Czy z uwagi na częściowe powiązanie systemu ze stałymi elementami budynku takimi jak drzwi w module (...)

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej dla systemu informatycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił system informatyczny do:

1. identyfikacji osób poprzez osobiste karty magnetyczne,
2. rejestracji czasu pracy,
3. generowania zestawień analitycznych,
4. kontroli dostępu, sterowania zamkami magnetycznymi blokującymi drzwi.

W skład systemu wchodzą: oprogramowanie, czytniki, zasilacze, elementy instalacyjne, karty magnetyczne i zamki magnetyczne do blokowania drzwi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na częściowe powiązanie systemu ze stałymi elementami budynku takimi jak drzwi w module kontroli dostępu, poprzez zamontowanie do nich zamków magnetycznych, nakłady powinny być amortyzowane wg stawki 2,5% i podwyższyć wartość obiektu, czy tak jak zespoły komputerowe KŚT 491 wg stawki 30%...

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe wydatki zostały poczynione z myślą o poszerzeniu infrastruktury informatycznej zakładu. System ten traktowany i użytkowany jest jak inne systemy informatyczne, dlatego też winien być amortyzowany wg stawki 30%, jak zespoły komputerowe.

Za powyższym rozwiązaniem przemawia szybki postęp techniczny w tym zakresie. Elementy wiążące system z infrastrukturą budowlaną są w skali nakładów znikome.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że Wnioskodawca poniósł wydatki związane z zakupem komponentów, które jako całość stanowią system informatyczny regulujący i nadzorujący kontrolę dostępu osób do pomieszczeń zakładu. W skład systemu wchodzą elementy składowe, które z uwagi na swą specyfikę są powiązane ze stałymi elementami budynku lub umiejscowione w sieci komputerowej. Ponadto jednym z elementów składowych systemu są karty magnetyczne.

Powyższe powoduje, że ? mimo iż powstał funkcjonalnie jednolity system ? należy rozważyć, czy jego poszczególne elementy stanowić będą odrębne środki trwałe, czy też zwiększą wartość początkową środka trwałego (budynku).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

   -    o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji, w myśl artykułu 22b cytowanej ustawy, podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

   -   o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonał zakupu programu komputerowego, który z uwagi na przypisaną funkcję nie jest programem startowym, lecz stanowi dodatkowe oprogramowanie użytkowe. W związku z tym, iż program ten nie jest programem niezbędnym do uruchomienia komputera i ze swej istoty może być zainstalowany w każdym komputerze, nie stanowi on wraz z komputerem jednego środka trwałego. Nie jest on jednak, z uwagi na definicję środka trwałego, odrębnym środkiem trwałym, bowiem ? mając na uwadze cytowany przepis art. 22b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż program komputerowy nie stanowi odrębnej kategorii praw majątkowych, w związku z czym mieści się on w kategorii autorskich praw majątkowych oraz licencji. Aby jednak programy komputerowe można było zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych, ich nabyciu powinno towarzyszyć przeniesienie autorskich praw majątkowych do tych programów lub udzielenie licencji na korzystanie z tych programów.

W myśl art. 22m ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich nie może być krótszy niż 24 miesiące. Podatnicy ? zgodnie z art. 22m ust. 3 tejże ustawy ? ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Ustosunkowując się natomiast do zapytania Wnioskodawcy w części dotyczącej wydatków na zakup zamków magnetycznych do blokowania drzwi, czytników, zasilaczy, elementów instalacyjnych stwierdzić należy, iż wydatek powyższy należy traktować jak ulepszenie środka trwałego, jakim jest budynek. Należy bowiem przyjąć, iż budynek został wyposażony w sieć komputerową.

Sieć komputerowa zalicza się do wyposażenia budynku. Regulacja tej kwestii jest zawarta w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), w uwagach szczegółowych zawartych w Załączniku do rozporządzenia, w części III ?Szczegółowy podział środków trwałych, Grupa 1 ? budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu ?mieszkalnego?. Zawarty tam bowiem zapis stanowi, iż do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble.

Tak więc, wydatki poniesione na zakup elementów systemu, które zostaną wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, winny zwiększać wartość początkową budynku. Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15 ww. artykułu, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z kolei wydatek poniesiony na zakup kart magnetycznych, może być zaliczony bezpośrednio, jednorazowo w koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, 64-100 Leszno, ul. Dekana 6.