Czy sprzedaż pracownikom chemii gospodarczej codziennego użytku po cenie nabycia przez Wnioskodawcę, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zakładem produkcyjnym należącym do międzynarodowego koncernu. W ramach inicjatywy lepszego poznania produktów wytwarzanych przez firmy należące do udziałowca Zainteresowanego, planuje się, podobnie jak w innych zakładach produkcyjnych udziałowca, otwarcie sklepu zakładowego dla pracowników z możliwością zakupu artykułów chemii gospodarczej codziennego użytku (środków czystości), które są wytwarzane przez inny zakład produkcyjny, należący do tego samego udziałowca co Wnioskodawca.

Dla Zainteresowanego ww. inny zakład produkcyjny (dalej: Producent) jest podmiotem powiązanym. W ramach wspomnianej inicjatywy Wnioskodawca nabywałby od firmy dystrybucyjnej (dalej: Dystrybutor), również należącej do tego samego udziałowca, artykuły chemii gospodarczej codziennego użytku. Dystrybutor, na podstawie złożonego raz na kwartał zamówienia (zestawienie pojedynczych zamówień złożonych przez pracowników Zainteresowanego) nabywałby produkty od producenta, a następnie dostarczał do Wnioskodawcy.

Dystrybutor stosowałby w stosunku do Zainteresowanego takie same ceny jak dla innych niepowiązanych nabywców hurtowych. Po nabyciu Wnioskodawca sprzedałby zamówione towary dla swoich pracowników zgodnie z wcześniej złożonymi zamówieniami po cenie nabycia. Dostawa towarów na rzecz pracowników stanowiłaby odpłatną dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT według odpowiedniej stawki.

Kwota obrotu dotycząca tej transakcji stanowiłaby bardzo niski, około 1%, udział w ogólnym obrocie Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż pracownikom produktów chemii gospodarczej codziennego użytku po cenie nabycia przez Wnioskodawcę, będzie prowadziła do powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w związku z nienaliczeniem przez Wnioskodawcę marży handlowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Przychody w ramach stosunku pracy są to wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie podstawowe, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, nagrody, premie i inne dodatki, ekwiwalenty za niewykorzystane urlopy oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika przez pracodawcę, jak również zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne.

Sprzedaż środków czystości pracownikom według Wnioskodawcy nie kwalifikuje się do żadnej grupy przychodów powyżej wymienionych. Sprzedaż produktów jest w całości odpłatna. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o cenach, cena jest wartością wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług.

Wnioskodawca będzie stosował do sprzedaży cenę nabycia wynikającą z kosztów związanych z zakupem produktów. Nie będzie naliczał dla pracowników marży zysku, ponieważ działalność ta nie stanowi dla Wnioskodawcy głównego źródła dochodu. Przewidywany obrót będzie stanowił niespełna 1% całkowitego obrotu Wnioskodawcy. Transakcja ta będzie miała miejsce tylko cztery razy w roku (raz na kwartał). Cena dla pracowników będzie porównywalna z ceną rynkową stosowaną przez Producenta i Dystrybutora dla innych nabywców. Dostawa towarów na rzecz pracowników będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Obok pieniędzy i wartości pieniężnych, ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zatem, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż w ramach inicjatywy lepszego poznania produktów wytwarzanych przez firmy należące do udziałowca Wnioskodawcy, planowane jest otwarcie sklepu zakładowego dla pracowników z możliwością zakupu artykułów chemii gospodarczej codziennego użytku (środków czystości), które są wytwarzane przez inny zakład produkcyjny, należący do tego samego udziałowca co Zainteresowany. Wnioskodawca będzie nabywał od firmy dystrybucyjnej (dalej: Dystrybutor), artykuły chemii gospodarczej codziennego użytku. Dystrybutor będzie stosował w stosunku do Zainteresowanego takie same ceny jak dla innych niepowiązanych nabywców hurtowych. Po nabyciu Wnioskodawca będzie sprzedawał zamówione towary dla swoich pracowników po cenie nabycia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż pracownik Wnioskodawcy kupujący produkty chemii gospodarczej za cenę niższą od ceny ww. produktów dla osób niezwiązanych z Zainteresowanym umową o pracę osiąga korzyść finansową w wysokości tej części ceny środków czystości, za którą nie musi płacić, tj. w wysokości różnicy między ceną stosowaną dla kupującego ww. produkty niezwiązanego z Wnioskodawcą stosunkiem pracy, a ceną za jaką produkty te sprzedawane są pracownikowi.

Zatem, wartość ww. różnicy należy zaliczyć do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O powstaniu przychodu ze stosunku pracy przesądza otrzymanie przez pracownika prawa do skorzystania z uprawnienia (ulgi w cenie za przedmiotowe produkty ? Wnioskodawca nie będzie naliczał dla pracowników marży zysku) o określonej wartości pieniężnej. Posiadając takie uprawnienia pracownik otrzymuje więc wymierną korzyść finansową, bowiem może zakupić produkty chemii gospodarczej po niższej cenie. Dzięki takiemu działaniu u tejże osoby dochodzi do przysporzenia w majątku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż środków czystości pracownikom nie kwalifikuje się do żadnej grupy przychodów określonych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, sprzedaż pracownikom produktów chemii gospodarczej codziennego użytku po cenie nabycia przez Wnioskodawcę ? bez naliczenia marży handlowej, będzie prowadziła do otrzymania częściowo nieodpłatnego świadczenia powodującego powstanie po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w wysokości różnicy między ceną rynkową stosowaną dla kupującego ww. produkty niezwiązanego z Zainteresowanym stosunkiem pracy, a ceną za jaką produkty te sprzedawane są pracownikowi. Tym samym, Wnioskodawca będzie zobowiązany w stosunku do pracowników do obliczenia i pobrania od ww. różnicy zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.