1. Czy podatek dochodowy z tytułu sprzedaży lokalu nie stanowiącego środka trwałego powinien zostać (...)

1. Czy podatek dochodowy z tytułu sprzedaży lokalu nie stanowiącego środka trwałego powinien zostać odprowadzony zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu uzyskanego ze sprzedaży wg stawki 19%
2. Czy środki uzyskane ze sprzedaży lokalu użytkowego zakupionego w 2007 roku, przeznaczone na zakup lokalu mieszkaniowego lub spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe w okresie dwóch lat od daty sprzedaży nie będą korzystać z ulgi mieszkaniowej?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2011 r. (data wpływu 2 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu użytkowego:

  • w części dotyczącej opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu wykorzystywanego w działalności gospodarczej ? jest nieprawidłowe,
  • w części dotyczącej możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu użytkowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Małżonkowie (?) w roku 2007 nabyli lokal użytkowy. Zakup poświadczony został aktem notarialnym, z którego wynika, iż czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Do kwietnia 2010 roku lokal był oddany w użytkowanie synowi, który prowadził w tym lokalu działalność gospodarczą.

Od maja 2010 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie w tym lokalu działalności jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa otrzymanej od syna w darowiźnie. Była to działalność gastronomiczna opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Z końcem października 2010 roku Wnioskodawczyni zakończyła wykonywanie działalności i lokal został wynajęty jako najem prywatny. Przychód uzyskany z najmu opodatkowany był zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Lokal nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w związku z planowaną sprzedażą w okresie krótszym niż 1 rok.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż w październiku 2011 roku lokal został sprzedany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy podatek dochodowy z tytułu sprzedaży lokalu niestanowiącego środka trwałego powinien zostać odprowadzony zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu uzyskanego ze sprzedaży wg stawki 19%...
  2. Czy środki uzyskane ze sprzedaży lokalu użytkowego zakupionego w 2007 roku, przeznaczone na zakup lokalu mieszkaniowego lub spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe (w okresie dwóch lat od daty sprzedaży) nie będą korzystać z ulgi mieszkaniowej...


Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż lokalu zakupionego w 2007 roku, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, przeznaczonego do sprzedaży w okresie krótszym niż jeden rok, podlega opodatkowaniu ze sprzedaży nieruchomości. Podstawę opodatkowania stanowi dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w wysokości 19 %.

Środki uzyskane ze sprzedaży lokalu użytkowego zakupionego w 2007 roku, przeznaczone na cele mieszkaniowe lub spłatę kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania nie będą korzystać z ulgi mieszkaniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu użytkowego w części dotyczącej opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu wykorzystywanego w działalności gospodarczej uznaje się za nieprawidłowe, w części dotyczącej możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu użytkowego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej 'spółką'.

Zasady opodatkowania przychodów uzyskanych przez podatników objętych zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych z odpłatnego zbycia nieruchomości będących środkami trwałymi, reguluje art. 12 ust. 10 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących:

  1. środkami trwałymi,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1 500 zł,
  3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

? ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w pkt 2 oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, nieujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej - bez względu na okres ich nabycia - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 10% uzyskanego przychodu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z pozarolniczej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 10b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ryczałt od przychodu, o którym mowa w ust. 10, jest płatny bez wezwania w terminie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 lub 1a, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Z przytoczonych powyżej przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych, o których mowa w art. 12 ust. 10a ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Ustawodawca zobowiązał podatników opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych do prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej 'ewidencją', z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.

Zasady prowadzenia wykazu, o którym mowa wyżej, zostały określone w § 14 i § 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 219, poz. 1836 ze zm.), które zostało wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 16 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (?).

Podatnicy opodatkowani ryczałtem, co do zasady, nie dokonują odpisów amortyzacyjnych. Mimo to mają obowiązek ewidencjowania wykorzystywanych dla celów działalności gospodarczej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Obowiązek ten uzasadniony jest przede wszystkim faktem odrębnego opodatkowania przychodów ze sprzedaży tych składników majątku. Przez środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne należy rozumieć składniki majątkowe, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (§ 14 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r.).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.

Będą to zarówno składniki majątkowe podlegające amortyzacji, jak i te które amortyzacji nie podlegają. Natomiast przepis § 14 ust. 5 ww. rozporządzenia zawiera enumeratywnie wymienione składniki majątku podatnika, które nie są przedmiotowym wykazem objęte. W myśl tego przepisu, nie podlegają objęciu wykazem budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym.

Wnioskodawczyni we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazała, iż wraz z mężem w 2007 roku nabyła lokal użytkowy. Do kwietnia 2010 roku lokal był oddany w użytkowanie synowi Zainteresowanej, który w tym lokalu prowadził działalność gospodarczą. Natomiast od maja 2010 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie w tym lokalu działalności jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa otrzymanej od syna w darowiźnie. Z końcem października 2010 r. Zainteresowana zakończyła wykonywanie działalności i lokal został wynajęty jako najem prywatny. Lokal nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w związku z planowaną sprzedażą w okresie krótszym niż rok. W październiku 2011 roku lokal został sprzedany.

Wnioskodawczyni wyraźnie wskazała, że przedmiotowy lokal użytkowy był wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

? jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia lokalu użytkowego decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Zatem lokal użytkowy jako wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności był z tą działalnością związany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie lokalu użytkowego, który był wykorzystywany w działalności gospodarczej, choć nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, należy potraktować jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując, mając na względzie przedstawione informacje oraz powołane powyżej przepisy, przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu niestanowiącego środka trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu wykorzystywanego w działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

Ponadto tut. organ wskazuje, że zgodnie z utrwalonym już poglądem, przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania powinny być interpretowane ściśle, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej.

W związku z powyższym należy wskazać, że fakt iż Wnioskodawczyni sprzedała w październiku 2011 roku lokal użytkowy zakupiony w 2007 roku, który był wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej ma w przedmiotowej sprawie znaczenie, gdyż w związku z tym brak jest przepisów konstytuujących zwolnienie przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu użytkowego w związku z wydatkowaniem uzyskanego przychodu na własne cele mieszkalne, na zakup lokalu mieszkalnego lub spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkalne.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanej w odniesieniu do braku możliwości przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu użytkowego na zakup lokalu mieszkaniowego lub spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika