Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania faktur korygujących w podatkowej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 31 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania faktur korygujących w podatkowej księdze przychodów i rozchodów:

• w części dotyczącej momentu ujęcia faktury korygującej ? jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej ujęcia wadliwego towaru w inwenturze za 2010 r. ? jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania faktur korygujących w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni podaje, że w sierpniu 2010 roku zakupiła od eksportera z Chin towar, który po dopuszczeniu do obrotu w kraju na podstawie zgłoszenia celnego z dnia 3 sierpnia 2010 r. ujęła w ?podatkowej księdze przychodów i rozchodów?. Niestety część towaru okazała się wadliwa więc złożyła reklamację. Wadliwy towar nie został dotychczas sprzedany, ujęty jest w spisie z natury sporządzonym na dzień 31 grudnia 2010 r.

W dniu 10 marca 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała od eksportera fakturę korygującą ? zmniejszającą cenę zakupu wadliwych towarów. Przychylając się do prośby Zainteresowanej Naczelnik Urzędu Celnego, na podstawie faktury korygującej wydał dnia 2 września 2011 r. decyzję obniżającą wartość należności celnych (różnica została zwrócona Wnioskodawczyni) oraz należny podatek VAT. Zainteresowana jest podatnikiem podatku liniowego i prowadzi ?podatkową księgę przychodów i rozchodów?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może na podstawie decyzji wydanej w 2011 roku przez Naczelnika Urzędu Celnego i posiadanej faktury korygującej z roku 2011 zmniejszyć koszty zakupu towarów w marcu 2011 r., zmniejszając jednocześnie wartość wadliwego towaru ujętego w inwenturze na 2010 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o pdof, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury ? w przypadku Zainteresowanej będzie to dzień 10 marca 2011 r., w którym powinna zmniejszyć koszty zakupu towarów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni uważa również, że powinna zmniejszyć wartość wadliwego towaru ujętego w inwenturze za 2010 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie sposobu ewidencjonowania faktur korygujących w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w części dotyczącej momentu ujęcia faktury korygującej uznaje się za nieprawidłowe, w części dotyczącej ujęcia wadliwego towaru w inwenturze za 2010 r. uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej 'księgą', z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów ? w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W myśl art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają przepisów regulujących zasady dokonywania korekty kosztów. Nie zawierają także uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) kosztów. Zauważyć jednak należy, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty poniesienia kosztu, wpływa jedynie na jego wysokość. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W sierpniu 2010 roku od eksportera z Chin zakupiła towar, niestety część towaru okazała się wadliwa w związku z czym Zainteresowana złożyła reklamację. W dniu 10 marca 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała od eksportera fakturę korygującą ? zmniejszającą cenę zakupu wadliwych towarów.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż w sytuacji kiedy otrzymana przez Wnioskodawczynię faktura korygująca, dotyczy zakupu towarów w roku podatkowym wcześniejszym niż data wystawienia faktury korygującej, to ta powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu zakupu towarów handlowych. Faktura korygująca wskazuje bowiem właściwą wartość towaru, korekta kosztów wynikająca z faktury korygującej, powinna być odnoszona do uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodów, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty poniesienia tych wydatków.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do momentu ujęcia faktury korygującej należy uznać za nieprawidłowe.

W myśl § 27 ust. 1 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej 'spisem z natury', na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

W tym miejscu należy zauważyć, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest faktura pierwotna. W przedmiotowej sprawie przyczyną otrzymania przez Wnioskodawczynię faktury korygującej był wada zakupionego towaru, który na dzień 31 grudnia 2010 r. został ujęty w spisie z natury.

Zatem z uwagi na fakt, iż wydatki poniesione na zakup wadliwych towarów handlowych stanowiły koszty uzyskania przychodów okresu rozliczeniowego zakończonego remanentem (2010 rok), to po dokonaniu korekty kosztów uzyskania przychodów na podstawie otrzymanej w marcu 2011 r. faktury korygującej - odnoszącej się (księgowanej) wstecz do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej - należy umniejszyć wartość wadliwego towaru ujętego w inwenturze na 2010 rok.

Zatem, stanowisko Zainteresowanej w części dotyczącej zmniejszenia wartości wadliwego towaru w inwenturze za 2010 r. należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.