1. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie miał prawo naliczyć pracownikom, (...)

1. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie miał prawo naliczyć pracownikom, przekazującym Spółce wytworzone przez nich wynalazki/wzory użytkowe niezgłoszone do Urzędu Patentowego - na podstawie art. 21 Prawa własności przemysłowej - 50% koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku/wzoru użytkowego?2. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, przychody z tytułu przekazania Wnioskodawcy przez pracowników prawa do korzystania z wynalazku/wzoru użytkowego powinny zostać zakwalifikowane jako przychody ze stosunku pracy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do właściwego źródła przychodów osiąganych przez pracowników spółki ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości naliczenia pracownikom 50% kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie zakwalifikowania do właściwego źródła przychodów osiąganych przez pracowników spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej również Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terenu Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres prowadzonej przez Spółkę działalności wiąże się z projektowaniem i wytwarzaniem samochodowych systemów bezpieczeństwa (m.in. projektowanie i produkcja poduszek powietrznych).

W ramach struktury organizacyjnej Spółki funkcjonuje dział, którego zasadniczą rolą jest opracowywanie indywidualnych rozwiązań usprawniających proces produkcji. Są to w szczególności nowe i usprawnione: maszyny, oprzyrządowanie i zespoły kontrolne niewystępujące na rynku, modyfikacje usprawniające standardowe maszyny i urządzenia.

Specyfika pracy w dziale polega na tym, że praca odbywa się na tzw. ?żywym produkcie?, tzn. myśl twórcza przekłada się automatycznie na konkretne działanie, niewymagające uprzedniego projektu w postaci szkicu czy rysunku.

Wnioskodawca podał, iż Jego zdaniem część wytworów pracy pracowników Spółki spełnia definicję wzorów użytkowych, o których mowa w art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz.1117; dalej Prawo własności przemysłowej) i w związku z tym posiada zdolność do udzielenia na nie prawa ochronnego.

W umowach o pracę Spółka zamierza zawrzeć z pracownikami, będącymi twórcami ww. wzorów użytkowych, stosowną klauzulę pozostawiającą prawo do uzyskania prawa ochronnego na wzór użytkowy po stronie pracowników.

Przy czym, powyższe nie wyłącza możliwości przekazania następnie dokonanych przez pracowników wzorów użytkowych, niezgłoszonych do Urzędu Patentowego, na rzecz Spółki. W tym wypadku jednak odbywałoby się to na zasadach wynikających z art. 21 Prawa własności przemysłowej, tj.:

  • przedstawienie pracodawcy na piśmie wzoru użytkowego do korzystania;
  • przyjęcie wzoru użytkowego przez pracodawcę do wykorzystania i zawiadomienie o tym twórcy (pracownika) w terminie 1 miesiąca, chyba że strony ustalą inny termin.

W przypadku Spółki (ze względu na specyfikę pracy w dziale) wyglądałoby to w praktyce w ten sposób, że po wykonaniu przez pracownika prototypu urządzenia (oprzyrządowania technicznego posiadającego zdolność wynalazczą) zdolność do uzyskania prawa ochronnego, pracownik zawiadamiałby o tym fakcie kierownika działu, (co byłoby równoznaczne z zawiadomieniem pracodawcy). Przekazanie wzoru użytkowego przez pracownika oraz jego przyjęcie do wykorzystania przez Wnioskodawcę następowałoby jednocześnie, na piśmie wskazującym imię i nazwisko pracownika/pracowników będących twórcami projektu, zawierającym nazwę projektu oraz stosowną dokumentację fotograficzną (zastępującą ewentualne rysunki/szkice projektu). Na dokumencie widniałby podpis pracownika/pracowników oraz kierownika działu.

Jednocześnie umowy o pracę z pracownikami (twórcami) zawierałyby postanowienia przewidujące wynagrodzenie z tytułu przekazania pracodawcy wynalazku/wzoru użytkowego do korzystania. Wynagrodzenie to stanowiłoby zmienny składnik wynagrodzenia za pracę - uzależniony od okoliczności, czy w danym miesiącu został przekazany na rzecz pracodawcy wynalazek/wzór użytkowy. Tym samym przychód pracownika z tytułu ww. wynagrodzenia stanowiłby przychód ze stosunku pracy i w tej części Spółka naliczałaby 50% koszty uzyskania przychodów - na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie zakwalifikowania do właściwego źródła przychodów osiąganych przez pracowników spółki.

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, przychody z tytułu przekazania Wnioskodawcy przez pracowników prawa do korzystania z wynalazku/wzoru użytkowego powinny zostać zakwalifikowane jako przychody ze stosunku pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu przeniesienia tego prawa na pracodawcę będzie stanowił przychód ze stosunku pracy.

Pracownikowi, który dokonał wynalazku/wzoru użytkowego lub jako współtwórca wniósł istotny wkład twórczy w jego dokonanie będzie przysługiwało - zgodnie z treścią umowy o pracę - wynagrodzenie wypłacane jako część wynagrodzenia za pracę (należne za miesiąc, w którym pracownik przekazał pracodawcy wynalazek do korzystania na podstawie art. 21 Prawa własności przemysłowej).

