresowanego może podlegać amortyzacji od pełnej wartości tego lokalu.

Powyższe potwierdza także interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 sierpnia 2010 r. (sygn. ITPB1/415-458/10/DP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. w takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak wynika z ww. przepisu amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące zarówno własność jak i współwłasność podatnika.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia ? cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż w 2010 r. Wnioskodawca w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej wraz z żoną nabył lokal mieszkalny, który zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przedmiotowy lokal będzie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej Zainteresowanego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż lokal wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy może podlegać amortyzacji od pełnej wartości tego lokalu, zgodnie z art. 22g ust. 11 ww. ustawy. w związku z powyższym stanowisko uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego rozstrzygnięto w dniu 13 stycznia 2011 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1161/10-3/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB1/415-1161/10-3/AGr, interpretacja indywidualna

ITPB1/415-458/10/DP, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika