Skutki podatkowe zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie netto.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie netto.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pan x został w dniu 26 listopada 2006 r. wybrany na stanowisko Burmistrza Miasta i Gminy. Wyrokiem z dnia 20 maja 2008 r. Sąd Rejonowy, Wydział II Karny, uznał x winnym popełnienia przestępstwa z art. 231 § 14 Kodeksu karnego i art. 286 § 3 Kodeksu karnego i skazał go na karę między innymi zakazu zajmowania stanowisk związanych z zarządzaniem mieniem komunalnym na okres 3 lat. Sąd II instancji podtrzymał wyrok i uprawomocnił się on dnia 14 listopada 2008 r. Mając powyższe na uwadze, Rada Miasta i Gminy podjęła Uchwałę w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Burmistrza Miasta i Gminy. Od uchwały RMiG Pan x odwołał się, jednak jego odwołanie zostało oddalone. Pan x nie wniósł w terminie zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego w związku z czym postanowienie to uprawomocniło się z dniem 24 lutego 2009 r.

Pomimo uprawomocnienia się postanowienia Pan x, na podstawie opinii radcy prawnego, otrzymał wynagrodzenie w łącznej wysokości 27.880,77 zł za okres od dnia 24 lutego 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. Urząd Miasta i Gminy w dniu 25 marca 2010 r. złożył do Sądu Rejonowego pozew przeciwko panu x o zapłatę kwoty 27.880 zł wraz z należnymi odsetkami od dnia 25 lutego 2010 r. tytułem bezpodstawnie wypłaconego wynagrodzenia za okres od 25 lutego 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. W dniu 3 grudnia Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego 27.880 zł wraz z należnymi odsetkami. W dniu 9 grudnia 2010 r. postanowieniem Sądu Okręgowego nadano prawomocnemu wyrokowi Sądu Okręgowego klauzulę wykonalności. W dniu 15 marca 2010 r. Pan x został wezwany do zapłaty niesłusznie pobranego wynagrodzenia. W lutym 2011 roku dokonano korekty list płac za okres od 25 lutego 2009 roku do 30 czerwca 2009 roku na kwotę netto 27.880 zł. Skorygowano także deklaracje rozliczeniowe ZUS. Do skorygowania pozostaje nadpłacona kwota podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 3269 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Urząd powinien odzyskać z urzędu skarbowego zwrot nadpłaconego podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie znajduje zastosowania art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350 z późn. zm.; ?dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika?, ponieważ zwrotowi nie podlega wskazana w powyższym przepisie kwota brutto, tylko w przypadku Wnioskodawcy zasądzona kwota netto. Wnioskodawca nie może również wysłać informacji do Pana x o dokonanych korektach, aby mógł indywidualnie dokonać rozliczenia w bieżącej deklaracji PIT. Zainteresowany uważa również, że nie powinien dokonać korekty deklaracji PIT-4 ani też PIT-11 Pana x za rok 2009.

W opinii Wnioskodawcy, powinien On zwrócić się do Urzędu Skarbowego z pismem o zwrot nadpłaty podatku w kwocie 3269 zł lub zaliczeniu go na poczet bieżących płatności.

Urząd Skarbowy powinien wydać decyzję, która będzie dla Wnioskodawcy podstawą rozliczenia nadpłaty zapłaconego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Należy podkreślić, że przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) nie regulują wprost czy zwrot nienależnie pobranych świadczeń powinien być dokonany w kwocie brutto czy też w kwocie netto, jednakże precyzują w jaki sposób można odzyskać podatek w przypadku dokonania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie brutto.

W sytuacji, gdy zwrot nienależnie pobranych świadczeń następuje w kwocie brutto, należy odnieść się do przepisów art. 41b oraz art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Natomiast stosownie do treści art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Należy podkreślić, że zarówno art. 41b, jak i art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany w kwocie brutto, tj. łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy ? gwarantuje odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

Z powyższego wynika, że zwrot na rzecz płatnika nienależnie pobranych świadczeń powinien być dokonany przez podatnika w kwocie brutto, tj. łącznie z pobranym podatkiem dochodowym.

