Czy wydatki na zakup:    - gokarta lub quada (odpisy amortyzacyjne),   - części zamiennych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma zajmuje się produkcją uszczelnień technicznych do silników pojazdów mechanicznych.

W związku z tym, że działalność ta przynosi coraz mniejsze zyski, w 2009 roku Spółka zamierza wykorzystując dotychczasowy park maszynowy, rozpocząć produkcję uszczelek do silników sportowych (quadów, gokartów, motocykli żużlowych, samochodów wyścigowych) oraz podstaw kolektorów wydechowych, kolektorów ssących, podłóg do quadów, innych tuningowych części zamiennych według indywidualnych zamówień klientów.

Aby zareklamować się na rynku, który ze względu na specyfikę jest rynkiem zamkniętym, Spółka zamierza kupić gokarta lub quada. Za pomocą jednego z tych pojazdów będzie reklamować produkcję własnej firmy na wyścigach i zawodach.

Reklama firmy byłaby umieszczona na pojeździe, który byłby wyposażony w części produkcji Wnioskodawcy. Potencjalni klienci mogliby na miejscu zapoznać się z jakością i parametrami wyrobów Wnioskodawcy oraz pełną ofertą. w celu uzyskania dodatkowych przychodów Spółka zamierza również umieścić na pojeździe reklamy innych firm.

Według rozeznania Spółki reklama produkowanego asortymentu do pojazdów sportowych najlepsze efekty odnosi na wyścigach i zawodach. Pojazdem tym jeździłby zawodnik zrzeszony w Automobilklubie lub Motoklubie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup:

• gokarta lub quada (odpisy amortyzacyjne),

• części zamiennych oraz części eksploatacyjnych,

• usług związanych z przygotowaniem sprzętu do wyścigów, pokazów,

• innych usług i opłat związanych z wyjazdami na imprezy sportowe

stanowią koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te są kosztami uzyskania przychodów, ponieważ będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy i podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, nie wymienione w art. 23 tej ustawy, zawierającym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo?skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Natomiast stosownie do postanowień art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
      - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot ?w szczególności? oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

I tak zgodnie z definicją zawartą w ?Nowym Słowniku Języka Polskiego? (PWN, Warszawa 2003) ?reprezentacja? to ?okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną?.

Przenosząc definicję słownikową na grunt ww. ustawy podatkowej, stwierdzić trzeba, iż reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Wydatki poniesione na reklamę, w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w potocznym języku polskim. Reklama według ?Słownika języka polskiego? opracowanego pod redakcją W. Doroszewskiego, (Warszawa 1965, tom VII) to: ?rozpowszechnianie informacji o usługach, towarach, miejscach i możliwościach nabycia towarów, o uzdrowiskach, wycieczkach itp.? w świetle natomiast objaśnień zawartych w ?Słowniku języka polskiego? opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: ?rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi?.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Spółka zamierza kupić gokarta lub quada, który ma być wykorzystywany w prowadzonej działalności w celach reklamowych wyrobów Spółki. Wnioskodawca w związku z tym poniesie wydatki nie tylko na zakup gokarta bądź quada, ale również na zakup części zamiennych oraz części eksploatacyjnych, usług związanych z przygotowaniem sprzętu do wyścigów, pokazów, innych usług i opłat związanych z wyjazdami na imprezy sportowe.

Celem tych wydatków będzie zareklamowanie się na rynku podczas wyścigów i zawodów wśród uczestników imprezy, obecnych i potencjalnych klientów.

Zatem wydatki dotyczące środka trwałego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej (odpisy amortyzacyjne, zakup części zamiennych oraz eksploatacyjnych) oraz dotyczące usług związanych z przygotowaniem sprzętu do wyścigów, pokazów, innych usług i opłat związanych z wyjazdami na imprezy sportowe, stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje na treść art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, nie zaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Jeśli więc przedmiotowy pojazd będzie służył celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób albo bez uzasadnienia znajdzie się poza siedzibą przedsiębiorstwa, to zakupiony pojazd ? jako nie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie mógł być uznany za spełniający definicję środka trwałego. w takim przypadku wydatki związane z eksploatacją pojazdu oraz odpisy amortyzacyjne nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże zaznacza się, że ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne ? wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.