Czy wydatki poniesione na opracowanie projektu zagospodarowania terenu w związku z działką budowlaną (...)

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółka zakupiła działkę gruntu, dla której nie ma opracowanego miejscowego planu przestrzennego zagospodarowania. Aby uzyskać pozwolenie na budowę budynku handlowego na tej działce taki plan musi być uchwalony przez samorząd. Urząd Miejski odmówił jednak opracowania projektu zagospodarowania terenu, który jest podstawą do rozpoczęcia procedury związanej z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. Uzgodniono wobec tego, że koszty wykonania takiego projektu poniesie spółka. Spółka zleciła więc usługę polegającą na opracowaniu ?Projektu(?)? Po wykonaniu tej usługi wydatek na jej zakup został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca rozważał, aby wydatek na zakup usługi opracowania projektu zagospodarowania terenu, zaliczyć do kosztów związanych z planowaną na tej działce inwestycją. Wnioskodawca posłużył się definicją inwestycji zawartą w art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (który to artykuł odsyła do art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości) określającej, że przez inwestycje rozumie się ?zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego?.

Ponieważ podjęte przez Spółkę działania nie są prowadzone w okresie budowy nowego środka trwałego, nie powodują też ulepszenia istniejącego środka trwałego, Wnioskodawca uznał, że wydatek ten nie jest kosztem inwestycyjnym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczył go bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową zakupionego gruntu uważa się cenę jego nabycia. Cena nabycia środków trwałych obejmuje zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy uznać, iż opłata za przekwalifikowanie gruntów, będzie opłatą, która powiększa cenę nabycia gruntów. Zgodnie bowiem z treścią art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Natomiast kosztem uzyskania przychodów są ? w myśl art. 22 ust 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a -22o, z uwzględnieniem art. 23.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.