Czy po dokonaniu zmian w samochodzie Wnioskodawczyni powinna zmienić metodę amortyzacji z jednorazowej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 2010 roku wprowadziła do ewidencji środków trwałych nowe środki trwałe ? w tym samochód ciężarowy zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej. Jako mały podatnik dokonała jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych w miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wartość jednorazowej amortyzacji naliczonej zgodnie z art. 22k od wszystkich środków trwałych w 2010 roku nie przekroczyła kwoty 100 000 EURO.

W tym samym roku podatkowym w pojeździe samochodowym mającym jeden rząd siedzeń, który oddzielony był od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym jako samochód ciężarowy wstawiono dodatkowy rząd siedzeń co nie zmieniło klasyfikacji pojazdu na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym ani klasyfikacji statystycznych. Jednak w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 5a pkt 19 samochód po przebudowie kwalifikowany jest jako samochód osobowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po dokonaniu zmian w samochodzie Wnioskodawczyni powinna zmienić metodę amortyzacji z jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego w miesiącu przyjęcia do używania na metodę liniową właściwą dla samochodów osobowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wprowadzając środek trwały do ewidencji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego dokonano wyboru metody amortyzacji określonej w art. 22k updof i zastosowano amortyzację jednorazową w miesiącu przyjęcia środka trwałego do użytkowania. Wybrana metoda jest zgodna z art. 22k updof. Wnioskodawczyni jako mały podatnik miała prawo w miesiącu przyjęcia samochodu niebędącego samochodem osobowym wybrać i naliczyć amortyzację jednorazową od tego środka trwałego. Ponieważ całkowite zamortyzowanie środka trwałego nastąpiło w miesiącu przyjęcia środka trwałego do użytkowania to dokonane w samochodzie zmian mimo, że zostały wprowadzone w tym samym roku podatkowym nie powinny skutkować obowiązkiem wprowadzenia korekty amortyzacji powodującej zmianę jej metody. Takie stanowisko jest zgodne z art. 22h ust. 2 updof. Zgodnie z ustawą podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a ? 22o powołanej ustawy o podatku dochodowym.

Uregulowania zawarte w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, określają, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 22h ust. 2 ustawy określa, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Natomiast stosownie do treści art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym w 2010 roku - podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3 - 8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2, wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

W myśl art. 5a pkt 19 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym w 2010 roku - ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Mając na uwadze uregulowania prawne oraz informacje zawarte we wniosku należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawczyni jako mały podatnik dokonała w 2010 roku wyboru metody jednorazowej amortyzacji nabytego w tym roku podatkowym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej środka trwałego - samochodu ciężarowego - i zgodnie z tą metodą dokonała jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od ww. środka trwałego w miesiącu przyjęcia go do używania, to w tym miesiącu nastąpiło pełne zamortyzowanie tego środka trwałego, tj. samochodu ciężarowego. Tym samym dokonanie zmian w środku trwałym - przedmiotowym pojeździe - powodujących zmianę jego klasyfikacji (samochód osobowy) po dokonaniu jego pełnego zamortyzowania jako środka trwałego będącego samochodem ciężarowym, nie powoduje zmiany metody amortyzacji tego środka trwałego. W konsekwencji nie ma obowiązku dokonania korekty amortyzacji.

Reasumując, po dokonaniu zmian w przedmiotowym samochodzie Wnioskodawczyni nie powinna zmienić metody amortyzacji z jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego w miesiącu przyjęcia go do używania na metodę liniową właściwą dla samochodów osobowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.