Które z wymienionych składników abonamentu medycznego stanowią przychód pracownika opodatkowany (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 lutego 2012 r. znak ILPP1/443-1533/11-2/NS, ILPB1/415-1371/11-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wykupuje dla pracowników pakiety medyczne. W skład pakietu wchodzą trzy grupy usług medycznych:

1. medycyna pracy;
2. profilaktyka;
3. usługi dodatkowe.
   
   

Medycyna pracy obejmuje wszelkie niezbędne i określone zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy usługi medyczne, których obowiązek zapewnienia spoczywa na Spółce jako pracodawcy. Profilaktyka obejmuje szereg usług opieki zdrowotnej w rozumieniu ustawy o służbie medycyny pracy z dnia 27 czerwca 1997 r. z późniejszymi zmianami. Natomiast usługi dodatkowe obejmują specjalistyczne usługi wykraczające poza medycynę pracy i profilaktykę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Które z wymienionych składników abonamentu medycznego stanowią przychód pracownika opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w jaki sposób ten przychód należy obliczyć?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na odmienną charakterystykę usług medycznych zawartych w pakiecie zakupionym na rzecz pracowników przez Spółkę, ich zakwalifikowanie wg kryteriów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedstawia się następująco:

1. na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. wraz z późniejszymi zmianami, tzw. medycyna pracy obejmująca badania wstępne, badania kontrolne oraz inne usługi medyczne, do zapewnienia których pracodawca jest zobligowany odrębnymi przepisami, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym po stronie pracownika przychód w ogóle nie powstaje;
2. część profilaktyczna pakietu medycznego dla pracowników obejmuje szereg specjalistycznych usług medycznych, których celem jest zapobieganie szerzeniu się negatywnych skutków zdrowotnych, które bezpośrednio lub pośrednio mają związek z charakterem lub warunkami pracy. Na podstawie ustawy o służbie medycyny pracy z dnia 27 czerwca 1997 r., to na pracodawcy spoczywa obowiązek zapewnienia pracownikom takich profilaktycznych usług medycznych (art. 5 pkt 2 ust. 1 ww. ustawy). Usługi profilaktycznej opieki zdrowotnej, jako że Spółka jest zobligowana do ich zapewnienia, również korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. wraz z późniejszymi zmianami, również nie stanowiąc przychodu po stronie pracownika;
3. dodatkowe usługi medyczne zawarte w pakiecie zakupionym przez Spółkę na rzecz pracowników, jako usługi wykraczające poza tzw. medycynę pracy oraz profilaktykę stanowią przychód dla pracownika i są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika. Opodatkowana jest kwota ryczałtu, jaki pracodawca co miesiąc płaci w imieniu pracownika.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, określone zostały źródła przychodów, do których należy między innymi, wymieniony w pkt 1, stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy lub stosunkiem pokrewnym.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy).

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się ? jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione ? według cen zakupu.

Należy wskazać, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin ?nieodpłatne świadczenie? obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenie w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Z kolei z treści art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. ? Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Stosownie do art. 229 § 5 ww. Kodeksu pracy, pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających jest obowiązany zapewnić tym pracownikom okresowe badania lekarskie także:

1. po zaprzestaniu pracy w kontakcie z tymi substancjami, czynnikami lub pyłami,
2. po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami.
   
   

Obok przepisów Kodeksu pracy i przepisów wykonawczych do tego Kodeksu zakres świadczeń obowiązkowych został określony m.in. w ustawie z dnia 27 czerwca 1997r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317 ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o służbie medycyny, służba medycyny pracy realizuje zadania określone w ustawie w odniesieniu do pracowników.

W myśl art. 5 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, obowiązek objęcia profilaktyczną opieką zdrowotną spoczywa na pracodawcach - w odniesieniu m.in. do pracowników.

Przenosząc powołane przepisy na grunt przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż zwolnione z opodatkowania na mocy powołanego art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wyłącznie te świadczenia, które przekazywane są w wyniku wykonywania obowiązku nałożonego przez odrębne przepisy. To oznacza, że zwolniona z opodatkowania jest wartość tych wszystkich świadczeń medycznych, które pracodawca jest zobowiązany ponieść na rzecz pracownika.

Stąd, w przypadku zakupu przez Wnioskodawcę pakietów medycznych dla pracowników, wartość usług medycznych z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wynikające z Kodeksu pracy, ponoszone przez Zainteresowanego stanowi przychód pracownika, który nie podlega opodatkowaniu, gdyż korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie stanowi podstawy do naliczenia przez płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast wartość usług medycznych stanowiących usługi dodatkowe (część opłaty przypadająca na te usługi) stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji wartość abonamentu dotyczącego usług dodatkowych, opłaconych przez Wnioskodawcę - pracodawcę za pracownika, Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przychód pracownika stanowi wartość składnika abonamentu medycznego opłaconego przez pracodawcę (Wnioskodawcę) na rzecz pracownika, obejmującego dodatkowe usługi medyczne, których pracodawca (Wnioskodawca) nie jest zobowiązany opłacić na rzecz pracownika.

Wartość pieniężną tego składnika dla celów podatkowych należy ustalić, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według cen zakupu. Tak ustaloną wartość dodatkowych usług medycznych opłaconą przez pracodawcę (Wnioskodawcę) za pracownika należy wyodrębnić z abonamentu pakietu medycznego i doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług, został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.