Natomiast w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zwrotem nienależnie pobranego świadczenia w kwocie netto. Z treści wniosku wynika, że Urząd Miasta i Gminy nienależnie wypłacił burmistrzowi wynagrodzenie w łącznej wysokości 27.880,77 zł za okres od dnia 24 lutego 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. Urząd Miasta i Gminy w dniu 25 marca 2010 r. złożył do Sądu Rejonowego pozew przeciwko burmistrzowi o zapłatę kwoty 27.880 zł wraz z odsetkami. W grudniu 2010 r. Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego 27.880 zł wraz z należnymi odsetkami, natomiast w dniu 15 marca 2010 r. Pan x został wezwany do zapłaty niesłusznie pobranego wynagrodzenia. W lutym 2011 roku dokonano korekty list płac za okres od 25 lutego 2009 roku do 30 czerwca 2009 roku na kwotę netto 27.880 zł. W związku z powyższym Zainteresowany wskazuje, iż powstała konieczność skorygowania nadpłaconej kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 3269 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od nienależnie wypłaconego świadczenia na rzecz burmistrza, a nie odzyskał tej kwoty w ramach zwrotu dokonanego przez świadczeniobiorcę.

W związku z powyższym, Zainteresowany powziął wątpliwość odnośnie sposobu odzyskania zapłaconego podatku od nienależnie wypłaconego świadczenia, które zostało Wnioskodawcy zwrócone w kwocie netto. Wnioskodawca wskazał, iż chcąc odzyskać ww. podatek powinien zwrócić się do właściwego urzędu skarbowego z pismem o zwrot nadpłaty podatku lub zaliczeniu go na poczet bieżących płatności.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 72 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), za nadpłatę uważa się w szczególności kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Organ podatkowy w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego prawidłowo określi wysokość należnego podatku, która pozwoli na ewentualne stwierdzenie nadpłaty.

Natomiast stosownie do treści art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.
   
   

Podkreślić należy, że definicja nadpłaty zawarta w ustawie Ordynacja podatkowa wyczerpująco wylicza, w jakich sytuacjach powstaje nadpłata. Wszelkie inne przypadki, które nie są w ww. ustawie wymienione, nie powodują powstania nadpłaty w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Nie każda zatem kwota wpłacona przez płatnika ?nienależnie? do organu podatkowego stanowi nadpłatę.

Nadpłata podatku w przypadku płatnika dotyczy wyłącznie tych przypadków, w których dochodzi do uszczerbku w jego majątku na skutek zapłacenia należnego świadczenia w większej wysokości od tej, w której zostało pobrane. Jeżeli wadliwość postępowania płatnika prowadzi do uszczuplenia majątku podatnika, nadpłata powstaje u podatnika, który w takim przypadku jest jedynym podmiotem uprawnionym do otrzymania jej zwrotu.

W przedmiotowej sprawie nie znajduje zatem zastosowania przepis art. 75 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym po stronie płatnika ? Wnioskodawcy ? nie występuje nadpłata podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne wskazać należy, iż Wnioskodawca, chcąc odzyskać kwotę podatku odprowadzonego od nienależnie wypłaconego wynagrodzenia na rzecz burmistrza, które zostało zwrócone Wnioskodawcy w kwocie netto, powinien dochodzić zwrotu ww. kwoty wyłącznie od podatnika.

Wnioskodawca nie ma prawa zwrócić się do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o zwrot nadpłaty podatku lub zaliczenia jej na poczet bieżących płatności, bowiem w przedmiotowej sprawie po stronie Wnioskodawcy nie powstaje nadpłata w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

W konsekwencji, stanowisku Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ zauważa, iż w przypadku zwrotu nienależnego świadczenia nie ma podstaw prawnych do korekty deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11 za rok 2009, bowiem wystawione deklaracje sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w 2009 roku stan faktyczny, a więc wysokość faktycznie wypłaconych dochodów i faktycznie pobranych, a nie należnych, zaliczek na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż ww. Organ wydaje interpretacje prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z powyższym, tut. Organ w przedmiotowej interpretacji indywidualnej nie odniósł się do skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego świadczenia powstałych po stronie właściwego dla Wnioskodawcy urzędu skarbowego, a tym samym nie wskazał, czy urząd skarbowy powinien wydać decyzję, która będzie dla Wnioskodawcy podstawą rozliczenia nadpłaty podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.