Regulacje prawne zawarte w Prawie własności przemysłowej, odnoszące się do wynagradzania twórców projektów wynalazczych, mają charakter ogólny i nie przesądzają jednoznacznie o charakterze takiego wynagrodzenia. W dodatku są to przepisy względnie obowiązujące, co powoduje, że wynagrodzeniu temu można nadać różny charakter prawny - w zależności od woli stron. Nie ma zatem, zdaniem Wnioskodawcy, przeszkód prawnych, aby powyższy przychód kwalifikować jako wynagrodzenie ze stosunku pracy, tym bardziej, że będzie ono wypłacane w związku z dokonaniem wynalazku/wzoru użytkowego przez pracowników Wnioskodawcy oraz w ramach ich obowiązków służbowych.

Powyższe rozumienie rzeczonych przepisów znajduje potwierdzenie również w stanowisku wyrażonym Przez Ministra Gospodarki z dnia 2 kwietnia 2009 r. (nr pisma DRG-IV-077-7-ZB/09), będącym odpowiedzią na interpelację poselską w przedmiocie zasad wynagradzania twórców patentów. W piśmie tym ponadto zauważono, że ?(...) w obecnym stanie prawnym w ramach istniejącego stosunku prawnego można polepszyć sytuację pracowników - twórców (wynalazców) poprzez zawarcie między stronami (pracodawcą, a pracownikiem - wynalazcą) odpowiednich postanowień w umowie o pracę. W opinii autorów w takim przypadku roszczenie z tytułu wynagrodzenia za dokonanie projektu wynalazczego mogłoby być uznane za wynagrodzenie za pracę (...).?

Ponadto, należy również zwrócić uwagę na interpretację organów podatkowych, z których wypływa następujący wniosek. Jeżeli pracownik stworzył projekt wynalazczy w ramach stosunku pracy, wówczas wypłacone mu z tego tytułu wynagrodzenie należy kwalifikować jako przychód ze stosunku pracy, w przeciwnym razie - jako przychód z praw majątkowych, np.:

  • Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. IBPB2/415-371/07/CJS: ?Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez podatnika we wniosku, do zakresu jego obowiązków służbowych nie należało opracowywanie rozwiązań nowatorskich, a jedynie opracowywanie rozwiązań konstrukcyjnych zgodnie z istniejącym stanem techniki i wykształceniem. Skoro zatem wnioskodawca nie stworzył tego wynalazku w ramach istniejącego stosunku pracy w związku z tym otrzymane wynagrodzenie zakwalifikować należy jako wynagrodzenie twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, czyli jako przychód z praw majątkowych.?
  • Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego (Urząd Skarbowy w Kędzierzynie-Koźlu) z dnia 12 czerwca 2006 r., sygn. PDIB/415-6/06: ?W sytuacji, gdy wynalazek dokonany zostanie samodzielnie, nie w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy lub realizacji innej umowy, stosownie do przepisu art. 20 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej i art. 98 ust. 1 ustawy o wynalazczości, zapłata za przeniesienie prawu do patentu na wynalazek na rzecz podmiotu gospodarczego jest dla wynalazcy przychodem z praw majątkowych (art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).?

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zapłatę pracownikom (twórcom) za przeniesienie własności wynalazku/wzoru użytkowego należy kwalifikować jako przychód ze stosunku pracy, do którego znajdą zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Tut. organ zaznacza, iż niniejsza interpretacja dotyczy kwestii zakwalifikowania do właściwego źródła przychodów osiąganych przez pracowników spółki. Nie odnosi się natomiast do możliwości naliczenia pracownikom 50% kosztów uzyskania przychodów. Zagadnienie to było przedmiotem odrębnej interpretacji indywidualnej wydanej dla Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż w ramach struktury organizacyjnej Spółki funkcjonuje dział, którego zasadniczą rolą jest opracowywanie indywidualnych rozwiązań usprawniających proces produkcji. Są to w szczególności nowe i usprawnione: maszyny, oprzyrządowanie i zespoły kontrolne niewystępujące na rynku, modyfikacje usprawniające standardowe maszyny i urządzenia. Wnioskodawca podał, iż Jego zdaniem część wytworów pracy pracowników Spółki spełnia definicję wzorów użytkowych, o których mowa w art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz.1117; dalej Prawo własności przemysłowej) i w związku z tym posiada zdolność do udzielenia na nie prawa ochronnego.

Reasumując, w tak opisanym zdarzeniu przyszłym należy uznać, iż przychody z tytułu przekazania Wnioskodawcy przez pracowników prawa do korzystania z wynalazku/wzoru użytkowego wykonanego w ramach stosunku pracy, powinny zostać zakwalifikowane jako przychody ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. możliwości naliczenia pracownikom 50% kosztów uzyskania przychodów) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 16 marca 2012 r. nr ILPB1/415-139/12-2/AG.

Odnosząc się natomiast do powołanych pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika